اگر تهران ماندید، در مناطق قدیمی پایتخت گردش کنید
اگر ساکن تهرانید و قصد سفر ندارید، حتما به میدان مولوی سر بزنید.
به گزارش خبر فوری ، تهران مملو از اماکن تفریحی است، فضاهایی که باید در آن‌ها گردش کنید تا عمق تاریخ این شهر بازمانده از دوران قاجار را درک کنید. ضمن گردش در این شهر کهن، به میدان مولوی این شهر سر بزنید و از جاذبه‌های تاریخی این شهر سر بزنید.
منطقه مولوی، آرامگاه لطفعلی خان زند
آقا محمدخان قاجار به محض جلوس بر تخت پادشاهی در تهران، شاه جوان لطفعلی خان زند را به فجیع‌ترین شکل با خود به تهران آورد. قصد جان لطفعلی را کرده بود اما به واسطه عقده‌ای که از خاندان زند داشت، باید به بدترین شکل او را می‌کشت. تاریخ در کتاب‌هایی مانند خواجه تاجدار نقل می‌کند که آقامحمدخان دستور داده بود که روی لطفعلی زین اسب بیندازند و او را در اصطبل نگه دارند، تاریخ می‌گوید لطفعلی به آقا محمدخان سجده نکرده بود و شاه قاجار هم دستور تجاوز به او را صادر کرده بود. تاریخ اما روایت‌های زیادی دارد. روایت‌هایی که شاید خیلی هم قابل استناد نباشند اما حکم دیگری دارد که عین حق و حقیقت است. جسم بی جان لطفعلی اما در همین تهران ماند. پیکر او در امامزاده زید است. شاید کمتر پایتخت نشینی بداند که آخرین بازمانده سلسله زندیه مقبره‌ای در حوالی خیابان مولوی تهران و بازار پارچه فروشان و امامزاده زید دارد. درست در ضلع شرقی امامزاده زید٬ قبری سفید رنگ٬ پنهان شده در شیشه و زنجیر پیداست. قبر فردی که قربانی تاریخ و جنگ و عقده شاهی شد که حتی حاضر به مرگ او هم نبود! رسیدن به آرامگاه سخت نیست. کافیست از ضلع شرقی میدان محمدیه یا همان مولوی سابق وارد بازار پارچه فروشان شوید و بعد از سرای آل یاسین وارد امامزاده زید شوید و بعد هم آرامگاه شاه جوان که همچنان دور از اذهان افتاده است.
منطقه مولوی، دروازه محمدیه
سال 1263 هجری شمسی، شاهی که تاریخ از او به استبداد و خشونت یاد کرده، در تهران بنایی ایجاد کرد که اکنون جز دیواری و کاشی چیزی از آن باقی نمانده است. بنایی که همان زمان یکی از دروازه‌های تهران شده و در یکی از بازارهای پایتخت جا خوش کرده بود. محمد شاه اما که مانند سایر هم قماش‌های خودش علاقه زیادی به تهران داشت، دروازه نو که امروزه به آن دروازه محمدیه می‌گویند را روی حصار صفوی، یکی از ورودیه‌ها به پایتخت از محله مولوی کنونی ساخته بود. اطراف این دروازه اما به پاتوقی برای خلافکاران تبدیل شده بود، پاتوقی برای خنزرپنزرفروشان و کولی‌های دوره گرد. از بازار محمدیه که وارد می‌شویم، چند قدم بعد از سرای آل یاسین و بعد از سرای دروازه نو، قامت بلند و کاشی‌های زهوار درفته‌اش به چشم می‌خورد. دکان دارهای امروزی بازار محمدیه که کارشان تهیه و فروش پارچه است، اندک دانسته‌ای از تاریخ 134 ساله این دروازه می‌دانند. دروازه‌ای که جز ستونی و چند تکه کاشی فیروزه‌ای چیزی از خود ندارد. مغازه دارها با بی‌تفاوتی به دروازه اشاره می‌کنند و مانند بنایی که حضور یا عدم حضورش برایشان فرقی ندارد، از آن یاد می‌کنند.
منبع: خبرفوری
33
