پوریا یلی: ایران بودیم و برزیل باید از ما می‌ترسید

کرونا،شرایط بد اقتصادی و درگیری با زندگی روزمره خیلی چیزها را از یاد برده است.مگر آنهایی که نت برداری کرده باشند،رویدادها را نوشته باشند و مثلا هر روز به آن نوشته ها نگاه کنند و ببینند امروز چه روزی است!

در میان همه این شلوغی ها دیروز بود که صفحه فدراسیون جهانی والیبال در یوتیوب فیلمی را بارگذاری کرد که پیراهن های سفید،با خط های قرمز و دور یقه هایش سبز بدجور توی چشم می زد.قیافه ها آشنا بود و می شد حدس زد که بازی، بازی مهمی است. جوانان ایران بودند مقابل برزیل قدرتمند.چهره هایی آشنا؛پوریا یلی،جواد کریمی،اسفندیار،جلوه و فیض امام دوست و ... در توضیحات فیلم نوشته بود نیمه نهایی قهرمانی جهان و ما یادمان رفته بود! همان مسابقه ای که شیربچه های ایران سه بر صفر برزیل قدرتمند را شکست دادند و راهی فینال شدند.فدراسیون جهانی هنوز هم که هنوز است از آن بازی به عنوان یکی از بازی های جذاب جهان یاد می کند و به هر مناسبتی که شده فیلم ها و تصاویر کار بزرگ بچه های ایران را به نمایش می گذارد.به همین بهانه پوریا یلی که یکی از چهره های تاثیر گذار آن رقابت ها بود گپی کوتاه زدیم و خاطره ها دوباره زنده شدند.

تجربه‌ای شیرین و جذاب

اصلا نمی شود آن شب را فراموش کرد.همه چیز خوب بود و فوق العاده.راحت بگویم یکی از خاطرات زیبایی که هرگز فراموشش نمی کنم.فکر کنید ما برزیل را بردیم.تا قبل از اینکه به ما بخورند همه را برده بودند.روی کاغذ که حساب و کتاب کرده بودیم پیش بینی می کردیم با برزیلی ها در فینال بازی می کنیم اما بازی ها طوری جلو رفت که نیمه نهایی خوردیم به آنها.همه پیش بینی ها غلط از آب درآمد.

برزیلی که فکر نمی کرد بازنده باشد

شروع خوبی مقابل آنها داشتیم. همیشه این شروع ها می توانند تعیین کننده باشند. امتیازهای خوبی گرفتیم و بازی ما با آنها یک رقابت جذاب درآمد. اما خب در نهایت این ما بودیم که از خجالت شان در آمدیم. نمی دانم،شاید برزیلی ها فکرش را نمی کردند که مقابل ما بازنده باشند ولی باید از ما می ترسیدند. چون ما قهرمان نوجوانان جهان بودیم که حالا در رده جوانان بازی می کردیم. آنها می دانستند ایران قهرمان جهان است. درست است که توانایی بالایی داشتند اما تیم ما هماهنگ بود و خیلی خوب دستان شان را از پشت بستیم.

حساس ترین تورنمنت زندگی؛دیگر تکرار نمی شود

آن بازی و آن تورنمنت دیگر برای من تکرار نمی شود.من هرگز دیگر به 21 سالگی برنمی گردم و حالا فقط خاطره آن رقابت برای من باقی مانده است.انگیزه های زیادی برای قهرمانی جهان داشتیم.با بچه ها هم قسم شده بودیم و همه زورمان را زدیم تا این اتفاق برای ما و ایران افتاد.دیگر دوست نداشتیم به خاطر یک سری از اشتباهات بعدا حسرت بخوریم.

می دانم آلکنو پرافتخار است

من شناخت زیادی از آلکنو ندارم. تنها اطلاعاتی که دارم این است که مربی پر افتخاری است و سابقه حضور در المپیک با تیم ملی روسیه را دارد و البته در تیم باشگاهی بزرگ زنیت کازان هم کار می کند. من تنها می دانم باید برای جلب توجه او خیلی تلاش کنیم . به هر حال ما ملی پوش هستیم و باید برنامه های سرمربی را اجرا کنیم ، فرقی ندارد آلکنو باشد یا مربی دیگری سختگیرباشد یا نه. شاید اوایل کار با او سخت باشد ،آن هم به دلیل اینکه شیوه تمرین و بدنسازی اش با ما فرق می کند اما کم کم حتی به روش های سختگیرانه او هم هماهنگ می شویم. به هر حال وقتی نظر آلکنو درباره بازیکنان مثبت باشد ، می توانیم نتیجه خیلی خوبی در مسابقات سال آینده و المپیک بگیریم.

المپیک چه می شود؟

اصلا نتیجه ای در المپیک قابل پیش بینی نیست. چرا که همه غولهای دنیا با 150 درصد قدرت آنجا می آیند! حتی همه بازیکنانی که شاید در رقابتهای قبلی خیلی قوی ظاهر نشده اند با چرخش 180 درجه ای در المپیک بازی می کنند.مثلا زایتسف شاید دو، سه سالی است بازی نکرده اما در المپیک آماده ، آماده کار می کند. ما هم باید توانمان را بالا ببریم تا انشا الله بتوانیم روی سکو برویم.

منبع: خبرآنلاین

24