رسم همسر فروشی در مهد تمدن غرب "انگلستان"
همسر فروشی یکی از سنن انگلیسی‌ها برای پایان دادن به ازدواج بود. در زمانی که این سنت رایج بود، طلاق گرفتن عمومی نبوده و بیشتر برای طبقهٔ ثروتمند جامعه بود. برای فروش همسر، شوهر به دور گردن و یا دستش طنابی پیچیده و به شکل عمومی وی را به بالاترین قیمت پیشنهادی به فروش می‌رساند.
همسر فروشی تا اوایل قرن بیستم در انگلستان ادامه داشت. بر اساس نوشته‌های جیمز بریس، تاریخ‌دان انگلیسی، که در سال ۱۹۰۱ آن‌ها را نوشت، در زمان وی نیز همسرفروشی هم‌چنان پدیده‌ای رایج بود. بر طبق یکی از گزارش‌های ثبت شده، زنی در دادگاه (در سال ۱۹۱۳) مدعی شده بود که شوهرش وی را به قیمت یک پوند به یکی از همکارانش فروخته است.
ریشه همسر فروشی در انگلیس به اواخر قرن هفدهم برمی‌گردد. اگرچه که پیش‌تر از این نیز گزارشی در این خصوص در سال ۱۳۰۲ میلادی منتشر شده است. این پدیده در نیمهٔ دوم قرن هجدهم و با گسترش روزنامه‌ها عمومیت بیشتری پیدا کرد و گزارش‌های بیشتری در موردش به چاپ رسید.
تا پیش از ارائهٔ قانون ازدواج در سال ۱۷۵۳، برگزاری مراسم عروسی یک الزام قانونی نبوده و بیشتر ازدواج‌ها بدون ثبت بودند. تنها شرط ازدواج برای زوجی که به سن ازدواج رسیده بودند - دختران ۱۲ سال و پسران ۱۴ سال - این بود که هر دو می‌بایست موافق ازدواج باشند. بعد از ازدواج نیز زن کاملاً تحت امر شوهرش قرار می‌گرفت.
15
