ربات‌ها خرابه‌های شهر پمپئی را بازسازی می‌کنند
پروژه بلندپروازانه‌ای برای توسعه رباتی هوشمند در هند، که قدرت و حساسیت کافی برای بازیابی بقایای باستانی شهر پمپئی دارد، در حال انجام است.
به گزارش ساینس امریکن، تصور کنید یک پازل با ۱۰۰۰۰ قطعه دارید، اما تصویری روی جعبه ندارید. در واقع، شما حتی جعبه را هم ندارید چرا که تقریباً ۲۰۰۰ سال پیش تخریب شده است.
این قطعات پازل تکه‌هایی از نقاشی‌های دیواری در شهر پمپئی روم باستان هستند که در اثر فوران کوه وزوویوس در سال ۷۹ پس از میلاد تخریب یا دفن شده‌اند. برخی از قطعات گم شده‌اند، برخی دیگر شکسته شده‌اند؛ و به‌جای اینکه شکل‌های دقیقی برش داده شده باشند که به‌طور مرتب به هم متصل شوند، قطعات نامنظم و آسیب‌دیده دارند. چگونه این معما را حل می‌کنید؟
دانشمندان مؤسسه فناوری ایتالیا (IIT) طرحی دارند: ارسال ربات. پروژه آن‌ها - به نام Repair (بازسازی گذشته: هوش مصنوعی و رباتیک با میراث فرهنگی ملاقات می‌کند). درواقع سیستم‌های رباتیک، هوش مصنوعی و باستان شناسی را در تلاشی برای بازسازی ویژگی‌های معماری پمپئی که در غیر این صورت ناقص می‌ماندند، ادغام می‌کند، زیرا یا بسیار پیچیده هستند یا نیاز به تعامل هوش مصنوعی و انسان دارند.
طی چند ماه آینده، محققان IIT و همکارانشان در تعداد انگشت شماری از دانشگاه‌های بین‌المللی رباتی را خواهند ساخت، آموزش می‌دهند، آزمایش می‌کنند و به کار می‌گیرند تا نقاشی‌های دیواری ویران‌شده را در دو ساختمان کنار هم بچینند. در ساختمان اول، آن‌ها می‌دانند که نقاشی‌های دیواری چگونه باید باشد، زیرا تا همین اواخر دست نخورده بودند. اما محققان نمی‌دانند که نقاشی‌های دیواری در ساختمان دوم چه چیزی را به تصویر می‌کشد.
آریانا تراویگلیا، مدیر مرکز میراث فرهنگی و فناوری IIT مستقر در ونیز و محقق اصلی این پروژه اذعان می‌کند که RePAIR آزمایشی است و ممکن است شکست بخورد. بودجه این کار توسط یک کمک مالی ۳.۵ میلیون یورویی از یک صندوق کمیسیون اروپا تأمین می‌شود که از پروژه‌های مخاطره آمیز با هدف "فناوری‌های جدید آینده" حمایت می‌کند. مارچلو پلیلو، استاد علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی در دانشگاه ونیز، هماهنگ‌کننده پروژه، می‌گوید: در صورت موفقیت پروژه، می‌توان از این فناوری برای بازسازی انواع مصنوعات فرهنگی تکه‌تکه‌شده استفاده کرد که بازسازی آن‌ها «دور از دسترس انسان» باقی مانده است.
ربات RePAIR که هنوز نامش فاش نشده است باید ترکیبی از مغز، قدرت و لمس حساس داشته باشد. مغز‌ها از ترکیبی از بینایی کامپیوتری با فناوری پیشرفته برای اسکن قطعات پازل نقاشی‌های دیواری، الگوریتم‌های یادگیری ماشینی برای حل پازل‌ها و تخصص انسانی برای هدایت هوش مصنوعی می‌آیند.
وقتی روبات‌ها بتوانند دیجیتالی‌سازی معمولی را انجام دهند، انسان‌ها در انجام کار‌های پیچیده‌تر آزادند. دانشجویان فارغ التحصیل نمی‌توانند ۲۴ ساعته بدون غذا، آب یا خواب اسکن کنند، اما یک ربات می‌تواند. تراویگلیا می‌گوید: «ایده این است که تا حد امکان برای خودکار کردن این فعالیت کاملاً وقت‌گیر و خسته‌کننده دیجیتالی کردن میراث فرهنگی تلاش کنیم».
