مقاومت کمتر آنتی بیوتیکی روده با رژیم غذایی سرشار از فیبر

به نقل از یورکالرت و  بر اساس نتایج تحقیقی، بزرگسالان سالمی که رژیم غذایی متنوع با حداقل هشت تا ۱۰ گرم فیبر محلول در روز می‌خورند، میکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک کمتری در روده خود دارند.

میکروب‌هایی که در برابر آنتی‌بیوتیک‌های متداول مختلف مانند تتراسایکلین و آمینوگلیکوزید مقاومت دارند، منبع خطر قابل‌توجهی برای مردم در سراسر جهان هستند، با این انتظار که مشکل مقاومت ضد میکروبی، اصطلاحی که به باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌هایی اشاره دارد که به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند شاید در دهه‌های آینده بدتر شود.

مقاومت ضد میکروبی در افراد، بیشتر مبتنی بر میکروبیوم روده آنان است، جایی‌که میکروب‌ها به‌عنوان حامل راهبردهای رمزگذاری شده ژنتیکی برای زنده ماندن در تماس با آنتی‌بیوتیک‌ها شناخته شده‌اند.

دانیل لمی، زیست‌شناس مولکولی مرکز تحقیقات تغذیه انسان غربی ARS در دیویس، کالیفرنیا، آمریکا و رهبر این تحقیق توضیح داد: نتایج به‌طور مستقیم به این ایده منتهی می‌شود که اصلاح رژیم غذایی می‌تواند یک سلاح جدید در مبارزه با مقاومت ضد میکروبی باشد و ما در مورد رژیم غذایی عجیب و غریب نیز صحبت نمی‌کنیم بلکه از  رژیم غذایی متنوع با فیبر کافی صحبت می‌کنیم.

در این تحقیق، محققان به‌دنبال ارتباط خاصی از سطوح ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی در میکروب‌های روده انسان با فیبر و پروتئین حیوانی در رژیم غذایی بزرگسالان بودند.

محققان دریافتند که رژیم غذایی منظم با سطوح بالاتر فیبر و سطوح پایین پروتئین، به‌ویژه شامل گوشت گاو به‌طور قابل‌توجهی با سطوح پایین‌تر ژن‌های مقاومت ضد میکروبی (ARG) در میان میکروب‌های روده مرتبط است.

در این تحقیق، آنهایی که کمترین میزان ژن‌های مقاومت ضد میکروبی را در میکروبیوم‌های روده‌شان داشتند، دارای فراوانی بیشتری از میکروب‌های بی‌هوازی بودند، باکتری‌هایی که در حضور اکسیژن رشد نمی‌کنند و نشانه‌ای از یک روده سالم کم التهاب هستند. شایان‌ذکر است که گونه‌های باکتریایی در خانواده کلوستریدیاسه (Clostridiaceae) بیشترین تعداد بی‌هوازی یافت شده بودند.

البته میزان پروتئین حیوانی در رژیم غذایی پیش‌بینی کننده سطح بالای ژن‌های مقاومت ضد میکروبی نبود. قوی‌ترین مدرک برای ارتباط مقادیر بالاتر فیبر محلول در رژیم غذایی با سطوح پایین‌تر ژن‌های مقاومت ضد میکروبی همراه بود.

لمی افزود: با کمال تعجب، مهمترین عامل پیش‌بینی ‌کننده سطوح پایین ژن‌های مقاومت ضد میکروبی حتی بیشتر از فیبر، تنوع رژیم غذایی بود. این نکته نشان می‌دهد که ما بخواهیم از منابع متنوعی از غذاهایی بخوریم که فیبر محلول بیشتری برای حداکثر فایده دارند.

فیبر محلول، همان‌طور که از نامش پیداست، در آب حل می‌شود و نوع اصلی فیبر موجود در غلاتی مانند جو و جوی دوسر، حبوبات مانند لوبیا، عدس و نخود، دانه‌ها (مانند دانه چیا) و آجیل و برخی میوه‌ها و سبزیجات مانند هویج، انواع توت‌ها، کنگر فرنگی، کلم بروکلی و کدو حلوایی زمستانه است.

از طرف دیگر، افرادی که بالاترین سطوح ژن‌های مقاومت ضد میکروبی را در میکروبیوم‌های روده‌شان داشتند، در مقایسه با گروه‌هایی با سطوح کم و متوسط ژن‌های مقاومت ضد میکروبی، میکروبیوم‌های روده‌ای متنوع کمتری داشتند.

لمی گفت: رژیم غذایی ما غذای میکروب‌های روده را فراهم می‌کند. همه این موارد نشان می‌دهد که آنچه می‌خوریم ممکن است راه حلی برای کاهش مقاومت ضد میکروبی با اصلاح میکروبیوم روده باشد.

در مجموع، ۲۹۰ بزرگسال سالم در این تحقیق شرکت کردند.

وی اظهار کرد: اما این هنوز یک شروع است زیرا کاری که ما انجام دادیم یک تحقیق مشاهده‌ای بود نه تحقیقی که در آن یک رژیم غذایی خاص برای افراد فراهم کنیم که امکان مقایسه‌های  بیشتری را فراهم کند. در پایان، مداخلات غذایی ممکن است در کاهش بار مقاومت ضد میکروبی مفید باشد و در نهایت شاید منجر به دستورالعمل‌های غذایی شود که نحوه کاهش خطر عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک را با تغذیه در نظر می‌گیرد.

یافته‌های این تحقیق در مجله mBio منتشر شده است.