غذای فضانوردان در ماموریت های طولانی آینده چه خواهد بود؟

بشر در حال آماده شدن برای دور بعدی اکتشافات فضایی است، که شامل اقامت طولانی در سطح ماه و سفر به جایی فراتر از ماه و به طور بالقوه به سطح مریخ خواهد بود. برنامه‌ی آرتمیس ناسا اولین پرواز آزمایشی خود را انجام داده است و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۵ بشریت را به ماه بازگرداند. پس از این، ناسا سعی خواهد کرد از ماه به عنوان پله‌ای برای انجام ماموریت به مریخ استفاده کند.

باب پری، سرآشپز دانشگاه کنتاکی، با همکاری طرح بشریت در اعماق فضا، در حال تهیه دستور العملی برای غذا و مواد مغذی در ماموریت‌های فضایی طولانی‌تر از ماموریت‌های فعلی است. برای انجام این کار، محققان درک انسان از طعم و نحوه‌ی استفاده مغز از داده‌های حسی برای تجربه و به خاطر سپردن غذا را در نظر می‌گیرند. این مطالعه نوروگاسترنومی(Neurogastronomy) نامیده می‌شود.

نوروگاسترنومی رابطه بین انسان‌ها، غذایی که می‌خورند و منشا غذا را بررسی می‌کند و این مطالعه را می‌توان در کاربرد غذا خوردن در فضای عمیق اعمال کرد.

باب پری بنیانگذار انجمن بین‌المللی نوروگاسترومی، در بیانیه‌ای گفت: یکی از نگرانی‌های اصلی تاثیر روانی ماموریت‌های فضایی طولانی مدت بر فضانوردان است. نوروگاسترونومی از طریق تحقیقات پیشگامانه و آزمایش‌های پرواز، موارد مختلف شگفت‌انگیزی را بررسی می‌کند.

کریس کیمل(Kris Kimel)، یکی از بنیانگذاران بشریت و اعماق فضا، گفت که سفر به مریخ از زمین با طی کردن هر مسیری حدود هفت ماه طول می‌کشد و انتظار می‌رود فضانوردان حدود یک سال را در سطح مریخ برای بررسی سیاره سرخ بگذرانند. این بدان معناست که کاوشگران مریخی بین دو تا سه سال دور از خانه سپری خواهند کرد.

کیمل فارغ التحصیل کالج مددکاری اجتماعی بریتانیا، افزود: درک رابطه‌ی بین مغز، روده و اثرات پروازهای فضایی طولانی مدت بسیار مهم است. پرورش غذا در سفر به یک ضرورت تبدیل می‌شود.

اعضای خدمه‌ی ایستگاه فضایی بین‌المللی پیش از این بر روی کاشت کاهو و سایر محصولات آزمایش انجام داده‌اند، اما چالش کنونی افزایش تولید برای چندین خدمه برای اقامتی بیش از چند ماه در فضا است.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم تحقیقات غذای فضانوردان، درک چگونگی تاثیر محیط ریزگرانشی فضا بر فرآیند گوارش و جوامع میکروارگانیسم‌هایی به نام میکروبیوم روده است که در معده زندگی می‌کنند.

بررسی سلامت روده از طریق نوروگاسترونومی می‌تواند به ایجاد رژیم‌های غذایی مناسب برای فضانوردان کمک کند که مقادیری از مواد مغذی را که در اعماق فضا جذب می‌کنند بهبود می‌بخشد.

حفظ لذت بردن از غذا دور از زمین

جنبه‌ی دیگری از اعماق فضا که محققان می‌خواهند آن را بفهمند این است که چگونه ریزگرانش بر حس چشایی و بویایی تاثیر می‌گذارد. این می‌تواند به فرمول‌بندی بهتر مواد غذایی کمک کند تا اطمینان حاصل شود که خدمه لذت خوردن غذا را زمانی که از زمین دور هستند از دست نمی‌دهند.

علاوه بر این، بررسی روش‌های جدید نگهداری و تخمیر نه تنها می‌تواند تضمین کند که مواد غذایی در طول مدت ماموریت‌های فضایی طولانی حفظ می‌شوند، بلکه می‌تواند به این معنی باشد که رژیم غذایی فضانوردان متنوع خواهد بود. این تنوع طعم و بافت غذا می‌تواند برای سلامت روانی فضانوردان مهم باشد.

پری می‌گوید: انزوا و محصور شدن در اعماق فضا می‌تواند عمیقا بر روان انسان تاثیر بگذارد. ابزارهای آشپزی با گرانش صفر به ابزاری ضروری برای فضانوردان تبدیل می‌شود و آنها را قادر می‌سازد تا چالش‌ها را از سر بگذرانند و غذا را در یک محیط ریزگرانشی آماده کنند.

فعالیت‌های پری و طرح بشریت و اعماق فضا اگرچه در اصل بر فضای عمیق متمرکز است اما می‌تواند پیامدهایی برای زمین نیز داشته باشد.

دانش و فناوری پری و تیمش می‌تواند منجر به ایجاد یک سیستم غذایی حلقه بسته پایدار در فضا شود که می‌تواند در اینجا روی زمین نیز اعمال شود. بهینه‌سازی استفاده از منابع برای ماموریت‌های فضایی عمیق می‌تواند به بهبود پایداری غذا و کاهش ضایعات غذا برای انسان‌ها در سیاره ما نیز کمک کند.