عملکرد منحصربه‌فرد سیستم ایمنی نوزادان در مواجهه اولیه با بیماری
تحقیقات جدید نشان می‌دهد نوزادان از سیستم ایمنی بدن به شکلی متفاوت اما کارآمد استفاده می‌کنند.
دانشمندان مدت‌ها بر این باور بودند که سیستم ایمنی نوزادان نسخه‌ای نابالغ از سیستم ایمنی بزرگسالان است، اما تحقیقات جدید دانشگاه کورنل نشان می‌دهد سلول‌های T نوزادان که گلبول‌های سفید خونی هستند و از انسان در برابر بیماری‌ها محافظت می‌کنند، در مبارزه با عفونت‌های متعدد نسبت به بزرگسالان بهتر عمل می‌کنند.
به نقل از مدیکال‌اکسپرس، این نتایج به روشن شدن اینکه چرا بزرگسالان و نوزادان به عفونت‌ها پاسخ متفاوتی می‌دهند، کمک می‌کند و راه را برای کنترل رفتار سلول‌های T برای کاربردهای درمانی هموار می‌کند.
این اکتشاف در مقاله‌ای به رهبری برایان راد (Brian Rudd)، دانشیار میکروبیولوژی و ایمونولوژی و اندرو گریمسون (Andrew Grimson)، استاد زیست شناسی مولکولی و ژنتیک که در روز ۲۳ فوریه در مجله Science Immunology منتشر شد، توضیح داده شد.
برای مثال، سلول‌های T بالغ در کارهایی از جمله شناسایی آنتی‌ژن‌ها، تشکیل حافظه ایمنی و پاسخ به عفونت‌های مکرر از سلول‌های T نوزاد بهتر عمل می‌کنند که منجر به این باور شده است که سلول‌های T نوزاد فقط نسخه ضعیف‌تری از سلول‌های T بالغ هستند. اما در طول همه‌گیری کووید-۱۹، بسیاری از مردم از نبود بیماری در نوزادان شگفت‌زده شدند و این باور دیرینه را زیر سؤال برد.
راد و گریمسون که علاقه‌مند به درک این تفاوت‌های مرتبط با سن بودند، کشف کردند که سلول‌های T نوزاد کمبودی ندارند و در عوض، آنها در بخشی از سیستم ایمنی که نیازی به شناسایی آنتی ژن ندارد، درگیر هستند و آن بازوی ذاتی سیستم ایمنی است. در حالی که سلول‌های T بالغ از ایمنی تطبیقی استفاده می‌کنند و میکروب‌های خاصی را شناسایی می‌کنند تا بعدا با آنها مبارزه کنند، سلول‌های T نوزاد توسط پروتئین‌های مرتبط با ایمنی ذاتی فعال می‌شوند و محافظت سریع، اما غیر اختصاصی در برابر میکروب‌هایی را که بدن هرگز با آنها مواجه نشده است، ارائه می‌کنند.
راد می‌گوید: مقاله ما نشان می‌دهد که سلول‌های T نوزادان آسیب دیده نیستند، آنها فقط با سلول‌های T بزرگسالان متفاوت هستند و این تفاوت‌ها احتمالا منعکس‌کننده نوع عملکردهایی است که برای میزبان در مراحل مختلف زندگی مفید است.
سلول‌های T نوزادان می‌توانند در بازوی ذاتی سیستم ایمنی شرکت کنند. این سلول‌های T نوزادان را قادر می‌کنند تا کاری را انجام دهند که اکثر سلول‌های T بالغ نمی‌توانند و آن پاسخ دادن در مراحل اولیه عفونت و در برابر طیف گسترده‌ای از باکتری‌ها، انگل‌ها و ویروس‌های ناشناخته است.
راد می‌گوید: ما می‌دانیم که سلول‌های T نوزادان به خوبی سلول‌های T بزرگسالان، انسان را در برابر عفونت‌های مکرر یا همان عوامل بیماری‌زا محافظت نمی‌کنند. اما سلول‌های T نوزادان در واقع توانایی افزایش یافته‌ای برای محافظت از میزبان در برابر مراحل اولیه عفونت اولیه دارند. بنابراین، نمی‌توان گفت که سلول‌های T بالغ بهتر از سلول‌های T نوزاد هستند یا سلول‌های T نوزادان بهتر از سلول‌های T بزرگسال هستند. آنها فقط عملکردهای متفاوتی دارند.
راد به دنبال کشف خود، می‌خواهد سلول‌های T نوزادی را که تا بزرگسالی در انسان باقی می‌مانند، مطالعه کند. او می‌گوید: ما همچنین علاقه‌مند به مطالعه این هستیم که چگونه تغییرات در تعداد نسبی سلول‌های T نوزادان در بزرگسالان به تغییر در حساسیت به عفونت و پیامدهای بیماری کمک می‌کند.
