بدن‌سازی با کنترل یک ژن

به گزارش «سای تک دیلی»، محققان از مدت‌ها پیش دانسته‌اند رابطه‌ای بین ژن پروتئین پروتو-آنکوژن با سرطان و تطبیق با تمرینات ورزشی وجود دارد. زمانی که عضلات بدن انسان ورزش می‌کنند، ژن مزبور در مدت ۲۴ ساعت و موقت افزایش پیدا می‌کند.

اما با بالا رفتن سن، پاسخ این ژن به تمرین ورزشی کُند می‌شود که این شاید کاهش توانایی در سنین بالا برای بهبود پس از تمرین و حفظ یا رشد عضلانی را توضیح بدهد.

شناخت دقیق سازکاری که ژن پروتو-آنکوژن از طریق آن موجب رشد عضلانی می‌شود، می‌تواند نقش مهمی در ایجاد درمان‌های جدید برای کاهش ضعف عضلانی ناشی از پیر شدن داشته باشد و بطور بالقوه تحرک و سلامت کهنسالان را بهبود بخشد.

اکنون یک تحقیق جدید انتشار یافته در نشریه سازمان زیست‌شناسی مولکولی اروپا EMBO Reports جنبه مهمی به شناخت دانشمندان از نقش ژن یادشده در عضلات اسکلتی اضافه کرده است. این تحقیق نتیجه کار ۲۰ محقق از موسسات مختلف در سوئد و آمریکا است.

این تحقیق دو بخش دارد: بخش اول شامل برنامه زمانی ۲۴ ساعتی وضعیت مولکولی عضلات انسان پس از ورزش مقاومتی (وزنه‌ای) است و بخش دوم نیز شامل استفاده از موش‌های مدل برای پاسخ به این سوال است که آیا دُزهای کنترل شده یا پالس‌هایی از ژن یادشده داخل عضلات اسکلتی برای تحریک رشد عضلانی کافی مستقل از ورزش واقعی کافی خواهد بود؟ پاسخ کوتاه این است که «آری» کافی است.

این محققان با نمونه‌ برداری‌های متعدد در مدت ۲۴ ساعت موفق به گرفتن پروفایل کامل‌تری از نحوه انطباق بدن با تمرین ورزشی قدرتی و نقش ژن‌ها در این فرایند شدند. محققان سپس با کنترل ژنتیکی سطح این ژن در عضلات اسکلتی با استفاده از یک مدل موش خاص این مساله را بررسی کردند که آیا ژن یادشده به تنهایی برای رشد عضلانی کافی است. تحلیل‌های انجام شده نشان داد این ژن به تنهایی منجر به افزایش توده عضلانی و اندازه فیبر در ماهیچه نعلی (soleus) شده است.

بیان ژن فرایندی است که در آن اطلاعات درون ژن استفاده می‌شود تا یک محصول کاربردی از آن به دست آید. محصول ژن‌ها عمدتا آمینو اسیدی هستند و از محصولات غیر آمینو اسیدی می‌توان به آر. ان. ای RNA اشاره کرد. مراحل مختلفی را می‌توان برای فرایند بیان ژن در نظر گرفت که عموما شامل رونویسی، ترجمه و تغییرات بعد از ترجمه یک پروتئین است.