آقای میثاقی نترس! کسی از شما پول نمی‌گیرد

محمدحسین میثاقی انگار که همان لحظه قرار است از جیبش دسته‌چک در بیاورد و به باشگاه‌ها پول بدهد مثل آتش روی اسفند شد. آه می‌کشید، سر تکان می‌داد، می‌زد روی پایش، چشم‌هاش را گرد می‌کرد و... و در حالی که به نظر می‌رسد در خلسه‌ای روانی فرو رفته باشد در جواب هر جمله قربانزاده این سه کلمه را تکرار می‌کرد: آدرس اشتباه، باشگاه‌های دولتی، قانون!

قربانزاده می‌گفت صداوسیما باید از محل تبلیغات منتسب به فوتبال حق تیم‌ها را بدهد، میثاقی می‌گفت: آدرس اشتباه، باشگاه‌های دولتی، قانون! قربانزاده می‌گفت صداوسیما به قانون عمل نکرده، میثاقی می‌گفت: آدرس اشتباه، باشگاه‌های دولتی، قانون!

قربانزاده می‌گفت اصلا قانون نیازی نیست و سازمان می‌تواند با یک تفاهمنامه بخشی از درآمد کلان خود از کنار پخش فوتبال را به باشگاه‌ها بدهد، میثاقی می‌گفت: آدرس اشتباه، باشگاه‌های دولتی، قانون!

اصلا معلوم نیست چرا مجری یک برنامه اینقدر باید مقاومت داشته باشد یا اصلا چه کسی وظیفه دفاع از سازمان را بر دوش او گذاشته بود که او این شکلی حرص می‌خورد؟ کسی که نه اطلاعی از قوانین بالادستی دارد نه از لایحه بودجه، برنامه‌های توسعه کشور و حتی قوانین داخلی سازمان، اما فکر می‌کند باید بوقچی صداوسیما باشد و از منافع سازمانش به هر شکلی دفاع کند. شاید به این خاطر که اگر فردا روزی کسی آمد و خواست همان کاری که او در حق فردوسی‌پور کرده بود را در حق خودش بکند، این سینه سپر کردن‌ها ولو به قیمت منفوریت را به یاد روسا بیاورد و ماندگار شود.

اگر قرار است مناظره یا مباحثه‌ای در این زمینه شکل بگیرد باید بین رییس سازمان خصوصی‌سازی یا افرادی در پوزیشن شبیه به او با رییس رسانه ملی یا معاونت‌های تصمیم‌گیر صداوسیما باشد نه اینکه یک کارمند دون‌پایه به عنوان یک مجری رگ گردن باد کند و جلوی میلیون‌ها بیننده تلویزیونی و هوادار مدام مثل نواری که توی دستگاه گیر کرده تکرار کند: آدرس اشتباه، باشگاه‌های دولتی، قانون!