حمایت بیش از ۱۸۰۰ نفر از فعالان فرهنگی و رسانه ای از مردم مظلوم غزه

۱۸۰۰ نفر از فعالان فرهنگی و رسانه‌ای ایران در بیانیه ای عنوان کردند: 

روزگاری را می‌گذرانیم که انگار جهان به تماشای تصویر بی‌روتوشِ «نسل‌کشی» در باریکه‌ی غزه‌ عادت کرده است. پس شرم بر انسانیت اگر غصه‌ی غزه را ببیند و سکوت کند

ما، جمعی از فعالان فرهنگی و رسانه‌ای ایران، جان‌به‌لب‌آمده از تماشای وضعیت دردناک و اندوه‌بار مردم مسلمان در باریکه‌ی غزه، با چشمانی اشکبار و قلب‌هایی مالامال از خشم در برابر دشمن صهیونیست، دستِ یاری خود را به سوی هر کسی که در این کره خاکی خود را «انسان» می‌داند دراز می‌کنیم... 

غزه، امروز خط مقدم نوع بشر است در برابر شیطان. ما، ملتمسانه و عاجزانه از تمام کسانی که هنوز تپش یک قلب پاک را در سینه خود احساس می‌کنند می‌خواهیم تا بیایید در کنار هم برای غزه‌ی مظلوم «کاری کنیم». نباید ساکت بنشینیم. این کمترین کار ماست.

موشکی بر قلب ساختمانی می‌نشیند، صدای انفجار گوش فلک را پر می‌کند، اول دود و خاک و آتش به هوا بلند می‌شود و کمی بعد... نقطه‌هایی سیاه تمام قاب تصویر را پر می‌کنند؛ نقطه‌هایی که با سرعتی باورنکردنی به آسمان پرتاب می‌شوند و بعد به زمین سقوط می‌کنند. این نقطه‌ها چیست؟ قدرت انفجار چه چیزی را اینطور میان آسمان و زمین سرگردان کرده؟... کمی می‌گذرد و می‌فهمیم آن نقطه‌ها دست است، تن است، سر است، پیکر است، انسان است که در میان آتش توحش مُشتی پست‌تر از پست‌ترین حیوانات، می‌سوزد و تکه‌تکه می‌شود و به آسمان پرتاب می‌شود. می‌بینید؟ این انسان است که می‌سوزد و به آسمان پرتاب می‌شود... در سرزمینی که نامش به رنج آمیخته شده: غزه.

روزگاری را می‌گذرانیم که انگار جهان به تماشای تصویر بی‌روتوشِ «نسل‌کشی» در باریکه‌ی غزه‌ عادت کرده است. پس شرم بر انسانیت اگر غصه‌ی غزه را ببیند و سکوت کند؛

ننگ بر انسان، اگر در برابر این تصویر واضح و عریانِ انسان‌کشی هیچ نگوید

افسوس بر «جامعه‌ی جهانی» و سازمان ملل که جوی خون و کوهِ پیکرِ انسان‌های بی‌گناه را ببیند و دم بر نیاورد؛

اف بر حاکمان «جهان اسلام» که قدرِ آن پنجاه رئیس دولتی که برای نشریه هتاک «شارلی‌ابدو» دست به دست هم دادند و به اتفاق راهپیمایی حمایتی برگزار کردند هم بر شرفِ انسان و حرمتِ مسلمانانِ فلسطینی غیرت ندارند و مُرداروار در برابر این‌ سبوعیتِ سازمان‌یافته‌ی صهیونیست‌ها، خفقانِ مرگ گرفته‌اند.

و وای بر ما....

وای بر ما اگر این هنگامه را ببینیم و مثل همه‌ی ننگ‌آورانِ امروزِ تاریخ که نامشان رفت، خاموش بمانیم و به مایه‌ی شرمساری انسانیت بدل شویم.

ما، جمعی از فعالان فرهنگی و رسانه‌ای ایران، جان‌به‌لب‌آمده از تماشای وضعیت دردناک و اندوه‌بار مردم مسلمان در باریکه‌ی غزه، با چشمانی اشکبار و قلب‌هایی مالامال از خشم در برابر دشمن صهیونیست، دستِ یاری خود را به سوی هر کسی که در این کره خاکی خود را «انسان» می‌داند دراز می‌کنیم...

خواهران! برادران! پدران! مادران! عزیزان! رنج غزه را باید با تمام وجود فریاد کنیم. باید صدای فلسطین باشیم و باید در برابر ماشین کشتار اسرائیلِ ستم‌پیشه، جهان را به میدانِ ستیز با نسل‌کشیِ صهیونیسم تبدیل کنیم. امروز رژیم صهیونیستی که به نیابت از دولت ظالم ایالات متحده امریکا درحال آتش‌افروزی در منطقه غرب آسیاست، نه‌تنها نیابت این دولت ضد حقوق بشر، بلکه قصد نیابت شیطان بر زمینِ انسان‌ها را کرده است و با این نسل‌کشی وحشیانه نه فقط باریکه‌ی غزه، بلکه تمام سیاره‌ی «انسانیت» را به آتش می‌کشد

غزه، امروز خط مقدم نوع بشر است در برابر شیطان. ما، ملتمسانه و عاجزانه از تمام کسانی که هنوز تپش یک قلب پاک را در سینه خود احساس می‌کنند می‌خواهیم تا بیایید در کنار هم برای غزه‌ی مظلوم «کاری کنیم». نباید ساکت بنشینیم. این کمترین کار ماست.

از طرف جمعی از فعالان فرهنگی و رسانه ای ایران – فروردین ماه 1404