راز عمر طولانی صدساله‌ها چیست؟
بنابر پژوهشی جدید، افرادی که تا صدسالگی عمر میکنند، باکتریوم روده خاصی دارند که به سلامت روده و به پیری سالم کمک می‌کند.
براساس مطالعه جدیدی از ژاپن، افرادی که تا صدسالگی و بیشتر عمر میکنند، ممکن است باکتری‌های خاص روده‌ای داشته باشند که به آن‌ها در دفع عفونت‌ها کمک می‌کند. نتایج نشان می‌دهد این باکتری‌ها و ترکیبات خاصی که تولید میکنند (معروف به اسیدهای صفراوی ثانویه)، می‌توانند به سلامت روده و پیری سالم کمک کنند. بااین‌حال، برای پی‌بردن به این موضوع که آیا این باکتری‌ها واقعا علت طول عمر استثنایی این افراد هستند، به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.
دکتر کنیا هوندا، نویسنده ارشد مطالعه و استاد گروه میکروب‌شناسی و ایمنی‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه کیئو در توکیو، گفت یافته‌های مطالعه جدید که ۲۹ جولای در مجله Nature منتشر شده، فقط نشان‌دهنده ارتباطی بین باکتری‌های روده و زندگی بیشتر از ۱۰۰ سال است و تأیید نمی‌کند این باکتری‌ها موجب زندگی طولانی‌تر افراد شده‌اند. هوندا گفت درحالی‌که این احتمال وجود دارد که این باکتری‌های تولیدکننده اسید صفراوی به طول عمر بیشتر کمک کنند، هیچ داده‌ای نداریم که نشان‌دهنده رابطه علت و معلولی میان آن‌ها باشد.
جامعه باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌های دیگری که در روده زندگی میکنند و با عنوان میکروبیوم روده شناخته می‌شوند، در سلامتی ما ایفای نقش و با افزایش سن تغییر میکنند. برای مثال، داشتن تنوع کمتر در انواع باکتری‌های روده با کهولت در افراد سال‌خورده ارتباط دارد؛ اما پژوهشگران مشکوک بودند که افرادی که به صدسالگی می‌رسند، ممکن است باکتری‌های روده خاصی داشته باشند که به سلامتی آن‌ها کمک کند. درواقع، افراد صدساله درمقایسه‌با افراد سال‌خورده‌ای که به این سن نمی‌رسند، معمولا درمعرض خطر کمتر بیماری‌های مزمن و عفونت‌ها قرار دارند.
به‌گزارش لایو ساینس، پژوهشگران در مطالعه جدید میکروبیوتای روده ۱۶۰ فرد را بررسی کردند که به‌طور متوسط ۱۰۷ سال داشتند. آن‌ها میکروبیوتای روده صدساله‌ها را با میکروبیوتای روده ۱۱۲ فرد ۸۵ تا ۸۹ ساله و ۴۷ فرد ۲۱ تا ۵۵ ساله مقایسه کردند و دریافتند صدساله‌ها میکربیوم روده خاصی دارند که در دو گروه سنی دیگر مشاهده نمی‌شود. برای مثال، برخی از گونه‌های باکتری در صدساله‌ها درمقایسه‌با دو گروه دیگر با فراوانی بیشتر یا با فراوانی بسیار کمتر وجود داشت.
سپس، پژوهشگران متابولیت‌های روده (محصولات متابولیسم) را در هر سه گروه تجزیه‌و‌تحلیل کردند و متوجه شدند صدساله‌ها درمقایسه‌با دو گروه دیگر سطوح بیشتری از اسیدهای صفراوی ثانویه داشتند.
صفرا مایع زرد‌سبزی است که کبد تولید می‌کند و در کیسه صفرا ذخیره می‌شود. اسیدهای صفراوی ترکیباتی از صفرا هستند که به هضم غذا، خصوصا هضم چربی‌ها کمک میکنند. پس از اینکه اسیدهای صفراوی در کبد تولید می‌شوند، به روده انتقال می‌یابند که در آنجا باکتری‌ها آن‌ها را ازنظر شیمیایی به اسیدهای صفراوی ثانویه تبدیل میکنند. پژوهشگران سطوح زیادی از یکی از اسیدهای صفراوی ثانویه به نام ایزوالولیتوکولیک اسید (isoalloLCA) را در صدساله‌ها پیدا کردند. پژوهشگران نمی‌دانستند باکتری‌ها از چه فرایند متابولیکی برای تولید isoalloLCA استفاده میکنند؛ بنابراین، تصمیم گرفتند این مسیر را شناسایی کنند.
پژوهشگران سویه‌های باکتریایی فرد ۱۱۰ ساله‌ای را بررسی کردند که سطوح فراوانی از اسیدهای صفراوی ثانویه داشت. آنان متوجه شدند نوعی باکتری از خانواده اودوری باکتریاسیا است که isoalloLCA را تولید می‌کند. علاوه‌بر‌این، مشخص شد isoalloLCA خواص ضدمیکروبی قدرتمندی دارد؛ یعنی می‌تواند از رشد باکتری‌های مضر در روده پیشگیری کند.
پژوهشگران در آزمایش‌هایی که در ظرف آزمایشگاه انجام دادند، دریافتند isoalloLCA رشد باکتری کلستریدیوم دیفیسل را کُند می‌کند. این باکتری‌ای است که موجب اسهال شدید و التهاب روده بزرگ می‌شود. این ترکیب (IsoalloLCA) از رشد انتروکوک مقاوم دربرابر وانکومایسین نیز جلوگیری می‌کند که نوعی باکتری مقاوم به آنتی‌بیوتیک است که در محیط‌های بیمارستانی موجب عفونت می‌شود.
یافته‌های مطالعه جدید نشان می‌دهد isoalloLCA ممکن است با پیشگیری از رشد باکتری‌های مضر به سلامت روده کمک کند. همچنین، ممکن است این باکتری‌ها یا اسیدهای صفراوی آن‌ها بتوانند به درمان یا پیشگیری از عفونت کلستریدیوم دیفیسل در انسان کمک کنند؛ اگرچه برای نشان‌دادن این موضوع به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.
هوندا گفت اگر این باکتری‌های تولیدکننده اسید صفراوی به سلامت روده کمک کنند، ممکن است روزی به‌عنوان پروبیوتیک برای بهبود سلامت انسان استفاده شوند. این باکتری‌ها بی‌خطر به‌نظر می‌رسند؛ زیرا توکسینی تولید نمی‌کنند یا ژن‌های مقاومت دربرابر آنتی‌بیوتیک‌ها ندارند.
به‌گفته هوندا، هنوز مشخص نیست صدساله‌ها چگونه این باکتری‌های مفید را به‌دست می‌آورند؛ اما هم ژنتیک و هم رژیم غذایی می‌تواند در شکل‌گیری ترکیب میکروبیوم روده این افراد نقش ایفا کند.
در این مطالعه، اطلاعات مرتبط با رژیم غذایی یا عادات ورزش یا مصرف داروی صدساله‌ها جمع‌آوری نشده بود که همه می‌توانند بر میکروبیوتای روده اثر بگذارند و به توضیح این ارتباط کمک کنند. مطالعات آینده با دنبال‌کردن گروه‌های بزرگی از افراد را در طول زمان، می‌توانند ارتباط بین این باکتری‌ها و طول عمر را بیشتر مطالعه کنند.
منبع: زومیت
66
