تشخیص و درمان بیماری آسم

طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، حدود ۲۷ میلیون امریکایی مبتلا به آسم هستند.

این یک وضعیت مزمن شایع در میان کودکان امریکایی است: از هر ۱۲ کودک یک نفر به آسم مبتلاست.

برای درک این بیماری، می بایست درک درستی درباره اتفاقی داشته باشید که در حین تنفس می افتد.

در حالت عادی با هر نفسی که می کشید، هوا از طریق بینی وارد گلو، مسیرهای هوایی و در نهایت شش ها می شود.

مسیرهای کوچک هوایی بسیاری در شش های شما وجود دارند که اکسیژن را از هوا وارد جریان خون می کنند.

علائم این بیماری وقتی ظاهر می شوند که مسیرهای فرعی هوا ورم نموده و عضلات اطراف آنها ضخیم می شوند.

سپس این مسیرها توسط مخاط پر شده و مقدار هوایی که باید در جریان باشد را کاهش می دهند.

این حالات سبب حمله آسمی، سرفه و گرفتگی سینه می شود که در آسم شایع است.

علائم آسم عبارتند از:

سرفه مخصوصا در شب، هنگام خنده یا طی ورزش
خس خس، که صدایی جیغ و سوت مانند است که در هنگام تنفس ایجاد می شود.

هر کسی که مبتلا به آسم می شود، لزوما نباید این علائم را تجربه کند. اگر فکر می کنید که علائمی که تجربه کرده اید می توانند علامت وضعیت شبیه به این بیماری باشند، به پزشک مراجعه کنید.

اولین مشخصه داشتن آسم لزوما داشتن یک حمله واقعی آسمی نیست. در عوض بدنبال برخی علائم اولیه از این بیماری باشید که تجربه کرده اید.

علت آسم
برای آسم تنها یک علت واحد وجود ندارد. در عوض، محققان براین باورند که وضعیت تنفس تحت تاثیر عوامل مختلفی است. این عوامل عبارتند از:

ژنتیک:

اگر یکی از والدین آسم داشته باشد، احتمال توسعه آن در کودک نیز بیشتر است

سابقه عفونت های ویروسی:

افراد با سابقه عفونت های ویروسی طی دوران کودکی، احتمال بیشتری در ابتلا به این بیماری دارند.

فرضیه بهداشت:

این فرضیه اذعان می دارد که نوزادان در سال ها و ماه های اولیه به اندازه کافی در معرض باکتری قرار گرفته اند. بنابراین سیستم ایمنی آنها به اندازه ای قوی نشده که بتواند با این بیماری و سایر وضعیت های مشابه مبارزه کند.

قرار گیری در معرض حساسیت زاهای اولیه:

تماس مداوم با حساسیت زاهای احتمالی و محرک ها می تواند خطر توسعه آسم را افزایش دهد.

محرک های علایم آسم
محرک های آسم مواد، شرایط یا فعالیت هایی هستند که هم سبب وخیم تر شدن علائم آسم و هم عود کردن آن می شوند.

این محرک ها شایع هستند و آنچه که سبب بدتر شدن آنها می شود کاملا مشخص است.

در برخی موارد، اجتناب از تمامی محرک های آسم کار دشواری است.

هرچند با یک برنامه ریزی جزیی می توانید نحوه پرهیز از قرار گرفتن در معرض این محرک ها را آموخته و خطر یک حمله آسمی یا عود آن را کاهش دهید.

وضعیت ها و عوامل محیطی مشخصی می تواند سبب تحریک علائم آسم شوند.

- این محرک ها عبارتند از:

محرک های موجود در هوا
قرار گرفتن در معرض گرده ها، آلودگی هوا، دود سیگار و بوی گیاهان سوخته می تواند سبب عود کردن آسم شود.

گرده ها طی بهار و پاییز بسیار دردسر آفرین هستند، اگرچه گل ها، علف های هرز و چمن ها در تمام طول سال رشد می کنند.

در زمان اوج گرده افشانی در روز، از خارج شدن از منزل پرهیز کنید.

در صورت داشتن تهویه هوا، از آن استفاده کنید.

تهویه هوا سبب کاهش آلاینده های داخل منزل مانند گرده ها می شود و رطوبت را در داخل اتاق یا خانه پایین می آورد.

دستگاه تهویه خطر قرار گیری در معرض گرد و غبار و عود کردن بیماری را کاهش می دهد.

قرار گیری در معرض هوای سرد نیز می تواند در برخی از افراد سبب عود کردن آسم شود.

دوستان پشمالو و خزدار
حیوانات خانگی با وجود دوست داشتنی بودنشان می توانند سبب تحریک آسم در افرادی شوند که به آنها حساسیت دارند.

هرزه گرد یکی از این محرک هاست که تمامی حیوانات دارای آن هستند (برخی از حیوانات بیش از سایرین).

بعلاوه، پروتئین های موجود در بزاق، صورت، ادرار، مو و پوست در یک حیوان سبب تحریک آسم می شود.

بهترین راه برای پرهیز از عود کردن این محرک ها، اجتناب از نگهداری حیوان است.

اگر آمادگی دور کردن حیوان خانگی مورد علاقه خود را ندارید، در صورت امکان بیشرت اوقات حیوان را در خارج از اتاق خواب، پایین مبل یا خارج از منزل نگه دارید.

حیوانات داخل خانه می بایست مکررا شسته شوند.

گرد و خاک را شناسایی کنید
گرو غبار بعنوان یک حساسیت زای رایج، تمایل به پنهان شدن در مکان ها و اتاق هایی دارند که ما بیشتر در آنها حضور داریم، مانند اتاق خواب ها، اتاق نشیمن و اداره. برای بالشت، تشک و مبلمان خود کاور ضد گرد غبار تهیه کنید.

از پوشش های ضد گرد و غباری استفاده کنید که بین بالشت و روکش آن قرار می گیرند.

ملحفه ها را با آب داخل بشویید.

فرش ها و قالیچه ها جذب کننده گرد و خاک هستد.

اگر خانه شما پوشیده از فرش است، وقت آن رسیده که با آنها خداحافظی کنید و کف خانه را با چوب بپوشانید.

با کپک ها دوستانه رفتار نکنید
قارچ ها و کپک ها دو تحریک کننده بزرگ آسم هستند.

می توانید با آگاهی از مکان های مرطوب در آشپزخانه، حمام، زیر زمین و حیاط از عود کردن آسم بواسطه این محرک ها پیشگیری کنید.

رطوبت بالا سبب افزایش خطر رشد کپک و قارچ می شود.

اگر از بابت رطوبت نگرانید، از یک رطوبت زدا استفاده کنید.

از دور انداختن هرگونه پرده حمام، قالیچه، برگ ها و چوب های اجاق که دارای کپک و قارچ هستند، اطمینان حاصل کنید.

تهدید هایی که می خرند
سوسک ها فقط چندش آور نیستند، آنها می توانند سبب بیماری شما نیز شوند.

این حشرات و پرتابه های آنها یک محرک بالقوه برای آسم است.

اگر در خانه سوسکی مشاهده کردید، اقدام به حذف آنها کنید.

روی مواد غذایی و آب بدون درپوش را بپوشانید و تمامی قسمت هایی که در آنها سوسک دیده شده را جاروبرقی کشیده و تمیز کنید.

برای کاهش تعداد حشرات می توانید از ژل های مخصوص استفاده کرده یا با یک سم پاش تماس بگیرید.

از جستجوی مکان های خارج از منزل که احتمال مخفی شدن حشرات در آنها وجود دارد غافل نشوید.

سایر وضعیت هایی که سبب تحریک آسم می شوند
عفونت ها، ویروس ها و بیماری هایی که بر روی شش ها تاثیر می گذارند، می توانند سبب تحریک آسم شوند.

این بیماری ها عبارتند از سرماخوردگی، عفونت های تنفسی، ذات الریه و آنفولانزا.

عفونت های سینوسی و رفلاکس معده نیز مانند برخی داروها می توانند سبب عود کردن آسم شوند.

عطرها و چیزهایی که دارای بوی تند هستند، می توانند سبب تشدید مسیرهای جریان هوا شوند.

فریاد زدن، خندیدن یا گریستن سبب تحریک حمله می شوند.

استرس، اضطراب، نگرانی و سایر احساسات شدید نیز سبب تحریک تنفس سریع می شود.

این تحریک در مسیر جریان هوا یا تنفس سریع می تواند باعث عود مجدد آسم شود.

بعلاوه، حساسیت های غذایی سبب حمله آسمی می شود، مخصوصا اگر شما دارای سابقه یک واکنش آنافیلاکسی به یک غذای حساسیت زا باشید.

از محرک های خود پرهیز کنید
اگر معتقدید که مبتلا به آسم آلرژی زا هستید، با پزشک خود برای انجام آزمایش آلرژی مشورت کنید.

بدین طریق می توانید علل ایجاد آلرژی و پیشرفت عود بیماری را تشخیص دهید.

اگرچه شما نمی توانید آسم را درمان کنید اما می توانید آن را در کنترل خود در آورید.

برای شناسایی محرک های آسم به پزشک خود مراجعه نمایید و در صورت امکان از آنها پرهیز نموده و از عود بیماری جلوگیری کرده و احساس بهتری داشته باشید.

محرکی که نباید از آن پرهیز کنید
ورزش می تواند یکی از محرک های اسم باشد، اما محرکی است که نباید از آن پرهیز کرد.

حرکات زیاد می تواند تنفس را مشکل کند.

فعالیت های جسمانی برای سلامت عمومی بدن اهمیت دارند و قبول این ریسک ارزشش را دارد.

از انجام فعالیت های جسمانی، ورزش و فعالیت های خارج از منزل خود هوشیار باشید.

اگر نگران آسم ناشی از تحریک ورزش هستید، در زمان فعالیت جسمانی با پزشک خود درباره داروهایی که می توانند به پیشگیری از عود بیماری کمک کنند، مشورت نمایید.

چه زمان نمی توان از محرک ها پرهیز کرد
برخی محرک ها به قدری شایع هستند که نمی توان از آنها پرهیز کرد.

گرد و غبار مثال خوبی در این زمینه است.

افرادی که به شدت به گرد و غبار حساسند، اجتناب از آن برایشان بسیار دشوار است.

داروهای آسم

اولین مرحله در مدیریت علائم آسم، دانستن و اجتناب از محرک های شخصی آسم در افراد است.

اجتناب از محرک ها به تنهایی کافی نیست، بنابراین برای کنترل علائم خود می بایست از داروهای آسم استفاده کنید.

درمان صحیح به چندین فاکتور بستگی دارد، مانند سن، علائم، محرک ها و پاسخ به داروها.

داروهای موثر آسم مانند آنهایی که توسط انجمن شش امریکا توصیه شده اند، حتما باید با نسخه پزشک تهیه شوند.

در حقیقت، داروهای آسم بدون نسخه توصیه نمی شود.

پزشک می تواند مناسب ترین دارو را برایتان تجویر نماید.

اطلاع از وجود داروها، می تواند به شما در جهت تنظیم یک برنامه درمانی با پزشک کمک کند.

در ادامه انواع داروهای موجود برای آسم، نوع درمان و عوارض جانبی آنها را مطالعه نمایید.

افشانه ها و نبولایزرها

درمان آسم از طرق مختلف صورت می گیرد، مانند قرص ها، مایعات، آمپول ها و افشانه ها.

بسیاری از داروها در قالب اسپری یا پودر موجود می باشند که می بایست آنها را عمیقا به داخل شش ها استنشاق نمود.

می توانید این کار را از طریق یک افشانه یا یک نبولایزر انجام دهید.

هر دو روش می توانند داروهای با تاثیر گذاری سریع و طولانی مدت را انتقال دهند.

وسیله ای که از آن استفاده می کنید، کارایی دارو را تغییر نخواهد داد.

این یک ترجیح شخصی است و هر روش مزایا یا معایب مخصوص به خود را دارد.

افشانه ها

این وسیله های دستی برای پمپاژ دارو به داخل شش ها استفاده می شوند.

انجام قسمتی از عملکرد دستگاه به عهده کاربر است، زیرا می بایست برای استنشاق دارو قسمتی از دستگاه را فشار دهید.

این افشانه ها کوچک، سبک و قابل حمل هستند اما این بدان معناست که گم کردن آنها نیز آسان است.

اگر شما یا فرزندتان از افشانه استفاده می کنید، از داشتن یک افشانه اضافی اطمینان حاصل کنید، زیرا کسی دوست ندارد در زمان یک حمله آسمی افشانه خود را گم کرده باشد.

افشانه ها دو نوع دارند:

افشانه با مقدار اندازه گیری شده (MDI) افشانه حاوی پودر خشک (DPI)

یک MDI در زمان فشردن افشانه، مقدار مشخصی از دارو را به داخل شش می رساند.

برخی افشانه های MDI مقدار مصرف شده را می شمارند، بنابراین باید از زمان پایان یافتن داروی داخل آن اطلاع داشته باشید.

همچنین می توانید برای استفاده راحتر از افشانه، از یک پیمانه استفاده کنید.

این پیمانه به به افشانه متصل شده و دارو را در محفظه ای کوچکی نگه می دارد، بنابراین در حالت آمادگی می توانید از دارو استفاده نمایید.

استفاده از این محفظه برای کودکان و نوزادان بخوبی کاربرد دارد.

می توانید برای استنشاق راحتر، یک ماسک صورت یا دهانه را به الصاق کنید.

افشانه حاوی پودر خشک، دارو را به شکل پودر رها می کند.

برای استفاده از آن، می بایست پودر را با نیرو از افشانه استنشاق کنید.

در این روش، کاربر می بایست کار بیشتری انجام دهد و در کل انتخاب مناسبی برای کودکان نیست.

نبولایزر

نبولایزرها دستگاهی هستند که یا به برق متصل می شوند یا از باطری استفاده می کنند و داروهای مایع مربوط به آسم را به بخار تبدیل می کنند تا استنشاق آنها راحتر باشد.

این دستگاه برای کودکان مناسبتر است، زیرا بصورت اتوماتیک عمل می کند.

برای دریافت دارو، دهانه یا ماسک نبولایزر را به صورت زده و به آرامی بخار را استنشاق می کنید.

برای تنفس دارو از نبولایزر ۵-۱۰ دقیقه زمان لازم است.

عیب این روش این است که دستگاه به برق احتیاج دارد و نسبت به افشانه ها قابلیت جابجایی کمتری دارد، زیرا بزرگ و سنگین است.

برونکودیلاتور ها و ضد التهاب ها

داروهای آسم را بصورت کلی می توان در دو دسته جای داد:

برونکودیلاتور ها و ضد التهاب ها.

این داروها علائم اصلی آسم را هدف قرار می دهند.

برونکودیلاتورها عضلات منقبض شده در شش ها هدف قرار می دهند که سبب مسدود شده مسیر هوایی شده است.

این داروها سبب شل شدن عضلات شش می شوند و با گشاد نمودن مسیرهای هوایی تنفس را آسانتر می کنند.

برونکودیلاتورها برای بهبود سریع علائم آسم مورد استفاده قرار می گیرند.

عوامل ضد التهابی، التهای داخل شش ها را هدف قرار می دهند.

این داروها ورم و التهاب شش را کاهش داده و تنفس را بهبود می بخشند.

داروهای ضد التهابی برای حفظ روزانه و کمک به پیشگیری از علائم آسم استفاده می شوند.

داروهای با بهبود (اثر گذاری) سریع

داروهای آسم عموما به دو دسته داروهای با بهبودی سریع و طولانی مدت تقسیم می شوند.

تمام داروهای با بهبودی سریع، برونکودیلاتور هستند.

این داروها را درمان نجات بخش نیز می نامند، زیرا درمانی سریع برای شروع ناگهانی آسم یا حملات جدی تر فراهم می کنند.

بتا آگونیست های کوتاه کنش

این داروهای استنشاقی طی یک حمله آسمی بهبود فوری ایجاد می کنند که بهبود معمولا چندین ساعت بطول می انجامد.

بتا آگونیست های کوتاه کنش، داروهایی برای درمان حملات ناشی از تحریک ورزشی هستند که عبارتند از:

آلبوترول (پروایر HFA، ونتولین HFA) لوال بوترول (زوپنکس HFA)

شایع ترین عوارض جانبی این داروها عبارتند از:

سستی قابلیت تحریک سردرد التهاب گلو افزایش ضربان قلب

در مواقع نادر اما جدی، این داروها می توانند سبب بی نظمی در ضربان قلب شوند.

داروهای پادزهره کنش

این داروها دسته دیگری از داروهای کوتاه کنش، برونکودیلاتورهایی قابل استنشاق هستند که در حملات آسمی سبب بهبود فوری می شوند.

ایپراتروپیوم برومید (آتروونت HFA) مثالی از این داروهاست.

شایع ترین عوارض جانبی داروهای پادزهره کنش عبارتند از:

مشکل در تنفس خونریزی بینی خشکی بینی التهاب بینی خشکی دهان

داروهای کنترل طولانی مدت آسم

داروهای کنترل طولانی مدت آسم روزانه مصرف می شوند.

از این داروها بجای درمان حملات ناگهانی آسم، برای پیشگیری از علائم استفاده می شود.

برای درمان طولانی مدت، پزشک می تواند داروهای ضد التهابی، برونکودیلاتورها یا ترکیبی از هر دو تجویز کند.

داروهای کنترل طولانی مدت آسم به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

کورتیکواستروئید های قابل استنشاق:

این داروهای ضد التهابی قوی ترین و رایج ترین داروهای بلند مدتی هستند که برای آسم تجویز می شوند.

این داروها عبارتند از:

بکلومتاسون (QVAR) بودسونید (پالمیکورد فلکس هیلر) فلونی سولید (آروسپن) فلوتیکاسون (فلوونت دیسکوز، فلاونت HFA) مومتاسون (آسمانکس)

شایع ترین عوارض جانبی کورتیکواستروئید ها عبارتند از:

التهاب گلو خونریزی بینی سردرد التهاب بینی

عوارض جانبی نادر اما جدی این داروها عبارتند از:

برونکواسپاسم مشکلات بصری افزایش فشار خون در چشم ها کاهش رشد در کودکان

کورتیکواستروئیدهای خوراکی:

کورتیکواستروئیدها داروهایی سیستماتیک هستند که بر روی کل بدن تاثیر می گذارند.

از این داروها می توان برای درمان شدت علائم آسم استفاده کرد.

این داروها ضد التهابی هستد و عملکرد آنها بهبود ورم و التهاب در مسیرهای هوایی است.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی را می بایست از طریق دهان مصرف کرد.

این داروها عبارتند از:

پردنیسون متیل پردنیسولون هیدروکورتیسون

شایع ترین عوارض جانبی این داروها عبارتند از:

افزایش وزن سطح بالای قند خون خواب دشوار کاهش روند بهبود زخم

استفاده طولانی مدت از کورتیکواسترئیدها می توانند سبب ایجاد عوارض جانبی جدی شود.

بنابراین این داروها را می بایست فقط برای درمان کوتاه مدت استفاه کرد.

برخی از عوارض جانبی جدی این دارو عبارتند از:

زخم گوارشی پوکی استخوان عدم تحمل گلوکز افزایش وزن

بتا آنتاگونیست های طولانی اثر

بتا آنتاگونیست های طولانی اثر(LABA) برونکودبلاتور هستند که برای کمک به پیشگیری از حملات آسم روزانه دو بار توسط یک افشانه مورد استفاده قرار می گیرند.

این داروها معمولا در کنار یک کورتیکواستروئید قابل استنشاق استفاده می شوند.

این داروها فوری بوده و تا ۱۲ ساعت سبب بهبود می شوند.

نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

فرموترول (پرفورومیست) سالمترول (سروانت دیسکوز)

شایع ترین عوارض جانبی این داروها شامل سردرد و درد عضلات می شود.

عوارض جانبی نادر اما جدی شامل برونکواسپاسم و اسپاسم گلو می شود.

افشانه های ترکیبی

افشانه های ترکیبی رایج ترین تجویزها برای آسم می باشند.

این افشانه ها شامل ترکیبی از کورتیکواستروئید و یک LABA هستند.

این ترکیبات عبارتند از:

بودسونید و فورموترول (سیمبیکورت) فلوتی کاسون و سال مترول (ادویر دیسکاس)

شایع ترین عوارش جانبی این داروها شمال سردرد و عفونت گلو می شود.

عوارض جانبی نادر اما جدی شامل بهم ریختن ضربان قلب، افزایش فشار خون و برونکواسپاسم می شود.

تعدیل کننده های لکوترین

تعدیل کننده های لکوترین داروهای ضد التهابی در نظر گرفته می شوند اما کارکرد آنها با کورتیکواستروئیدها فرق می کند.

این داروها بشکل قرص بوده و سبب مسدود شدن عملکرد لکوترین ها می شوند.

لکوترین ها موادی در شش هستند که سبب مسدود شدن مسیر هوا می شوند.

همچنین سبب می شوند که شش ها مخاط بیشتری تولید کنند.

مثال های تعدیل کننده های لکوترین عبارتند از:

مونتلوکاست (سینگولر) زفیرلوکاست (آکولات) زیلئوتن (زیفلو، زیفلو CR)

شایع ترین عوارض جانبی این داروها شامل سردرد، دلدرد و درد عضلات می شود.

جدی ترین عوارض این دارو نیز آسیب به کبد، اختلالات خونی و تشنج است.

متیل زانتینها

متیل زانتینها برونکودیلاتورهایی هستند که تصور می شود دارای تاثیرات ضد التهابی باشند.

این داروها بصورت قرص می باشند.

تئوفیلین نمونه ای از متیل زانتین است (تئوکرون، تئو-۲۴، الیکسوفیلین).

این داروها به ندرت تجویز می شوند، زیرا اطمینان از باقی ماندن مقدار دارو در دامنه ای مشخص در بدن، نیازمند نظارت نزدیک است.

اگر مقدار دارو از این دامنه بالا برود، فرد در معرض خطر جدی عوارض جانبی مانند بهم ریختن ضربان قلب و تشنج قرار می گیرد.

شایع ترین عوارض جانبی این داروها عبارتند از:

سردرد خواب دشوار حالت تهوع استفراغ

ایمونو مدولاتورها

ایمونو مدولاتورها بیولوژیک ها هم نامیده می شوند.

این داروها بر روی سیستم ایمنی بدن تاثیر گذاشته و باعث مسدود شدن موادی می شوند که سبب حملات آسم می گردند.

این داروها تنها برای کسانی تجویز می شوند که نمی توان علائم آسم را در آنها با داروهای دیگر کنترل نمود.

این داروها عبارتند از:

مپولیزوماب (نوکالا) اومالیزوماب (زولایز) رزیلوماب (کینکیر)

هر یک از این داروها دارای عوارص جانبی مختلفی هستند اما شایع ترین آنها عبارتند از:

سردرد خستگی واکنش محل تزریق درد عضلات و مفاصل عفونت

شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از:

واکنش های شدید حساسیت که شامل آنافیلاکسی می شود برونکو اسپاسم حملات قلبی سکته مغذی

نتیجه گیری

برای درمان علائم آسم موارد زیادی وجود دارد.

نوع درمان و نحوه انجام آن به فاکتورهای زیادی مانند سن، شدت علائم و محرک ها همچنین سبک زندگی بستگی دارد.

به روز رسانی اطلاعات در زمینه درمان های موجود، می تواند به مدیریت آسم کمک کند.

با پزشک خود درباره علائم و نحوه تاثیر گذاری هر دارو مشورت نمایید.

پرشکان می توانند در تعیین برنامه درمانی به شما کمک کنند.

آسم برونشیت

آسم برونشیت، نام دیگر شایع ترین نوع بیماری است. علائم آن شامل سرفه، خس خس، گرفتگی قفسه سینه و تنگی نفس است.

در صورتی که نام نوع خاصی از این بیماری ذکر شود، بیشتر منابع مربوط به آسم، درباره آسم برونشیت می باشند.

برونشیت در مقایسه با آسم

برونشیت و آسم با وجود داشتن علائم مشابه، دو وضعیت مرتبط نیستند. هر دوی آنها منجر به مسیرهای هوایی ملتهب می شوند که تنفس را دشوار می سازند اما تمایزات کلیدی سبب جدا شدن آنها از هم می شود.

مثلا برونشیت در هنگام سرفه سبب ایجاد خلط غلیط، تب و لرز و درد بدن می شود. اما آسم چنین علائمی ندارد.

برونشیت همانند آسم می تواند حاد باشد یا مزمن باشد، یعنی با درمان می توان به علائم پایان داد. هر دو نوع برونشیت مزمن یا حاد می بایست بمنظور اجتناب از بدتر شدن علائم درمان شوند.

انواع

شایع ترین نوع آسم، آسم برونشیتی است، که بر روی نایژه در شش ها تاثیر می گذارد.

اشکال دیگر این بیماری شامل آسم دوران کودکی و آسم شروع بزرگسالی است. در آسم دوران بزرگسالی، علائم حداقل تا سن ۲۰ سالگی ظاهر نمی شوند.

در ادامه به توصیف انواع دیگر آسم می پردازیم.

آسم آلرژیک (آسم بیرونی)

حساسیت زاها سبب تحریک این نوع بیماری می شوند. این حساست زاها عبارتند از:

هرز گردهای حیوانات خانگی مانند گربه و سگ غذا کپک گرده گرد و خاک

آسم آلرژیک بیشتر فصلی است، زیرا اغلب با حساسیت های فصلی توام می شود.

آسم غیر آلرژیک (آسم داخلی)

محرک های موجود در هوا که مرتبط با آلرژی ها نیستند، سبب تحریک این نوع آلرژی می شوند. این محرک ها عبارتند از:

بوی چوب سوخته یا سیگار هوای سرد هوای آلوده بیماری های ویروسی خوش بو کننده های هوا محصولات شوینده خانگی عطرها

آسم کاری

این نوع آسم نوعی است که در توسط محرک های موجود در محل کار ایجاد می شود. این محرک ها عبارتند از:

گرد و خاک رنگ گازها و دودها مواد شیمیایی صنعتی پروتئین های حیوانی مواد پلاستیکی

این محرک ها در دامنه وسیعی از صنایع مانند کشاورزی، نساجی، چوب بری و تولید وجود دارند.

برونش تحریک شده از طریق ورزش (EIB)

EIB معمولا بر روی افرادی تاثیر می گذارد که چند دقیقه از ورزش را شروع کرده اند یا ۱۰-۱۵ دقیقه از فعالیت جسمانیشان گذاشته است. این وضعیت در گذشته با عنوان آسم تحریک شده از طریق ورزش شناخه می شد (EIA).

حدود ۹۰% افراد مبتلا به این نوع بیماری، EIB را نیز تجربه می کنند اما فردی که به EIB مبتلاست انواع دیگر آسم را نخواهد داشت.

آسم شبانه

در این نوع آسم، علائم در هنگام شب وخیم می شوند.

محرک هایی که بنظر در هنگام شب ظاهر می شوند شامل هرز گردهای حیوانی و گرد و غبار هستند. چرخه طبیعی بدن برای خواب می تواند سبب آسم شبانه شود.

نوع سرفه ای آسم (CVA)

این نوع از آسم دارای علائم رایج این بیماری مانند خس و خس و تنگی نفس نیست. CVA بواسطه سرفه خشک و مستمر شناخته می شود.

تشخیص

آزمایش یا تست واحدی برای تعیین وجود این بیماری در شما یا کودکتان وجود ندارد. در عوض پزشک از معیارهای مختلفی برای تعیین علائمی که ممکن است نشان دهنده آسم باشند، استفاده می کند.

مواردی که در ادامه آمده به تشخیص این بیماری کمک می کنند:

سابقه سلامت:

اگر در خانواده فردی با اختلال تنفسی دارید، خطر شما بالاتر می رود. پزشک خود را در جریان این ارتباط ژنتیکی قرار دهید.

تست جسمی:

پزشک با گوشی طبی به تنفس شما گوش می دهد. همچنین پزشک می تواند یک آزمایش پوستی ترتیب دهد و به دنبال علائم یک واکنش آلرژیک مانند اگزما یا کهیر باشد. آلرژی ها خطر این بیماری را افزایش می دهند.

تست های تنفسی:

پزشک می تواند از تست های عملکردی ریوی (PFT) برای اندازه گیری جریان هوا در داخل شش ها و بیرون از آن استفاده کند.

در رایج ترین تست که اسپیرومتری نامیده می شود، فرد در داخل وسیله ای می دمد که می تواند سرعت هوا را اندازه گیری کند.

پزشکان اغلب تست های تنفس را در کودکان زیر ۵ سال انجام نمی دهند زیرا داشتن جوابی صحیح مشکل است. در عوض برای کودک داروهای آسم را تجویز نموده و منتظر بهبود علائم می مانند.

اگر علائم بهتر شوند، پس احتمال کودک مبتلا به آسم است.

در بزرگسالان، در صورت مشاهده آسم در آزمایشات، پزشک یک اسپری یا سایر داروهای مربوط به آسم را تجویز خواهد کرد.

اگر با مصرف این داروها علائم بهبود یافت، پزشک به درمان وضعیت شما بعنوان فرد مبتلا به آسم ادامه می دهد.

پیشگیری

از آنجایی که محققان هنوز به دنبال علت دقیق این بیماری هستند، دانستن اینکه چگونه می توان از وضعیت التهابی جلوگیری کرد، چالش برانگیز است.

هر چند اطلاعات بیشتری درباره پیشگیری از حملات آسمی مشخص شده است. این استراتژی ها عبارتند از:

پرهیز از محرک ها:

خلاصی از مواد شیمیایی، عطرها یا محصولاتی که سبب ایجاد مشکلات تنفسی در گذشته شده اند

کاهش در معرض قرار گیری آلرژی زاها:

اگر شما این آلرژی زاها را شناسایی کرده اید، مانند گرد و غبار و کپک که سبب تحریک حملات آسم می شوند، تا آنجایی که می توانید از آنها پرهیز کنید.

استفاده از آمپول های ضد آلرژی:

ایمن درمانی آلرژی نوعی از درمان است که به تغییر سیستم ایمنی بدن شما کمک می کند. با تزریق روتین آمپول ها، بدن شما حساسیت کمتری به هرگونه محرکی نشان می دهد که با آن مواجه می شوید.

استفاده از داروهای پیشگیری:

پزشک ممکن است داروهایی را با مصرف روزانه تجویز کند. این دارو را می توان در کنار دارویی که در مواقع اضطراری مصرف می کنید، استفاده کرد.

پزشک می تواند در تهیه برنامه ای منسجم کمکتان کند که مشخص شود چه زمانی از چه درمانی می بایست استفاده شود.

آسم در کودکان

تشخیص آسم در کودکان دشوار است. مسیرهای هوایی آنها بخاطر جثه ای که دارند در حال حاضر کوچک است. بیماری های رایج دوران کودکی مانند سرما خوردگی سر و سینه می تواند سبب التهاب بیشتر بافت ها در این مسیرهای هوایی شود. این امر می تواند تشخیص مشکلات اساسی در تنفس مانند آسم را دشوار کند.

کودکان مبتلا به آسم ممکن است دارای علائم زیر باشند:

مشکل در خوردن یا مکیدن شیر نفس نفس زدن حین فعالیت هایی که نباید آنها را در معرض باد قرار داد سرفه ناخوشایند سرفه، مخصوصا در هنگام شب تنفس سخت تنفس سریع که سبب انقباض پوست اطراف دنده ها و گردن می شود سرماخوردگی های مکرر که در سینه مستقر می شوند

علائم رایج در میان کودکان با سن بیشتر شامل:

خس خس یا صدای جیغ، مخصوصا در هنگام بازدم حس با خوردگی پس از فعالیت های جسمانی گرفتگی قفسه سینه سرفه

این علائم را می توان به آسانی با سرفه و سرماخوردگی اشتباه گرفت، زیرا کودکان در اوایل سنین خود مستعد این دو وضعیت هستند.

هرچند اگر این علائم استمرار داشته باشند، با پزشک کودک خود درباره احتمال آسم صحبت کنید.

ت فاوت بیماری مزمن انسدادی ریه و آسم

بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) و آسم معمولا با هم اشتباه گرفته می شوند. هر دوی آنها دارای علائم مشابه هستند، مانند خس خس، سرفه و مشکل تنفسی. هرچند این دو وضعیت تا حدودی باهم فرق می کنند.

COPD یک کلمه گسترده است که برای شناسایی گروهی از بیماری های در حال پیشرفت ریوی استفاده می شوند که شامل برونشیت و نفخ مزمن می شوند. این بیماری ها بخاطر التهاب مسیرهای هوا سبب کاهش جریان هوا می شوند. این وضعیت ها با گذر زمان وخیم تر می شوند.

آسم می تواند در هر سنی اتفاق بیافتد که بیشتر تشخیص ها از دوران کودکی نشات می گیرند. بیشتر مردم مبتلا به COPD در زمان تشخیص، حداقل ۴۵ سال دارند.

بیش از ۴۰% مردم مبتلا به COPD مبتلا به این بیماری نیز هم هستند و خطر ابتلا به هر دو وضعیت با افزایش سن بالا می رود.

هنوز علل این بیماری مشخص نیست اما می دانیم که حمله های آسم در نتیجه قرار گیری در معرض محرک هایی مانند فعالیت های ورزشی یا عطر ایجاد می شوند. این محرک ها می توانند سبب وخیم تر شده مشکلات تنفسی شوند.

سیگار کشیدن رایج ترین علت COPD است. در حقیقت طبق گزارش موسسه ملی قلب، شش و خون، سیگار کشیدن سبب ۹ الی ۱۰% مرگ های ناشی از COPD می شود.

هدف از درمان این بیماری و COPD کاهش علائم بگونه ایست که بتوان یک سبک زندگی فعال را حفظ کرد.

مدیریت علائم

علاوه بر استفاده از داروهای نگهداری، می توانید روزانه کارهایی را برای سلامتی بیشتر خود و کاهش خطر حملات آسم انجام دهید. این فعالیت ها عبارتند از:

داشتن رژیم غذایی سالم تر:

خوردن غذاهای سالم و داشتن رژیم غذایی متعادل می تواند سبب بهبود سلامت عمومب شود، که این امر سبب کاهش خطرات حملات آسم می شود.

در این راستا طبق تحقیقات، حذف غذاهای فرآوری شده می تواند به از بین رفتن خطر حمله آسم کمک کند.

حفظ وزن سالم:

این بیماری در افراد چاق و سنگین وزن بیشتر است. کاهش وزن می تواند برای قلب، مفاصل و شش ها مفید باشد.

ترک سیگار:

محرک هایی مانند سیگار سبب تحریک این بیماری می شوند. همچنین شما را در معرض بیشتر خطر COPD قرار می دهند.

ورزش منظم:

فعالیت می تواند سبب تحریک حمله آسم شود اما ورزش منظم در واقع باعث کاهش خطر مشکلات تنفسی می شود. فعالیت های هواری سبب تقویت شش ها شده و به تنفس بهتر کمک می کنند.

مدیریت استرس:

استرس می تواند سبب تحریک علائم این بیماری شود. استرس توقف حمله آسم را نیز دشوارتر می کند. راه های سالمی برای کاهش استرس و نگرانی خود بیابید.

غذاهای سرشار از مواد مغذی در کاهش علائم نقشی حیاتی دارند اما غذاهای آلرژی زا می توانند سبب تحریک آنها شوند.

خطرات

ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی را می توان به پیشرفت این بیماری نسبت داد. این عوامل عبارتند از:

نژاد:

افریقایی- امریکایی ها و نژادهای پورتویی بیشتر در معرض آسم هستند.

جنسیت:

تشخیص این بیماری در پسران نسبت به دختران در دوران کودکی بیشتر است. هرچند در بزرگسالی، آسم در زنان بیشتر از مردان تشخیص داده می شود.

ژنتیک:

کودکانی که والدینشان مبتلا به آسم بوده اند، بیشتر در معرض این بیماری خواهند بود.

سابقه سلامتی:

افرادی که وضعیت های خاص مانند اگزما یا آلرژی در آنها تشخیص داده شده، احتمال بیشتری برای تشخیص این بیماری در آنها وجود دارد.

سن:

آسم می تواند در بزرگسالی توسعه یابد اما اکثر تشخیص های مربوط به این بیماری، زمانی انجام می شوند که فرد در دوران کودکی است.

محیط:

افرادی که در مناطق آلوده زندگی می کنند، مستعد پیشرفت بیشتر این بیماری هستند.

وزن:

کودکان و بزرگسالان چاق و با اضافه وزن، احتمال بیشتری برای توسعه این بیماری دارند.

فاکتورهای دیگری نیز سبب افزایش تشخیص آسم در افراد می شوند.

آسم در دوران بارداری

آسم بر روی ۸% از زنان باردار در سال های بارداری تاثیر می گذارد، بنابراین جای تعجب نست که این بیماری یکی از رایج ترین بیماری هایی باشد که زنان باردار تجربه می کنند.

راهی برای دانستن نحوه تاثیر گذاری آسم بر روی بارداری وجود ندارد. برخی از مادران تغییری را تجربه نمی کنند. در برخی زنان، بارداری ممکن است سبب بهبود یا وخامت این بیماری شود. در صورت وخیم شدن علائم، این اتفاق در دو یا سه ماهه اول رخ می دهد.

برخی از زنان نیز شروع آسم را در حین بارداری تجربه می کنند.

اگر مبتلا به این بیماری هستید، می بایست در دوران بارداری برای کاهش خطراتی که متوجه شما و کودکتان است، همیشه تحت نظر پزشک باشید.

شاید نیاز به تنظیم مقدار داروهای نگهداری باشد. پزشک همچنین می تواند در مواقع وخیم شدن علائم داروهایی را که قبل از بارداری استفاده می کردید را با داروهای کنونی تغییر دهد.

درمان آسم در دوران بارداری بسیار حیاتی است. آسمی که درمان نشده، می تواند منجر به مشکلاتی نظیر موارد زیر شود:

بیماری شدید صبحگاهی زایمان زودرس فشار خون بالای مرتبط به بارداری مسمومیت حاملگی

اگر کودک شما اکسیژن کافی دریافت نکند، ممکن است مشکلات مربوط به سلامتی را تجربه کند.

نتیجه گیری

در حال حاضر درمانی برای این بیماری وجود ندارد. هرچند درمان های موثر زیادی وجود دارند که سبب کاهش علائم می شوند. تغییرات در سبک زندگی و داروها سبب بهبود کیفیت زندگی می شوند.

هر چه بیشتر بدانید، عملکرد شش ها بهتر شده و حس بهتری خواهید داشت. با پزشک خود درباره موضوعات زیر صحبت کنید:

نوع بیماری خود محرک های علائم تعیین بهترین درمان های روزانه برنامه درمانی برای یک حمله آسم

منبع: تاروت

68