شرایط خانه چه تاثیری در سازگاری افراد با قرنطینه دارد؟

همه‌گیری کووید-۱۹ و قرنطینه ناشی از شیوع این ویروس، باعث ایجاد سبک زندگی جدیدی در جامعه شده است.

در طول قرنطینه، «مسکن» هم از لحاظ کنترل سرایت بیماری و هم به عنوان محیطی که باید پاسخگوی نیازهای ساکنان در این شرایط باشد، اهمیت ویژه‌ای پیدا کرد.

پژوهش‌ها حاکی از آن است که در زمان قرنطینه، نگرانی ‌های افراد در مورد محیط مسکن و فضای موجود آن افزایش پیدا کرده است.

ابعاد و اندازه فضاهای سکونتی و داشتن فضای کافی، یکی از جنبه‌های اساسی رفاه و سلامتی محسوب می‌شود. در دوران قرنطینه، سبک زندگی افراد تغییر کرد و به ناچار انجام بسیاری از فعالیت‌های کاری، آموزشی، تفریحی و حتی ورزشی، به خانه منتقل شد.

با توجه به این که ممکن است ویژگی‌های مسکن، بر میزان سازگاری افراد با خانه‌نشینی طولانی‌مدت، در این ایام تاثیرگذار باشد، پژوهشگران معماری و شهرسازی با انجام یک مطالعه تاثیر آن در سازگاری افراد و همچنین تغییراتی که می‌تواند برای تطبیق خانه‌ها با شرایط قرنطینه اعمال شوند را مورد بررسی قرار دادند.

در این مطالعه ۸۱۳ نفر شرکت‌کردند و پژوهشگران، با استفاده از پرسش‌نامه مجازی، اطلاعات مورد نیاز این تحقیق را جمع‌آوری کردند.

پرسش‌نامه این مطالعه شامل سوالاتی در مورد اطلاعات جمعیت‌شناختی شرکت‌کنندگان مانند جنسیت، سن و ..، مدت زمان خودقرنطینگی، میزان سازگاری با شرایط قرنطینه، نوع خانه، مساحت خانه، تراکم و تعداد واحدهای مسکونی، تعداد اتاق‌های خواب و مطلوبیت نور و ... بود. داده‌های به‌دست آمده از این مطالعه، با روش‌های آماری تحلیل شدند.

بررسی‌های این تحقیق حاکی از آن است که در طول قرنطینه، افرادی که تجربه استفاده از فضاهایی مانند سالن چندمنظوری و در وهله بعدی پشت‌بام، استخر، سونا و جکوزی و همچنین باشگاه یا سالن ورزشی داخل مجموعه مسکونی را داشتند، سازگاری بیشتری از خود نشان داده‌اند. البته، تعداد افرادی که در محیط مسکونی خود به این امکانات دسترسی داشتند، زیاد نبود.

نتایج بررسی‌های این مطالعه نشان می‌دهد که در دوران قرنطینه، ساکنان به ترتیب بیشتر در فضاهای اتاق‌خواب، نشیمن، پذیرایی، بالکن و ورودی، تغییراتی اعمال کرده‌اند.

همچنین طبق این ارزیابی؛ از بین مشخصه‌های محیطی مسکن، رضایتمندی از پاسخگویی خانه به نیازها و شرایط خاص ایام قرنطینه، فضاهای استفاده شده و فعالیت‌های انجام شده در دوران قرنطینه خانگی، میزان تنوع رنگی و رنگ غالب خانه دوران قرنطینه، میزان امکان انجام ورزش و نوع خانه دوران قرنطینه در تعیین سطح سازگاری افراد با خانه‌نشینی، نقش بیشتری داشته است.

پژوهشگران این تحقیق توصیه می‌کنند که برای ارتقای سازگاری ساکنین با شرایط قرنطینه، باید امکان انجام فعالیت‌های مختلف ازجمله باغبانی، خلوت با خود، ورزش و فعالیت‌های مجازی، از سوی دیگر کمیت و کیفیت مشاعات، ارتباط با طبیعت و کاربرد رنگ در فضاهای داخلی و تراکم واحد در مجموعه‌های مسکونی، بیش‌ازپیش در طراحی مسکن مورد توجه قرار گیرد.

در انجام این تحقیق سیده فرشته احسانی اسکویی، زینت امینی‌فر، جمال‌الدین مهدی‌نژاد و حمیدرضا عظمتی؛ پژوهشگران دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران، با یکدیگر مشارکت داشتند.

یافته‌های این مطالعه آذر ماه سال جاری، به صورت مقاله علمی با عنوان «تاثیر شرایط محیطی مسکن بر میزان سازگاری افراد با قرنطینه در دوران کرونا» در نشریه پایش؛ نشریه پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی منتشر شده است.