چطور کودکمان را عادت دهیم تا در اتاقش تنها بخوابد؟
قانع کردن کودکتان به اینکه در تختش در اتاق خودش بخوابد، ممکن است در صورتی که به خوابیدن پهلوی شما عادت کرده باشد، کار مشکلی باشد.
احساس اضطراب و ناامنی یا عواملی که حواس کودک را پرت می‌کند، ممکن است مانع به خواب رفتن او در اتاقش شود و او را به تختخواب شما بازگرداند.
خوشبختانه می‌توانید این عادت کودکتان را تغییر دهید و او را تشویق کنید که به طور مستقل بخوابد.
نخستین کاری که باید بکنید که تلویزیون، کامپیوتر و سایر وسایل الکترونیکی را از اتاق کودک خارج کنید و محیطی برای او به وجود آورید که به راحتی به خواب برود. تحریک ناشی از تماشای تلویزیون یا انجام بازی‌های ویدئویی و نور صفحه نمایش کامپیوتر و تلویزیون خوابیدن کودک را بسیار مشکل‌تر می‌کند.
در مرحله بعد یک برنامه منظم برای هنگام خواب کودک ترتیب دهید، مثلا حمام گرم گرفتن، مسواک زدن و گفتن داستان‌های خوب شبانه تا کودک با احساس امنیت بیشتری به تختخواب برود.
یکی از شایع‌ترین مشکلات در خواب کودکان نیاز به حضور پدر یا مادر در ابتدای به خواب رفتن است. برای تغییر این عادت، می‌توانید به روشی که شاید عجیب به نظر برسد، چند روز در اتاق کودکتان بخوابید، اما باید حضورتان را تا جایی که می‌توانید کسالت‌آور کنید و هنگامی که کودک باید بخوابد، با او ارتباط برقرار نکنید. در چند روز اول ممکن است، کودک پس از مدتی از خواب بیدار شد، کافی است او را دوباره به تختخواب برگردانید. به این ترتیب به تدریج کودک عادت می‌کند همه شب را در تختخوابش در اتاق خودش بخوابد.
هنگامی که کودک به خوابیدن در تختش عادت کرد، خوابیدن در اتاقش را متوقف کنید و چند روزی در یک صندلی کنار در اتاق کودک در هنگام شروع خواب یا در صورت بیدار شدن در میانه شب مدتی بنشینید. بعد به کلی حضور در اتاق کودک در هنگام خوابیدنش را کنار بگذارید.
نبودن شما در اتاق در هنگام خواب یا تصور اشباح یا هیولا در اتاق ممکن است کودک شما را بیدار نگه‌دارد. برای این که کودک احساس امنیت بیشتری کند، می‌توانید از اشیای آرامش‌بخش برای او مانند حیوانات پرشده، پتوها یا حتی یک تنگ حاوی ماهی قرمز استفاده کنید. به این ترتیب کودک با حضور «دیگری» که به او اطمینان می‌بخشد، راحت‌تر به خواب می‌رود.
بسیاری از والدین هنگامی که کودک را در تختش می‌گذارند، ترجیح می‌دهند به او بگویند که مدتی بعد به او سر خواهند زد تا مطمئن شوند خوابش برده است. در این موارد باید به قول خودتان عمل کنید، اما به تدریج فاصله زمانی سر زدن به کودک را افزایش دهید. بهتر است با مدت انتظار ۵ تا ۱۰ دقیقه شروع کنید و به تدریج آن را زیاد کنید.
اگر کودک در میانه شب به تختخواب شما باز می‌گردد، باید او بدون گفتگو به اتاقش باز گردانید و به تخت خود بازگردید. مهم است که در هر بار بازگشت کودک این کار را تکرار کنید و در این رفتار خود پیگیر باشید.
در عین حال می‌تواند با پاداش دادن به رفتار خوب کودک که در این مورد خوابیدن در اتاق خودش است، آن را تقویت کنید، مثلا دسر مورد علاقه‌اش را به او بدهید.
بالاخره که در طول روز هم زمانی هر چند کوتاه را به به گوش دادن به کودکتان و نگرانی‌هایش اختصاص دهید.
