کشف جنگلی تاریخی در دل خلیج کوریو

خلیج کوریو که زمانی بخشی از ابرقاره باستانی گوندوانا بود، محل یکی از معدود جنگل‌های سنگ‌شده قابل دسترس روی سیاره زمین و یک پدیده زمین‌شناسی با اهمیت بین‌المللی است. کره زمین را بردارید و آن را به سمت نصف النهار طول جغرافیایی ۱۷۰ درجه شرقی بچرخانید. انگشت خود را به سمت خطوط موازی عرض جغرافیایی پایین بیاورید.

در آنجا جزایر نیوزلند را خواهید دید که مانند قطعات اره مویی غول پیکر در اقیانوس آرام جنوبی سرگردان شده اند.

جنگل‌های انبوه معتدل آن مملو از مسیر‌های پیاده‌روی به سمت آبشار‌های افسانه‌ای است که در آن پرندگان و خرچنگ‌ها حضور دارند. این منظره جادویی یکی از بهترین، در دسترس‌ترین و نادرترین جنگل‌های سنگ شده در جهان است.

تاریخچه خلیج کوریو

حدود ۱۸۰ میلیون سال پیش در دوره ژوراسیک، منطقه خلیج کوریو بخشی از حاشیه شرقی ابرقاره گندوانا بود که به استرالیا و قطب جنوب متصل می‌شد، در حالی که بیشتر نیوزلند فعلی زیر دریا قرار داشت. در آن زمان، این منطقه توسط آتشفشان‌های فعال احاطه شده بود که به طور مداوم جنگل‌ها را با شعله‌های عظیم آتش از بین می‌برد. همچنین این خلیج پوشیده از گل و لای، بدون اکسیژن و آغشته به سیلیس حاصل از سیلاب‌های پر از خاکستر آتشفشانی، تنه‌های درختان قطع شده و در نهایت جامد شده که در طی فرآیند سنگ‌سازی به سنگ تبدیل می‌شدند، بود. دکتر مایک پول دیرینه شناس، زمین شناس و گیاه شناس نیوزیلندی می‌گوید: "مایع پر از سیلیس محلول در چوب مدفون شده، نفوذ کرده و سپس در سلول‌های آن به حالت جامد تبدیل می‌شود. مدتی بعد، خود چوب از بین می‌رود. "

علت تمایز خلیج کوریو

در طول ۱۰ هزار سال گذشته دریا، لایه‌های خاک رس و ماسه سنگ را از بین برده و سبب نمایان شدن این جنگل مدفون شده است. آنچه خلیج کوریو را منحصر به فرد می‌کند، موقعیت افقی جنگل آن به دلیل قطع توسط سیلاب‌های پر از خاکستر آتشفشانی است، در حالی که سایر جنگل‌ها مانند جنگل سنگ شده آریزونا و جنگل فسیلی گرمسیری سوالبارد عمودی هستند.

همچنین این جنگل یکی از معدود موارد در جهان است که مردم به آن دسترسی دارند. به گفته سازمان زمین شناسی نیوزیلند، جنگل‌های فسیلی شناخته شده دوره ژوراسیک در سراسر جهان بسیار اندک هستند که این جنگل متنوع‌ترین و قابل توجه‌ترین آن‌ها است.

علاوه بر این در جنگل سنگ‌شده خلیج کوریو گیاهانی از جمله سیکادها، جینکوها، مخروطی‌ها و سرخس‌ها وجود دارند.

حدود ۸۰ درصد از درختان، سرخس‌ها و گیاهان گلدار نیوزیلند بومی هستند و میلیون‌ها سال است که در انزوا تکامل یافته اند. علاوه بر جنگل‌های بومی راش، جنگل‌هایی از مخروط‌های نیمکره جنوبی به نام پودوکارپ نیز در آن جا وجود دارد.

دکتر ونسا تورن در حین تکمیل مطالعات زمین شناسی خود در دانشگاه ویکتوریا در ولینگتون نیوزیلند به این نتیجه رسید که وجود چنین جنگل فسیلی بسیار نادر است. او می‌گوید که جنگل تقریباً در ۷۵-۷۸ درجه جنوبی رشد کرده است، اجداد درختان کائوری و ریمو امروزی می‌توانند به سرعت و در زمستان‌های طولانی و تاریک و تابستان‌های همیشه آفتابی با نور مداوم در نوسان باشند.

تاکنون چنین موردی در دنیا مشاهده نشده و از عجایب Curio Bay است.

امروزه، به دلیل شرایط جغرافیایی خاص و آب‌های غنی از مواد مغذی، سواحل کاتلینز پناهگاه خوبی برای حیات وحش از جمله فوک‌های نیوزیلند، شیر‌های دریایی بومی هوکر، نادرترین و کوچکترین دلفین هکتور و نادرترین گونه پنگوئن جهان به نام هویهو چشم زرد هستند.

در مرکز اطلاعاتی Tumu Toka Curioscape، نمایشگر‌هایی وجود دارد که زمینه شکل‌گیری خلیج کوریو را از طریق صفحه‌های لمسی و فیلم‌های نشان دهنده جدایی قاره‌های گندوانا و ژوراسیک ارائه می‌کند.

تصاویری از زندگی اولیه نهنگ‌ها و دلفین‌های امروزی، پرواز پرنده غول‌پیکر و منقرض شده موآ و تواتارا که تنها بازمانده زنده عصر دایناسورهاست و نمایش چوب‌ها و سرخس‌های نقره‌ای فسیل‌شده از برنامه‌های این موسسه است.

برای اولین بار در سال ۱۹۲۸ به دلیل سرقت فسیل‌ها و شکار بی رویه بحث حفاظت از جنگل سنگ‌شده خلیج کوریو مطرح شد. در اوایل دهه ۱۹۸۰، با دخالت Pole، این منطقه به عنوان ذخیره‌گاه علمی اعلام شد و در آینده آن را برای دستیابی به اهداف تحقیقاتی بیشتر درنظر گرفتند.