توصیه عباس عبدی به جناح های سیاسی: نسلهای قبلی تان را کنار بگذارید، تاریخ مصرف‌شان گذشته
یک تحلیلگر سیاسی نوشت: هنگامی که به همه گرایش‌های فکری جامعه ایران نگاه می‌کنیم به این نتیجه می‌رسیم که هیچ‌کدام چشم‌اندازی امیدبخش را نوید نمی‌دهند. همه کم‌وبیش دچار نوعی نازایی فکری شده‌ایم.
عباس عبدی در ادامه یادداشت نوشت:
این پدیده منحصر به یک جناح نیست. از براندازان تا درونی‌ترین بخش قدرت را شامل میشود. چیزهایی را تکرار می‌کنند که پیش‌تر آزمون شده و نتایج منفی یا حداقل غیرموثر آن پیش چشم همه است.
نکته مهم‌تر اینکه در غیاب چشم‌انداز امید، کنشگری اخلاق‌مدارانه نیز به حاشیه می‌رود. از این رو در همه گروه‌های سیاسی داخل و خارج نظام اجتماعی ایران کم‌وبیش حدی از تخطی از اصول اخلاق سیاسی را شاهد هستیم.
بخشی از این ماجرا محصول فضای محدود کنش‌ورزی آزادانه است که اجازه نمی‌دهد افراد یکدیگر را پیدا کرده و ارتباط مفیدی با جامعه برقرار کنند. به عبارت دیگر ارایه چشم‌انداز و گشودن افق در سیاست فقط محصول اندیشه‌ورزی یک یا چند نفر نیست بلکه بیش از آن متاثر از کنش‌ورزی جمعی در عرصه سیاست و جامعه نیز هست.
متاسفانه گروه‌های سیاسی از این حیث با دو ایراد مهم درونی و بیرونی مواجه هستند. از یک سو حاضر به پوست‌اندازی نسلی نیستند. نسل گذشته آنان اگر افرادی محترم و حتی در دوره خودشان فعال و کارآمد بوده‌اند اکنون قادر به نمایندگی سیاسی نسل جدید نیستند. بدون حذف و کنار رفتن نسل گذشته ممکن نیست این تحول ایجاد شود.
من از 4 سال پیش هنگامی که انتقاد نسلهای جوان‌تر را می‌شنیدم، تاکید می‌کردم که دور نسل قبل را خط بکشید و خودتان کنش‌ورزی کنید. نه اینکه آن نسل بد است بلکه تاریخ مصرف آن تمام شده است. هر جناحی که زودتر این اقدام را بنماید، شانس بیشتری برای قرار گرفتن در مسیر درست دارد.
از سوی دیگر محدودیت‌های کنش‌ورزی سنتی نیز تا حدی بیشتر شده و امکان پیدا کردن یکدیگر در چارچوب‌های گذشته سخت‌تر است و باید شیوه جدیدی را برای این هدف پیدا کرد. این نازایی فکری چیزی نیست که یک شب و یک هفته و حتی یک سال قابل درمان باشد. افق‌گشایی‌های راهبردی مستلزم قدری تامل و صبر و حوصله است.
همیشه کسانی بودند که مدعی شوند مملکت در حال از دست رفتن است و باید کاری کرد. ولی دیدیم که کاری کردند بدون آنکه مشکل یا مساله مورد نظر خود را حل کنند بعضا گره حل آن را کورتر هم کردند.
می‌گویند یک شخص که قیافه ترسناکی داشت، کودکی را به آغوش کشیده بود و کودک بی‌تابی و گریه می‌کرد. او نیز در آرام کردنش می‌کوشید، یک نفر گفت او را بگذار زمین ساکت و آرام خواهد شد. حالا حکایت دوستان و نسل قبلی است. بهترین راه گذاشتن این کودک سیاست به زمین و کنار رفتن است.
منبع: روزنامه اعتماد
66
با احترام به نظر جناب آقای عبدی معمولا گندم و محصولات زراعی و میوه و ... سایر دست آوردها در بر دارنده کارها و اثراتی هستند که بر آنها گذاشته میشود. زمینی که شور است اگر گندمش خراب نشود حتماً شور خواهد شد. نسل های جدید پا گرفته در یک بستر ناسالم و معیوب و فاسد در بر دارنده مختصات سالم نخواهند بود نسل جدید مد نظر حضرتعالی اگر حتی نسل قبلی را هم به کنار بگذارد چون ویژگیهای نسل و بستر قبلی را به ارث برده نسل سالم و توانمندی نخواهد بود. یادم می آید در دهه 80 در صدا و سیمای استان خوزستان فردی که مدرس دانشگاه هم بود هذ هفته برنامه تحکیم خانواده اجرا می کرد ایشان خودش 4 همسر قبلی خود را طلاق داده بود و در شرف تجدید فراش برای بار پنجم بود!!!! حالا شما فکر می کنید چنین فردی می تواند پایه گذار یک فرهنگ قوی خانوادگی باشد یا آیا فکر می کنید فرزند این فرد اعتقادی به تحکیم خانواده خواهد د اشت؟