روحانی بعد از پایان دولتش، در اردوگاه اصلاح طلبان می ماند یا اصولگرایان؟
دولت سیزدهم که به پایان برسد همه به خانه‌های خود بازمی‌گردند؛ اصلاح‌طلبان دیگر در هیچ نهاد انتخابی و انتصابی حضور نخواهند داشت و دولتی‌ها هم با کارنامه‌ای پرحرف‌وحدیث کنار می‌روند.
به‌هرحال بعد از این دست‌کم تا سال 1402 و انتخابات مجلس دوازدهم، میدان سیاست رسمی، میدان اصلاح‌طلبان نخواهد بود و دولتی‌ها و مشخصا حسن روحانی نیز باید مشخص کنند در چه طیفی قرار می‌گیرند؛ آیا روحانی به پایگاه اصلی و سنتی خود، یعنی اصولگرایی با محوریت جامعه روحانیت، بازمی‌گردد یا همچنان تمایل دارد نزدیک به اصلاح‌طلبان شناخته شود؟
البته روحانی در هر دو حالت مسیر ساده‌ای در پیش ندارد؛ زیرا اگر بخواهد اصولگرا باقی بماند، حتما با موج سنگین اصولگرایان مواجه می‌شود. دلیل هم مشخص است؛ آنکه قطب روبه‌روی او در تمام این هشت سال، همه اصولگرایان به‌جز اندکی نیروهای معتدل مانند علی لاریجانی بودند و ازقضا تنها نیروهایی که حداقل تا چندی بعد از شروع دولت دومش از او حمایت می‌کردند، اصلاح‌طلبان بودند.
با این اوصاف، گرچه بازگشت روحانی به دامن اصولگرایان کار ساده‌ای نیست اما نباید فراموش کرد که شواهد و قرائن مشخصا از سال 96 تاکنون، حاکی از آن است که روحانی بدش نمی‌آید برای بقای حیات سیاسی و دچارنشدن به سرنوشت رؤسای جمهور مغضوب پیشین، اگر هم به‌طور کامل با اصولگرایان کنار نمی‌آید، بعد از دولتش مورد لعن و نفرین آنها نباشد؛ به همین دلیل او در سال‌های اخیر کوشید فاصله معناداری با اصلاح‌طلبان داشته باشد و برای این کار نزدیکانش مانند واعظی را مسئول حمله به اصلاح‌طلبان کرد و حتی ادعایی که بیشتر به شوخی می‌زد، از زبان واعظی مطرح شد مبنی بر اینکه روحانی با تکیه بر سبد رأی خود پیروز شد و اگر اصلاح‌طلبان هم از او حمایت نمی‌کردند، او پیروز انتخابات بود.
این سخن غیرحقیقی حتما اگر صرفا باور واعظی بود، روحانی در رد آن موضع می‌گرفت اما نگرفت تا همه به این نتیجه برسند که روحانی برای فاصله‌گذاری میان خود و اصلاح‌طلبان، رئیس دفترش را جلو انداخته تا به اصلاح‌طلبان حمله کند.
بنابراین به نظر می‌رسد روحانی بی‌میل نباشد که باز هم اصولگرا شناخته شود؛ اصولگرایی نه مانند دهه 70، بلکه یک اصولگرای معتدل. اما حالا این اصولگرایان هستند که پذیرای او نیستند.
کار برای اصلاح‌طلب شناخته‌شدن او نیز ساده نیست. روحانی در سال 92 با حمایت کامل همه اصلاح‌طلبان روی کار آمد؛ حمایتی که اگر نبود، حتما در انتخابات پیروز نمی‌شد؛ اما اصلاح‌طلبان به اصرار هاشمی‌رفسنجانی از محمدرضا عارف عبور کردند و یکسره حامی روحانی اصولگرا شدند. روحانی هم از این حالت خوشش آمد؛ زیرا می‌دانست در هیچ شرایطی نمی‌تواند نفر اول اصولگرایان باشد و آنقدر هستند نامزدهای اصولگرا که نوبت به او نمی‌رسد.
روحانی در واقع به‌نوعی از شرایط استیصال اصلاح‌طلبان که از سال 88 تا 92 در انزوای اجباری قرار داشتند، استفاده کرد تا بتواند با هدایت هاشمی گوی سبقت را از رقبای هم‌جناحی خود، یعنی نامزدهای اصولگرا، برباید و خود را به‌نوعی اصلاح‌طلب جا زد. حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی آنقدر جدی بود که گفته می‌شد جبهه اصلاحات با روحانی ائتلاف کرده است و روحانی هم البته به محض تشکیل دولت، اسحاق جهانگیری را به معاون‌اولی خود برگزید تا به‌نوعی سهم اصلاح‌طلبان را داده باشد.
منبع: روزنامه شرق
38
روحانی با دو رویی از اینجا راندن و از انجا مانده شد
ملت فقط سخت منتظر محاکمه روحانی و وزرای خائنش هستن وبس
بهتر بود مینوشتید بعد از محاکمه و مجازات که اونوقت سر نخواستنش دعواست.......
الاهواعلم
هردوسروته یه ...
آقاي روحاني آنقدر اعتبار ندارد كه در إصلاح طلبي باقي بماند
بدبختیه؟ این آقا از اولش هم اصلاح طلب نبود
اصلاح طلب و اصولگرا شکل ظاهر قضیه ست مثل پلیس خوبه و پلیس بده و بخاطر بقاشون هراز گاهی برای جماعت دایه مهربانتر از مادر میشن و این داستان همیشه تکرار میشه
نه اصلاح طلب نه اوصوگرا دیگه تمام شد ماجرا همه بروید دنبال دوزدهاتون
به نظر من جوری عمل کرد که از اینجا مانده و از اونجا رانده شد.. ببینید تشخیص مصلحت نظام صندلی خالی داره ؟؟؟
انشاءالله در زندان
سوء تفاهم: روحانی از طایفه کارگزاران بوده وهست وخواهد بود( کارگزاران: راهنمای سمت راست میزنند و به چپ میپیچند و برعکس) اشتباه مهلک خاتمی حمایت از روحانی در انتخابات دوره قبل اصلا دلیل بر اصلاح طلب بودن ایشان نیست و همانطور عضویت در جامعه روحانیت دلیلی بر اصول گرا بودن آن نیست.این آقا همانند سلف خودرفسنجانی میباشد. والسلام
تشکر می کنیم از جناب آقای دکتر سید روحانی ،بازی خوبی را در طی این هشت سال به اجرا گذاشتند.سپاسگزاریم.
اگر عاقل باشه میره به سمت اصولی ها چون تمام اعتبارات اختیارات دست اصولی هاست و به هیچ کس هم پاسخگو نیستند
روحانی پس از پایان کار دولتش باید پاسخگوی بسیاری از خیانتها و حیف ومیل اموال عمومی و همچنین جوابگوی انتقال بخش عمده ای از اموال عمومی از جمله پالایشگاهها و غیره تحت لوای اصل ۴۴ باشیم