راز معرفی «نامزد پوششی» چیست؟

زنگ انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در حالی زده شده است که فضای سیاسی کشور در این کارزار با راهبردی تازه روبرو شده است. استراتژی که در انتخابات‌های گذشته شاهد آن نبودیم.

« نامزد پوششی، یا همان نامزد مکمل» استراتژی است که این روزها مورد استفاده دو جریان اصلاح طلب و اصول‌گرا قرار گرفته است. این دو جریان سیاسی تصمیم گرفته‌اند برای حمایت از نامزد نهایی خود، نامزدهای حمایتی را وارد صحنه رقابت کنند.

اصول‌گرایان برای شکست دادن روحانی با چندین نامزد وارد انتخابات شده‌اند. اینگونه به نظر می‌رسد استراتژی اصول‌گرایان این است که این چند نامزد شمشیر را بر ای روحانی از رو ببندند و در مناظره‌ها بر او بتازند. بعد از مناظره‌ها هم به نفع یک یا دو نامزد اصول‌گرا از صحنه خارج شوند.

بعد از مشخص شدن این راهبرد، اصلاح طلبان هم تصمیم گرفتند فردی را به کمک روحانی بفرستند. اصلاح‌طلبان و اعتدالیون با این استدلال که باید روحانی را در برابر خیل اصول‌گرایان از تنهایی خارج کنیم، جهانگیری را وارد صحنه رقابت کردند.

جهانگیری در کنار روحانی در برابر اصول‌گرایان می‌ایستند و در کنار دفاع از برنامه‌های دولت به برنامه‌های و سابقه کاری اصول‌گرایان حمله می‌کنند.

سوالی که در این میان مطرح است این معناست که چرا اصول‌گرایان و اصلاح طلبان این استراتژی و راهبرد را برای خود انتخاب کردند و چرا در انتخابات گذشته از این راهبرد استفاده نمی‌کردند؟

معرفی این نامزدها به این دلیل است که دو جریان سیاسی به خوبی این معنا را درک کرده‌اند که مناظره‌های انتخاباتی تاثیر فراوانی در رای مردم دارد. دو انتخابات ریاست جمهوری سال 88 و 92 که در آن نامزدهای انتخابات مناظره‌های داغی با یکدیگر داشتند، تاثیر بسیاری در رای مردم داشت.

در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 در حالی که محمد باقر قالیباف شهردار تهران بر اساس نظرسنجی‌ها شانس اول پیروزی در انتخابات بود در نهایت بعد از مناظره‌ها و درخشش حسن روحانی، مردم به نظر خود را تغییر دادند و در 22 خرداد سال 92 به حسن روحانی رای دادند.

روحانی در آن مناظره معروف خطاب به قالیباف گفت:«از آقای قالیباف خیلی تعجب میکنم. درست است باید رقابت کنیم ولی نه اینجوری. آقای قالیباف دلم نمیخواست بگم. آنجا بحث این بود شما میگفتید دانشجویان بیایند ما برنامه گازانبری داریم. من راجع چند کلانتری به شما گزارش دادم. شما چی گفتید؟ نمیخواهم بازگوکنم. گفتید کل آدمهای سالم من این تعداد است. برنگردید به بحث های آن زمان، این سینه من پر است از مسائل فراوان. حرف برای گفتن زیاد داریم. بگذارید رقابتمان سالم و درست باشد. شورای عالی امنیت ملی هم مدافع اقوام بوده به این شورا اتهام نزنید. از ابتدای زندگی سیاسی مسیرم روشن است هیچوقت پادگانی فکر و عمل نکردم.جزو افرادی هستم که حقوق خواندم، من سرهنگ نیستم. حقوقدان هستم. حواسمان باشد چگونه حرف میزنیم. هرچه اطلاعات لازم باشد در ذهنم دارم که بگویم. همیشه روبروی افراطیون ایستادم و طرفدار آزادی بیان و مخالف افراط و تفریط بوده‌ام.چرا اینطوری بحث میکنید؟ اگر بنا به این باشد که حرف زیاد داریم برای گفتن.»

همین مسائل باعث شده است تا دو جریان تلاش کنند به نامزدهای اصلی و پوششی فاتح انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم باشند.

منبع: عصرایران

15