گوانتاناموی افغانستان؛ وقتی زندانیان زندانبان می‌شوند
مجموعه‌ای که «گوانتانامو» لقب گرفته بود و حدود دو هزار و پانصد نفر از اعضای طالبان در آن نگهداری می‌شدند، اکنون این زندانیان سابق، زندانبان شده‌اند.
آنلیز بورجس، خبرنگار اعزامی به افغانستان در تازه‌ترین گزارش خود همراه با جنگجویان طالبان راهی زندان پلِ چرخی در حومه کابل شده است. تاسیساتی با سطح بالایی از سیستم‌های حفاظتی که ایالات متحده در زمان حضور خود در افغانستان از این زندان استفاده می‌کرد.
مجموعه‌ای که «گوانتانامو» لقب گرفته بود و حدود دو هزار و پانصد نفر از اعضای طالبان در آن نگهداری می‌شدند. اما اکنون آنها زندانبان شده‌اند و تیم ما را به تور بازدید از این زندان دعوت کرده‌اند.
البته در حال حاضر بیشتر سلول‌های زندان خالی است؛ سلول‌هایی که برای نیروهای طالبان یادآور تحقیر و یا به تعبیر خود آنها «بی‌عدالتی» است که در گذشته از آن رنج برده‌اند. آنها میگویند که سلول‌ها قبلا مملو از زندانی بوده و از واژه «منزجرکننده» برای توصیف نحوه نگهداری زندانیان استفاده می‌کنند.
اکنون که شبه‌نظامیان طالبان افغانستان را تصرف کرده‌اند، میگویند که در این مجموعه تنها ۶۰ زندانی وجود دارد و با همه آنها نیز منصفانه رفتار میشود. چنان که شرافت الله حُذیفه، مدیر زندان می‌گوید: «ما تلاش می‌کنیم که نرخ جنایت را پایین نگه داریم و تدابیر لازم برای تحقق این مهم را ظرف یک هفته آینده اعلام خواهیم کرد.» او که همچنان در تلاش برای به دست گرفتن عنان کامل امور زندان است، می‌افزاید: «همه بخشیده شده‌اند و فصل جدیدی آغاز شده است.» عضو با سابقه شبه‌نظامیان طالبان سپس تاکید می‌کند: «ما به دنبال انتقام‌گیری نیستیم. عفو بین‌الملل هم تایید کرده که تمامی افغان‌هایی که سرباز یا پلیس بوده‌اند مشمول عفو شده‌اند.»
اما خبرنگار ما کمی که در زندان جلوتر می‌رود، روایت‌های متفاوتی از زندانیان می‌شنود. از جمله او موفق میشود که از پشت یک در فلزی با یک زندانی ۲۲ ساله اهل کابل صحبت کند. او که محمد نام دارد، داستان خود را این‌گونه تعریف می‌کند: «ما چهار نفر بودیم و به یک هتل رفتیم. ما می‌خواستیم غذا بخریم. قیمت هر مرغ ۲۰۰ افغانی بود. ما دو تا مرغ و مقداری نان خریدیم که مجموع قیمت آنها ۵۰۰ افغانی شد. اما مسئول هتل گفت که باید ۷۵۰ افغانی بپردازیم. من ۲۵۰ افغانی قیمت بیشتر را نپذیرفتم چون دیگر پولی نداشتم. در نهایت، گفتم که گوشی تلفن من را نگه‌دارند تا من بروم و باقیمانده پول را تهیه کنم ولی یکی از نیروهای بدری آمد و ما را کتک زد و به اینجا آورد.»
محمد سپس می‌گوید: «هیچ کس علاقه‌ای به در زندان ماندن ندارد. ما هم می‌خواهیم که کنار خانواده‌مان باشیم. ما جنایتکار نیستیم. آنها هیچ مدرکی از جنایات ما ندارند. هر روز در این زندان مثل یک سال است. اگر مسلمانی اینجا صدای من را می‌شنود، بداند که من بی‌گناه در اینجا گرفتار شده‌ام. ما امارت اسلامی را قبول داریم. ما اسلام و قرآن را قبول داریم ولی در اینجا هیچ‌کس پیگیر وضعیت ما نیست.»
منبع: یورونیوز
66
از دولت طالبان میخواهم الان محمد را ازاد کند و دوتا مرغ را زندانی کند از ما گفتن چون ما تحریم امریکا را تجربه کردیم بعضی وقتا مرغ نایاب میشود و میگویند بدلیل تحریم است
بابا نمکدون-سلسه جبال نمک