آتش جنگ دست‌بردار قره‌باغ نیست؛ درخواست غیرمستقیم ایروان از تهران
چه خطری مرز ایران و ارمنستان را تهدید می‌کند؟
هفته گذشته منطقه کوهستانی قره باغ یک بار دیگر متشنج شد و احتمال بالا گرفتن یک جنگ دیگر، افزایش یافت.
قره باغ بار دیگر در آتش جنگ بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان می سوزد. در هفته جاری یک بار دیگر این منطقه مناقشه آمیز محل درگیری دو کشوری شد که اختلافاتشان حالا سی ساله شده است. اوج این درگیری ها روز بیست و پنجم آبان ماه بود. هر دو طرف یعنی هم ارمنستان و هم اذربایجان دیگری را به شروع حملات نظامی متهم کردند.اما بالاخره هر دو رضایت دادند پس از نزدیک به یک هفته درگیری، با وساطت اروپایی ها و روسها دست از جدال بکشند. با این حال به نظر می رسد که این آتش بس هم مانند تمام آتش بس های دیگر در قره باغ، موقتی باشد.
ماجرا از کجا آغاز شد؟
رسانه‌های ارمنستانی چهارشنبه گذشته از شلیک گلوله نظامیان آذربایجان به سوی کشاورزان بی ارمنستان در نقاط مرزی خبر دادند. این حادثه براثر تیراندازی نیروهای جمهوری آذربایجان به سمت یک کشاورز درروستای «خاچیک» استان «وایوتزور» روی داد. کشاورز که با تراکتورش سرگرم فعالیت بود خوشبختانه از این تیراندازی جان سالم به در برد و تنها شیشه تراکتور آسیب دید.
ارمنستان اعلام کرده که جمهوری آذربایجان این هفته با حمله به نیروهای این کشور، ۱۰سرباز را کشته و دوازده نفر دیگر را به اسارت گرفته است. در همین حال جمهوری آذربایجان هم اعلام کرد که آتش بسی که قبلا اتخاذ شده بود، توسط نیروهای ارمنی شکسته شده است. این درگیری ها یکی از سخت ترین تنش ها در قره باغ بعد از جنگ ویرانگر سال گذشته بود که به تغییرات زیادی در منطقه قره باغ انجامید. ایروان اعلام کرد که ارتش جمهوری آذربایجان شروع به پیشروی در خاک ارمنستان کرده و بزرگراهی که پایتخت ارمنستان را به مناطق جنوبی کشور و ایران متصل می‌کند، تهدید می‌کند. باکو، اما تقصیر را به گردن ایروان انداخت و گفت که نیروهای مسلح ارمنستان با حمله به مواضع جمهوری آذربایجان اقدامی تحریک آمیز انجام داده‌اند. وزارت دفاع جمهوری آذربایجان روز سه‌شنبه تصریح کرد که نیروهای این کشور در مواضع باکو در نواحی لاچین و کلبجر در غرب قره‌باغ، «درگیر یک تحرک گسترده شدند.» این مناطق سال گذشته از سوی باکو پس گرفته شده بودند.
وزارت دفاع ارمنستان روز یکشنبه اعلام کرده بود که تلاش نیروهای مسلح آذربایجان برای انتقال مواضع خود به سمت شرق نزدیک مرز را خنثی کرده است.
در این میان ارمنستان با درخواست مداخله از روسیه باعث پادرمیانی روسها شد و این پادرمیانی به آتش بس بین دو کشور انجامید. با این حال تیراندازی ها و مشکلات مرزی هنوز ادامه دارد. نیکول پاشینیان میگوید بی اعتنایی جامعه جهانی باعث زورگویی های اذربایجان شده است.
این دو کشور در پاییز ۲۰۲۰ وارد جنگی ۴۴ روزه شدند که خونبار بود و باعث مرگ تعداد زیادی از شهروندان و نظامیان دو کشور و بی خانمان شدن تعداد زیادی از مردم در منطقه قره باغ شد. بعد از یک ماه و نیم اما با میانجیگری مسکو و امضای قرارداد آتش‌بس، ارمنستان موظف شد اراضی اشغالی جمهوری آذربایجان را در آغ‌دام، کلبجر و لاچین تخلیه کرده و کریدوری زمینی از نخجوان به جمهوری آذربایجان ایجاد کند. کوریدوری که بعدها چشم امید اذربایجان و ترکیه شد.
در مقابل، جمهوری آذربایجان هم تعهد داد که ضمن توقف عملیات نظامی در قره باغ، کریدور لاچین را برای اتصال قره‌باغ به خاک ارمنستان تضمین کند. شهر آزاد شده شوشا به همراه همه مناطق آزادشده هم به جمهوری آذربایجان واگذار شد. اتفاقی که ارمنستان را به اندازه ای خشمگین کرد که پاشینیان در معرض سرنگونی قرار گرفت. با این حال با توجه به حمایت های ترکیه و اسراییل از اذربایجان و تسلیحاتی که در اختیار باکو قرار گرفت، ارمنستان نتوانست در ادامه جنگ دوام بیاورد و تن به شرایطی داد که حداقل بر روی کاغذ به نفع باکو بود. در این بین توئیت فارسی رئیس پارلمان ارمنستان نیز در خور توجه بود که جمهوری آذربایجان را به نقض بیانیه سه جانبه بین ایروان، باکو و مسکو متهم کرد و دفاع از تمامیت ارضی خود را حق مسلم دانست. توئیتی که می توان آن را به نوعی درخواست کمک غیرمستقیم ارمنستان از ایران دانست.
راه حل چیست؟
به نظر می آید حتی با وجو اتش بس های پی در پی منطقه قره باغ به زودی روی خوش را به خود نخواهد دید. ماجرا به درگیری هایی قدیمی برمیگردد که تفاوت بافت جمعیتی این مناطق و... به آن دامن می زند. در چنین شرایطی روسیه و ترکیه هر کدام تلاش می کنند تا راه حلی برای حل بحران بیابند اما حتی آن راه حل ها هم نتوانسته است اوضاع را آرام کند. به ویژه برای ترکیه، کریدور ایجاد شده در این مناطق ارزش زیادی دارد که ناآرامی ها امنیت آن را بهم خواهد زد. در شرایط فعلی آنکارا و مسکو در تلاشند تا اوضاع را با وساطت ارام کنند و بعد تصمیمی برای یک نشست چند جانبه بگیرند. آنها خواهان حضور ایران در این نشست هستند.
به نظر می رسد که همه طرف های درگیر در ماجرای قره باغ، بعد از تنش های سی ساله به این نتیجه رسیده اند که تنها راه تامین آرامش از طریق نشست هایی با حضور کشورهای مهم منطقه است. وگرنه هر نوع اتش بسی به سرعت می تواند به یک جنگ خونین مبدل شود. با این حال اختلافات اخیر تهران و باکو و بی اعتمادی ایجاد شده در روابط با آنکارا، می تواند اوضاع را دشوار کند. به ویژه آنکه ترکیه در روزهای اخیر دست به اقداتی تحریک زده است؛ از افتتاح ساختمان شورای ترک در استانبول تا نقشه جهان ترک که با احیای عثمانی گری به دنبال اتحاد کشورهای ترک زبان است که از جمله ایران و بخش هایی از روسیه نیز در آن قرار دارند.
با توجه به استقرار رژیم صهیونیستی در باکو و حمایت همه جانبه اردوغان از آذربایجان به نظر می رسد در صورت عدم شکل گیری گفتگوهای سازنده با حضور طرفین، قفقاز جنوبی در آینده نیز آبستن تحولات دیگر تنش زا باشد. به خصوص در صورتی که با تغییرات ژئوپلتیکی همچون تصرف مرز ایران و ارمنستان باشد که داشتن سیاستی درست و حساب شده از سوی ایران نیز امری ضروری است. شکل گیری کریدور زنگه زور می تواند علاوه بر باز کردن راه جمهوری آذربایجان به نخجوان و همچنین دسترسی ترکیه به یال های دریای کاسپین محدودیت هایی را برای ایران به همراه داشته باشد به طوری که ایران برای ارتباط با دریای سیاه و اروپا مجبور به پرداخت عوارض سنگین به دولت آذربایجان شود. ضمن اینکه در این صورت آنکارا نیز دیگر نسبت به تهران بی نیاز خواهد شد و می تواند با کشورهای اطراف دریا ارتباط داشته باشد. موضوع مهم دیگر به رقابت ایران و روسیه در بحث صادرات انرژی به خصوص گاز بر می گردد که در صورت تغییرات ژئوپلتیکی کفه ترازو به سمت روس ها سنگینی خواهد کرد. مضاف بر اینکه با جریان گرفتن گفتگوهای برجامی بین ایران و کشورهای غربی از بین رفتن مرز بین ایران و ارمنستان می تواند دست بالا را به طرف های توافق برای فشار علیه ایران بدهد. از همین رو باید مراقب توطئه ها و دسیسه های رژیم صهیونیستی، بازوی اجرایی آمریکا در منطقه بود تا مانع از شکل گیری اهرم فشار و بهانه ای علیه تهران برای امتیازگیری و زیاده خواهی شود.
متاسفانه رئیس جمهوری آذربایجان و ارتش آن کشور تحت تاثیر ترکیه، و رژیم صهیونیستی بدنبال اغتشاش و درگیری در منطقه قفقاز و بازکردن رسمی ورود ارتش های فرامنطقه ای هستند.از آنجا که ارمنستان یکی از متحدین ماست و سرزمین ارمنستان به لحاظ مسیر های دسترسی ژئوپولتیک برای کشورمان حیاتی است.ما در مورد هر نوع تهدید تمامیت ارضی ارمنستان باید هوشیار و حساس باشیم.گرچه متاسفانه هنوز ارمنستان از ما تقاضای دفاع از کشورش نکرده و همچنان به پوتین دغلباز دلخوش کرده اند.که عاقبتی برایشان نخواهد شد، عاقبت هم دولت ایران علیرغم خواسته شد و تحت فشار ایرانیان خشمگین ناچار به حمله به هر سه جمهوری آذربایجان و ارمنستان و نخجوان و تنزل هر سه جمهوری به دو استان و تعیین استاندار و فرماندار ویژه از وزارت کشور در تهران تعیین خواهد گردید،امروز اصلی ترین خواسته مردم ایران الحاق تمام سرزمین های جدا شده از مام میهن و همچنین حمله رعدآسا به رژیم صهیونیستی و تغییر تکلیف محدودیت در قدس شریف است
آهههههاااااان ن ن ن
مگه الکیه حمله کنی یه جا بعد استاندار بزاری براش، دوره مغول ها خیلی وقته گذشته
معلومه کله پاچه خوردی خیلی چرب بوده از روش هم زدی
تو آسمون هفتم پرواز میکنی
جمهوری اسلامی همانند همیشه با اتخاذ سیاست های غیر منطقی موجب بروز مشکل می شود ! ایران در جنگ آذربایجان و ارمنستان به صورت غیر مستقیم به سمت آذربایجان غش کرد و ان هم با این توجیه که اذربایجان بخشی از بلاد اسلامی است ! و در عوض اذربایجان نقشه ترکستان بزرگ را منتشر می کند که بخشهایی از ایران نیز جزء ان است ! ایران همیشه از ترکیه امروزی و عثمانی قدیم ضربه خورده و الان نیز با توجه به ضعف شدید اقتصادی ایران توانایی مقابله با این تهدید را ندارد و البته نباید نقش روسیه را فراموش کرد که هر کاری می کند که ایران در چنگال این کشور باشد.
باز سامانیان توهم زدند و خواستار اتحاد ایران شیعه با ارمنستان مسیحی خونخوار بر علیه شیعیان مظلوم آذربایجان شدند. سامانیان ننگ بشریت است قتل عام خوجالی و فاجعه جیلولوق که توسط همین ارامنه رخ داده است. در ضمن دولت و کشور ایران انگل ارمنستان را لازم ندارد.
بالاخره رنگه روز خاک آذربایجان است و سالها پیش به روز تخلیه شده و راختیار ارامنه قرار گرفته اجداد من ساکن تبریز. جزو کوچانده شده های اجباری هستند که جد پدرم در مبارزه با ارامنه شهید شده و مادر بزرگ پدر به تنهایی با دو تا بچه از آراز رد شده و چه ظلم‌ها که نشده بالاخره باید این خاک دوباره از ستمگران اشغالگر پس گرفته شود حال ایران خوشحال باشد و یا ناراحت.
ایران باید سریعا ضمن تشکیل پروند در دیوان داوری لاهه و تقاضای باز پس گیری زمینهای جدا شده طبق عهد نامه های گلستان و ترکمن چای هر سه کشور آذربایجان ارمنستان و نخجوان را ضمیمه خود کند اگر در این خصوص اهمال و سستی شود در آینده دودش به چشم کل ایران خواهد رفت. مطمئن باشید اسرائیل هم از این حرکت ایران حمایت خواهد کرد ببینید چی گفتم
جنگ در قفقاز ؛
تغییررژیم درافغانستان،
اتحادنزدیک عربها با اسراییل ؛
اینها نقشه های استعمار برای درگیرنمودن
ایران و امتیازگیری از ایران درمذاکرات هسته ای است.
آیا توان جنگی و اقتصادی ایران اجازه میدهد
تا همزمان در شمال مشرق مغرب و جنوب
بجنگد ،
روسیه و ارمنستان میخواهند بدون دادن
کمترین هزینه ایران را درگیر جنگ با شیعیان
نزدیک به خود نماید
-هزینه های جنگ را ایران خواهدپرداخت
-- ایران تضعیف شده به نفع ارمنستان و روسیه و استعمار است.
ایرانی که با هم کیشان وبرادران شیعه خود
درگیرشده و شروع به قطع نمودن بازوان
خودمینماید.
چرا ایران هزینه جنگ را بپردازد؟
چرا روسیه وارد جنگ نشود؟
ما به اندازه کافی مشکلات داریم
بگذارید دشمنان دیرین با خودشان بجنگند
تضعیف آذربایجان شیعه به نفع ایران نیست
ایران که به دنبال جنگ نیست، این آذربایجان و ترکیه هستن که خودشون بازیچه دست اسرائیل کردن، هدف اسرائیل تحریک و تضعیف بیشتر ایران هست که در نهایت منجر به تجزیه ایران بشه. اول قدمش هم بهم زدن روابط دوستی کشورهای منطقه با ایرانه.
قابل توجه حکومت و علما که هی پی در پی به نغع ترکیه و الهام و به ضرر منافع ملی ایران بیانه صادر می کردند. مثل 42 سال گذشته که تمام اقدامات انها بر ضد منافع ایرانیان و به نفع کشورهای دیگر بوده. اصلا شاید این اقایون ماموریت دارند که ایران را نابود و از نقشه جهان محو کنند؟؟؟؟!!!!!!
حق با آذربایجان است آذربایجان غربی و شرعی از آن ترکیه است
ایران بایستی در گرداب ترکیه و روسیه و آذربایجان فرو نرود بایستی هوشمندانه مایل به ارمنستان شویم چراکه اردوغان خودشیفته خوابه رویایی از خودش در میکنه اما بهش نمیرسه هی زاررررررررررررررررررررررررررت به ترترکیه
ترکیه به فنا رفت رفت