افشاگری پدر یکی از قربانیان سانحه هواپیمای اوکراینی
پدر یکی از قربانیان سانحه هواپیمای اوکراینی گفت: چرا من نباید بدانم آن لحظه چه اتفاقی برای بچه من افتاده است؟ به من می‌گویند که بعضی چیزها سرّی است. سرّی چیست؟ سرّی‌تر از بچه من که وجود ندارد. سرّی این بود که دیگر مشخص شد که هواپیما را خودتان زدید. دیگر از این به بعدش که سرّی نیست.
«دادخواهی» را تظلم‌خواهی، شکایت‌بردن نزد دیگری و فریاد‌خواهی معنا کرده‌اند؛ اما این روزها این کلیدواژه معنایی بیش از آنچه را در لغت‌نامه آمده است، شامل میشود. کم نیستند خانواده‌هایی که حالا برای بیان آنچه بر خود و فرزندان و عزیزانشان گذشت، از این کلیدواژه استفاده می‌کنند. خانواده جان‌باختگان هواپیمای اوکراینی نیز از این قاعده مستثنا نیستند. 732 روز پیش، چند دقیقه پس از پرواز هواپیمای بین‌المللی اوکراین، TOR-M1 فعال شد و با دو شلیک، پرواز 1+176 نفر را برای همیشه ناتمام گذاشت. از آن زمان به بعد «دادخواهی» شد تنها مطالبه این خانواده‌ها. جمشید رحمانی‌فر، پدر نسیم است. نسیم وقتی در هواپیما نشست، فقط 25 سال داشت؛ اما حالا از او تنها خاطراتش برای پدر و مادرش مانده و ابزار و وسایلی که به‌طور کامل به خانواده تحویل داده نشدند. پدر نسیم هم حالا در زمره دادخواهان قرار دارد. می‌گوید تنها مطالبه‌اش کشف حقیقت است و اجرای عدالت. او جزء اولین نفراتی بود که خود را به دادسرای قضائی نیروهای مسلح رساند به امید دادخواهی؛ اما حالا و پس از دو سال پیگیری، می‌گوید با یک ترس بزرگ همچنان در نقطه صفر ایستاده است. ترسش را ذبح عدالت به پای مصلحت عنوان می‌کند. در طول مصاحبه بارها تأکید می‌کند که این روزها به واسطه هزار‌و‌یک دلیل پیدا و پنهان از کمترین حقوق شهروندی‌اش به‌عنوان یکی از بازماندگان پرواز 752 محروم شده، با این حال می‌گوید تا آخرین روز به پیگیری ادامه خواهد داد؛ تأکیدی که همان روز نخست به بازپرس دادسرای قضائی نیروهای مسلح هم گوشزد کرده: «می‌دانم آن‌طور که باید رسیدگی نمی‌کنید، ولی بدانید من هم آن‌طور که شما تصور می‌کنید، پیگیری نمی‌کنم».
آقای رحمانی‌فر! حدود دو سال از روز انهدام هواپیمای اوکراینی گذشته است. برگردیم به لحظه‌ای که خبر سقوط هواپیما را به شما دادند. شما آن روز خودتان به محل انهدام مراجعه کردید؟ مشاهداتتان چه بود؟ برخوردهای خاصی را دیدید؟
من خودم نرفتم چون حالم خوش نبود، ولی دوستانم، برادرم و باجناقم رفتند و آمدند. آنها گفتند که محیط را کاملا محاصره کرده‌اند و امکان ورود در آن لحظه نبود. ظهر به بعد راحت میشد رفت بعد از اینکه صحنه جمع شد. تعدادی بلافاصله خودشان را رسانده بودند. خیلی سریع رسانده بودند که تا جمعشان کنند و بیرونشان کنند، عکس و فیلم و اینها گرفته بودند ولی بعدش کاملا محیط را در اختیار گرفته بودند.
درباره وسایل جان‌باختگان هم مباحث بسیاری مطرح شده است. شما بگویید به‌عنوان یکی از خانواده‌ها، برخوردها با شما چگونه بوده است؟
یکی از چیزهایی که من در لایحه شکایتم هم مطرح کردم، این است که ما دو تا چمدان نسیم را تحویل دادیم، ولی یک چمدان را به ما تحویل دادند و گفتند این یکی را بار نزده‌اند. گفتند آن یکی در هواپیما نابود شده است. گفتیم ما با هم تحویل داده بودیم. چطور یکی را بار زدید و یکی را بار نزدید؟ لپ‌تاپش را به ما ندادند. گوشی‌اش را ندادند. هاردش را به ما ندادند. می‌گفتند در سوخته‌هاست. یک‌سری لپ‌تاپ و گوشی شکسته بود ولی وسایل نسیم در میان آنها نبود. گفتم که در اینها نیست. گفتند پس دادیم به پلیس فتا تا ببیند متعلق به کیست. من گفتم که مطمئن هستم که بچه‌ام باید وسایلش سالم باشد آن هم به این دلیل که صندلی نسیم عقب هواپیما بود. او جزء اولین نفرهایی بود که پزشکی قانونی شناسایی‌اش کردند و به ما تحویلش دادند. کیف پاسپورتش را به ما دادند. کیف پاسپورت چرمی بود که خود نسیم درست کرده بود. حتی یک خش روی کیف پاسپورتش نبود؛ نه سوختگی، نه ساییدگی و نه پارگی. باز کردیم، پاسپورتش سالم بود. کارت‌های credit سالم بود. کارت‌های شناسایی‌اش سالم بود. اما چند تکه طلا و دلارهایش نبود... پیگیری هم کردم، نه از لپ‌تاپ و نه از گوشی و نه از وسایل دیگر نسیم خبری نشد. حتی گفتم فقط شب آخر چهار، پنج هزار عکس و فیلم داخل آنها ریخته بود. من خاطراتش را می‌خواهم و دیگر پولش برایم مهم نیست ولی بازهم خبری نشد.
یکی از انتقادهای خانواده‌ها نوع مواجهه مسئولان با موضوع انهدام هواپیما بوده است. چه چیزی شما را به‌عنوان خانواده جان‌باختگان آزار داد؟
من به یکی از آقایان هم گفتم که کاش حرف نزنید، چون هر وقت حرف می‌زنید، درد ما را بیشتر می‌کنید. به شعور ما اهانت می‌کنید. اگر بلد نیستید حرف بزنید، لااقل حرف نزنید. یک نماینده مجلس مثل آقای نوروزی می‌آید آن‌طوری اظهارنظر می‌کند و هرچه دلش می‌خواهد می‌گوید. یکی هم مثل پسر آقای نادر طالب‌زاده که بعد از اینکه اعلام کردند موشک زدیم، بیاید در تلویزیون مصاحبه کند و بگوید که اگر ۱۰ هواپیما هم به این سرنوشت دچار شود، در مقابل کاری که ما انجام دادیم، هیچی نیست. اصلا قابل‌باور نیست که خودمان در کشور خودمان بزنیم و بعد به جای اینکه بیاییم جمعش کنیم و همدردی کنیم، این‌طور زخم بزنیم.
گفتید که حاضر به گفت‌وگو با صداوسیما نشده‌اید. دلیلش چیست؟ گلایه‌هایتان از صداوسیما چیست؟
یکی از گله‌ها و اعتراضات و شکایت‌های ما این است که اگر صداوسیمای ما صداوسیمای ملی است، پس من به‌عنوان اولیای دم و پدر یک جان‌باخته باید آن‌قدر حق داشته باشم که صحبت‌هایم شنیده شود. همه کسانی که در این کشور، در این سانحه دست داشتند، هر وقت اراده کردند، آمدند جلوی دوربین صداوسیما و صحبت کردند ولی ما این حق را نداشتیم که پنج دقیقه سرراست حرفمان را بزنیم. در صداوسیما نگفتند که مثلا آقای حاجی‌زاده و آقای سلامی و آقای فلانی و دادستان، بیایید بنشینید کنار چهار تا از خانواده‌های این جان‌باخته‌ها و حرفشان را بشنوید و به سؤال‌هایشان جواب بدهید. ما در این قضیه هیچ حقی نداریم؟ خب طبیعی است که در چنین شرایطی من هم بگویم به صداوسیما اعتماد ندارم.
برویم سراغ دادگاه. شما چه زمانی طرح شکایت کردید؟
من اولین نفر یا جزء دو، سه نفر اولی بودم که رفتم برای شکایت. از پزشکی قانونی مستقیم به دادسرای نظامی رفتم. همان موقع شکایت اولیه را ثبت کردم. کار که آغاز شد، گفتند شعبه 5 بازپرسی مسئول رسیدگی است. بازپرس آقای عرب‌زاده بود. هم آن روز و هم روزهای بعد به او گفتم که مطمئن هستم که شما آن‌طوری که باید رسیدگی نمی‌کنید ولی مطمئن باشید که من هم آن‌طور که شما فکر می‌کنید، پیگیری نمی‌کنم. اما واقعیت آن است که هرچه بیشتر پیگیری کردیم، کمتر نتیجه گرفتیم. پارسال قبل از سالگرد، ما با بازپرس جلسه داشتیم. بازپرس گفت که کار کارشناسی تقریبا تمام شده و ما در حال جمع‌بندی هستیم. گفتند قبل از سالگرد شما را صدا میکنیم تا به اینجا بیایید و نتیجه کارشناسی را برایتان نمایش می‌دهیم ولی هیچ اتفاقی نیفتاد!
من به‌عنوان یک شهروند عادی (اصلا کاری به پیشینه ندارم) از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی باید برخوردار باشم یا نه؟ من هیچی نمی‌خواهم جز کشف حقیقت و اجرای عدالت. بارها هم گفته‌ام که ما مملکتی با پیشینه چند هزار ساله داریم. ملت با آبرویی هستیم
من به‌عنوان یک شهروند عادی (اصلا کاری به پیشینه ندارم) از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی باید برخوردار باشم یا نه؟ من هیچی نمی‌خواهم جز کشف حقیقت و اجرای عدالت. بارها هم گفته‌ام که ما مملکتی با پیشینه چند هزار ساله داریم. ملت با آبرویی هستیم. تو را به خدا و به آن مقدسات قسمتان می‌دهم که آبروی یک ملت و مملکت را فدای آبروی دو سه نفر نکنید. سؤالات ما خیلی ابتدایی است. واقعیت را بگویید که چرا آن شب آسمان clear نشد؟ اینکه جزء ابتدایی‌ترین پروتکل‌های هوانوردی در جهان است. وقتی شرایط بحرانی است، باید آسمان بسته بشود. پروازهای مسافری باید بسته شود. چرا این اتفاق رخ نداد؟
چرا من نباید بدانم آن لحظه چه اتفاقی برای بچه من افتاده است؟ به من می‌گویند که بعضی چیزها سرّی است. سرّی چیست؟ سرّی‌تر از بچه من که وجود ندارد. سرّی این بود که دیگر مشخص شد که هواپیما را خودتان زدید. دیگر از این به بعدش که سرّی نیست. چرا سه روز پنهانکاری کردید؟ در تمام دنیا پخش کردند که این هواپیما نقص فنی داشته است. تمام اینها فرافکنی بود و نشر اکاذیب. وقتی هم که موضوع روشن شد، مردمی را که اعتراض کرده بودند، بازداشت و محاکمه کردند ولی یکی از مسئولان را نخواستند! نپرسیدند چرا دروغ گفتید؟ چرا یک نفر نباید محاکمه شود و جوابگو باشد؟ چرا یک نفر به این مسئولان نگفت که شما جو کشور را به هم ریختید؟ آنها تافته جدابافته هستند؟ من باید بپذیرم که همه در برابر قانون یکسان هستند اما فقط روی کاغذ ولی در برابر قاضی اوضاع فرق می‌کند؟
به این ترتیب می‌توان گفت که بعد از دو سال پیگیری، پرونده این سانحه همچنان روی نقطه صفر است؟
نقطه صفر هستیم چه بسا با یک نگرانی مضاعف! آن هم اینکه نکند از بعضی جهات این اصرار وجود دارد که حقیقت آن‌طوری که باید مشخص نشود... . من با دل سوخته و بغض در گلو می‌گویم که فقط به‌دنبال دادخواهی هستم اما بعد از دو سال هنوز روزنه امیدی نمی‌بینم. فقط یک کلام؛ ما کشف حقیقت و اجرای عدالت را می‌خواهیم. می‌خواهیم که حقیقت قربانی مصلحت نشود. این خواسته ماست. اگر خواسته زیادی است، با من هر برخوردی که لازم است، صورت بگیرد.
این روزها مباحث بسیاری درباره مسئله غرامت مطرح میشود. رئیس دولت سیزدهم هم دستوری برای تسریع در پرداخت غرامت‌ها صادر کرد. سؤال من آن است که مگر خانواده‌ها به دنبال غرامت بودند که عمده اظهارات مسئولان به این موضوع گره خورده است؟
مسئله غرامت را در زمان دولت قبلی تصویب کردند. بازپرس یک بار با من و دیگر خانواده‌ها صحبت کرد. گفتیم مگر ما صحبت از غرامت کردیم؟ کجای این تجمعات، کجای صحبت‌های ما، کجای دادخواست‌هایمان اسمی از غرامت برده شده است؟ حتی اموال بچه‌هایمان را هم مطالبه نکردیم. شکایت کردیم که چرا به جسم و پیکر تکه‌پاره آنها بی‌حرمتی شده است. چه کسی غرامت خواسته که می‌گویید غرامت؟ من این‌طور تربیت نشدم که روی خون بچه‌ام ارزش‌گذاری کنم و صلح‌نامه‌ای امضا کنم و غرامت بگیرم. پول چه چیزی را بگیرم؟ من خواستار دادخواهی‌ام. من کشف حقیقت را می‌خواهم. من محاکمه آمر و عامل اصلی را می‌خواهم. ما سال‌های سال (هشت سال جنگ) کشته شدیم و درگیر شدیم برای اینکه امنیت بچه‌های این مملکت (نسل بعدی ما) تأمین شود نه اینکه بچه خودمان در آسمان خودمان تکه‌پاره شود. وقتی صحبت از غرامت میشود، مثل خنجری در قلب ما فرومی‌رود. این اهانت به ماست. من خواسته‌ام دادخواهی و محاکمه عوامل اصلی است. این دنیا زورم نرسد، آن دنیا کارها خواهم کرد، هرچند در این دنیا هم تا جایی که می‌توانم پیش می‌روم و پا پس نمی‌کشم.
به عنوان سؤال آخر، گفتید که خواستار دادخواهی هستید. یکی از نشانه‌های دادخواهی، ساخت بنای یادبود است. چرا بعد از دو سال این اتفاق رخ نداد؟
ما ساخت بنای یادبود را پیگیری کردیم. من و چند نفر از خانواده‌ها با فرماندار شهریار صحبت کردیم که آقا! آنجا! آن پارک برای ما دارای یک حرمت خاصی است. خون بچه‌هایمان آنجا به زمین ریخته است. فکر میکنم ما این حق را داشته باشیم که آنجا یک قسمتی را، مثلا یک دیوارش را به عنوان بنای یادبود در اختیار بگیریم و روی آن نوشته‌ای باشد و لاله‌ای بکاریم و تصویر هواپیمایی نقش ببندد و از این دست مسائل. فرماندار به‌عنوان نفر اول سیاسی و اجرائی شهرستان گفت که از دست من کاری ساخته نیست. گفت این مسئله مربوط به شورای عالی امنیت ملی میشود و تصمیم آنهاست. به ما گفتند شما با معاون امنیتی استاندار صحبت کنید. به دفعات من زنگ زدم که از معاون سیاسی استاندار وقت بگیریم که موفق نشدیم.
معاون امنیتی استاندار تهران با ساخت بنای یادبود مخالفت کرد؟
اصلا نتوانستیم او را ببینیم. اول گفتند که تغییر دولت است. بعد گفتند تغییر استاندار است. بعد گفتند درگیر برگزاری راهپیمایی اربعین است. چطوری بگویم! من 59، 60 سال دارم و دیگر بچه نیستم. می‌فهمم معنای این برخوردها چیست. حرفی هم نیست. بنای یادبود ساخته نشود مهم آن است که خانواده‌ها علاقه خاصی به آن محل دارند. می‌روند و می‌آیند.
حرف من آن است که ما از کوچک‌ترین حق شهروندی هم محروم بودیم؛ مثلا روز دادگاه خانواده‌ها جمع شدند که با برگزاری یک راهپیمایی به محل برگزاری دادگاه بروند. 50 متر پایین‌تر از دادسرا. آن‌قدر مأمور اطراف خانواده‌ها را گرفت که قابل باور نبود. من به آنها گفتم آقا! این خانواده‌ها، نه جنایت‌کارند، نه قاتل‌اند، نه سارق مسلح‌اند، نه براندازند و نه سیاسی. این همه نیرو برای چیست؟ چرا این کار را می‌کنید؟ با این کار حساسیت ایجاد می‌کنید و باعث تحریک خانواده‌ها می‌شوید. عکس بچه‌اش را گرفته و می‌خواهد 50 متر به سمت دادگاه حرکت کند، کجای این کار ایراد دارد که اینچنین رفتار می‌کنید؟
کسی با اطلاعات خاص در هواپیما بود که نباید از کشور خارج میشد شلیک عمدی و با دستور مافوق انجام شده
مهندس اگر اونجوری بود که راحت اجازه پرواز نمیدادند یا هواپیما رو مینشاندند یا اون طرف همونجا تو فرودگاه موقع عبور از گیت سرش و زیر اب میکردند
خخخخخخ
هدف فقط وفقط سپر انسانی بود و تمام
این انقلاب باید زَنده بَماند
من هنوز دارم به اون تحلیل خبری شبکه دو فکر میکنم که شب جنایت و قتل وعام مسافرین بیرگناه طرف اومده و میگفت موتورش آتیش گرفته و اینکه خلبان نتونسته تنتس بگیره با برج مراقبت علتش دود در کابین بوده و خلبان نتونسته اطلاع بده!!!!!!
شبکه خبر اون روز داشت زخمی شدن به فلسطینی در رام الله را مدام گزارش میکرد، جالبه که ابن فلسطینی ها و غزه ای ها با پول ایران دارن راهپیمایی ( بقول خودشون بازگشت ) را انجام میدن، چراکه اخبار ایران نیاز به کشته وزخمی های فلسطینی داره تا مظلومیت فلسطینیان را به رخ بکشه!!!!
اینقدر اطلاعات وآگاهی های خود را به رخ هم نکشید ،،خخخخ
یک اتفاق در موقعیت جنگی وحساس بود
همین ،،،جمع کنید این چرت وپرت ها را
۱۷۵ نفر که براید ولایت اسلامی هیچ است اگر ۱۷۵۰۰ هم بودند فرقی نمی کرد آنها نمی آیند پادوی خود را که دستور شلیک داده ول کنند و طرف ۱۷۵ نفر را بگیرند . قاتل این ۱۶۵ نفر دارد راست راست می گردد و بریش همه مردم می خندد
کار پادو نیست ان بیچاره را قربانی نکنید.تصمیم در بالاترین رده فرماندهی و شورای عالی امنیت ملی است که اختیار باز و بستن فضای کشور را دارد.
بی آشیانه گشتم خانه به خانه گشتم تا که تو را ببینم ...سرزمین من خسته خسته از جفایی سرزمین مممممننن ماه و ستاره من بی تو نمک نداره شعر و ترانه من گنج تو را ربودند از بر اشرف خود قلب تورا شکستند هر که به نوبت خود سرزمیننننن مننننن..
هییییییییییس مواظب باشید حرف نزنید ساواک پشت سرتان است.......
اینگونه کارها توسط نیروهای نظامی باعث میشود پشتوانه مردمی شدیدا کاهش یابد و به این زودی ها ترمیم نشود، و احتمالا بعد از تحریمها، سرنوشت عراق و صدام در انتظار کشور باشد. فروپاشی کامل اقتصادی بطور ناگهانی انجام میشود، و سپس جنگ، کشتار و اشغال ایران و تجزیه کشور توسط دنیا به احتمال قوی انجام خواهد شد. البته مدیران و بازاریان کشور به خارج فرار خواهند کرد.
متاسفانه با ۶۰ سال سن هنوز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را نشناختید ، خیلی ساده لوح جاهل هستید
ضمن همدردی با خانواده معظم شهدا هواپیمای اوکراین که جمعی از نخبگان این سرزمین بودندهموطن عزیز این اتفاق برای همه سنگین بود و شادی انتقام سردار دلها را کمرنگ کرد ولی عزیزان این مملکت با خون شهدا آبیاری شده و با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته همه این ها از قصاوت و ظلم استکبار جهانی است پس عزیزان نوک پیکان باید بسوی امریکا باشد نه دیگری در ضمن من فقط در این مملکت یک کارگرساده هستم و این هم نظر شخصی بنده است و از خداوند برای عزیز ازدست رفته طلب آمرزش وبرای شما صبر و شکیبایی خواستارم .
چه انتقامی مرد حسابی
چهارتا موشک زدیم تو پادگان خالی امریکاییها شد انتقام ؟
مگه ما خودمون ادمای اونا رو نمیزنیم ؟
فقط فرقش اینه که صداش رو درنمیاریم
درضمن شک نکن که یه چیزی پشت پرده عدم اعلام نتیجه این قضیه هست که اعلامش نمیکنن
به احتمال خیلی زیاد یه نفری اونجا بوده که دیگه کاری برای خارج نشدنش ازدستشون برنمیومده و تنها راه زدن هواپیما بوده
برادر یا خواهر کارگر عزیز,اگر نوک پیکان را دقیقا به سوی امریکا نشانه بگیرنددقیق و راست می خورد به قلب نظام!انقلاب خیلی وقت است و از همان ماههای نخست مصادره شده وکشور و ملت در تور بازی امریکا افتاده اند.مرگ بر امریکا را هم خود امریکا سر زبانها انداخته است.بی جهت نیست شیطان کبیر لقب گرفته است.اشتباها یک گام درست به خیر کشور و ملت بر نمی دارند و هرچه به زبان می گویند در عمل دقیقا عکسش اتفاق می افتد!
تا کی میخواید با بازی با واژه ها به شعور مردم توهین کنید خجالت بکشید دیگه مردم از شماها حالشون به هم میخوره
شریک شدن در غم و درد این عزیزان تنها کاری است که می شود کرد
دشمن با فشار روانی داخلی و خارجی دنبال علت نظامی عملیات است ... اگر می فهمی بفهم ، اگر نه ، به خدا بسپار ، اگر کافری به اتفاق
اما بعد ، اگر همان شب عملبات متقابل انجام می شد و تو شهروند عزیز و داغدار و کل فامیل آسیب می دیدی بازم پیگیر می شدی چرا کشوری آن طرف دنیا باید آسایش ملت خاورمیانه را بهم بزند
هر روز عزیزی به خون می غلتد ، از خودتان پرسیدید آیا آنها هم خانواده دارند ؟!!!
دفاع هزیته دارد من و تو ما و شما ندارد
در حدی که توانستم گفتم ...
روح نسیم و نسیم ها شاد🌹 ، جهان مادی گذراست
دشمن ما شمایید که بخصوص ایرانی نیستید و برای فریب مردم اسم ایرانی هم روی خودتون میذارید که بگید هموطن!!!!!!!!!!1...نه ...ما شماها رو خیلی وقته شناختیم شما اجنبیهای ایرانی کش و مال ایرانی خور هستید
الکی دلیل نیار.ایران در منطقه چکاره است.؟نون سفره مردم یا هزینه سلاح یا پول تو جیبی لبنان و سوریه و یمن و...
جناب سیاوش قلابی
منطقه جنگی بود مثلا و نباید اجازه پرواز داده میشد!!!!!
ابن مسافرین سپر انسانی شدن، در واقع گفتن پرواز ها را برقرار میگنبم تا اگر آمریکا شلیک کرد چندتا هواپیمای مسافربری از ایران هم بزنه و دنیا بفهمه ما چفدررررر خوب و مظلومیم!!!!
اما خودشون در دام خودشون گرفتار شدن و عده ای مظلوم پرپر شدن
یکی از مردم !!!!
مردمی که فقط حاضر خور هستن ، گوساله توی میدان روباهی و در فحازی شیر البته سرشیر ببخشید سر ک ...
بی شرف شمایید که بدون سند و مدرک سعی در افشای عملیات و تکمیل کردن پازل دشمن را دارید
عقل داشتید به اون بی شرفی که در نقطه سقوط با خیال راحت فیلم گرفت و مخش کرد توجه می کردید تا دوست را از دشمن تشخیص دهید
چون دشمنی ، دنبال اطلاعاتی ، جان مردم را گرفتید ، بشینید روی تابه تا پازل شما تکمیل شود
رسوایی شما نزدیک است
هم وطن به مرگ هم وطن خوشحالی و بهره برداری به نفع خویش نمی کند
وقتی آمریکا ۲۹۰ نفر را زد و زننده مدال گرفت ، شما بی ناموس ها کجا بودید ...
امروز و فردا هم می گذرد و پیروز کسی است که از نرگ نمی هراسد
زدی یکی از مردم IMME گوشیت رو چکار می کنی
آلبانی هستی ، با مرگ در غربت و دربدری چه می کنی
خائنین به ایران به دلیل بی وطنان زیاد هستتد اما چقدر ، شرف فروشی افتخار نیست
اگر خطایتان سهوی بود !!!!! سه روز پنهانکاری و دروغ تان که عمدی بود.....
روحشان شاد باد
نظر من این است که اولا خوب اتفاق ناگواری است ولی خوب این اتفاق افتاده وبه نظر عمدی در کار نبوده شاید سهویباشد بالاخره آخرش غرامت است شما به یاد دارید ایرباس ایران را آمریکایی‌ها زدند علاوه بر اینکه معذرت خواهی نکردند حالا غرامت سر جاش مدال هم گرفتند وکارعمدی بود یا هواپیمای مالزی را اوکراین زد ماست مالی کردند ورفت ولی تو ایران همه بخاطر این اتفاق ناراحتند وباید تمامش کرد ونباید به دشمنان کشور میدان داد
همش تقصیر دشمن است که ما نمی‌توانیم قانون را اجرا کنیم. اگر آمریکا هواپیما رو زد که البته کار غلطی بود و محکوم است، ولی او یک هواپیمای کشور خارجی را زده! از می تا حالا عملکرد او حجت برای ما شده که استناد به عدم عذرخواهی او میکنیم؟
کاش بعضی می خواهند از آب گل آلود ماهی بگیرند موقع سر نگونی ایر باس ایرانی این حرف را میزدی این حرف منافقانه ودروغاست چطور یک مافوق چنین دستوری داده شرایط جنگی بوده خب اشتباه شده نباید بیخود دیگران را متهم کرد این کار فقط از منافقان بر می آید ودار دسته اش که۱۷ هزار آدم بی گناه را ترور کرده وشهید کردند
خدا رحمتشان کند و به خانواده محترمشان صبر عنایت فرماید.
سریش اینه که همه جور شهیدی داشتن فقط شهید خود زنی نداشتن خواستن و بهش رسیدن بعدم ترامپ تهدید کرده بود پنجاه و دو نقطه ایران رو میزنه اینا واسه این که نزنه خودشون هفتصد و پنجا و دو را زدن که حرف ترامپ زمین نخوره
جای تاسف هست که حاضر به پذیرفتن مسئولیت این جنایت هولناک نیستند به هر حال خدا جای حق نشسته و خون بیگناه خواهد جوشید روحشان شاد و یادشان گرامی باد
قشنگ حرف های رسانه های ماهواره ای را بلغور کنید
کی توی هواپیما بوده که هیچ جوره نشده جلوشو بگیرن و مجبور شدن بزننش ؟ نگید خطای سهوی که با عقل جور در نمیاد ، ....ماجرا پیچیده تر از این حرفاس خییلیییی پیچیده تر که سه روز هیچ آماری ندادن و هیچ مصاحبه ای نکردن ، حالام که اطلاعات ناقصه
خدا باعث و بانیشو نابود کنه به حق پنج تن
همش تقصیر بی خیالی، بی مدیریتی و بی نظمی دولت است، نه دشمن
دولت کوتاهی کرده است، نه دشمن
مرغ در زمان روحانی ۴۵ بود الان شده ۲۵،دلار هم در سه روز گذشته ۳هزار تومان ارزان شده
اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد تا قیامت دل من گریه می خواد
سوال اینجاست چرا پرواز هواپیمای اوکراینی لغو نشده است و مشکل اصلی مدیریت بوده است.
پروازهای هواپیمای را در سراسر کشور چه کسی مدیریت و نظارت می کند و باید پاسخگو و جوابگو باشد .
سلام کلمه جنگ یعنی بهم ریختگی وقتی جنگ میشه روح وروان ما بیشتر از همیشه گرفتار است بعضی چیزهایی لحظه ای اتفاق می افته وبنظرم خطای انسانی است در جنگ خیلی از کشورها حتی خود آمریکا هواپیمای خودش را زد که خیلی از ما پیشرفته تراست
پدر نسیم عزیز همدردی من رابپذیر شما بزرکتر ازمن هستید ولی از این کوچکتر از خودت بشنو که در ایران حق گرفتنی است اینجا عدالتی وجود ندارد فقط خودت میتوانی حق خودت را بگیری زیاد دنبال دادخواهی نباش
یک کلمه هم از مادر عروس بشنوید
به امید روزی که هواپیمای حامل افراد یاوه کو دچار اینچنین حوادثی شود .