زندانهای مخفی «سیا» قبر حقوق بشر
آمریکا دوست دارد با استفاده ابزاری از «حقوق بشر» به کشورهای دیگر حمله کند، اما دقیقا در زندانهای مخفی این کشور در خارج از ایالات متحده از جمله زندان گوانتانامو، صحنه‌های شکنجه، آزار و تجاوز جنسی هر روز تکرار می‌شود. ممکن است ما از شنیدن این اخبار چندان تعجب کنیم اما این شاید خارج از تصور ما باشد که بدانیم در این زندان‌ها از زندانیان به عنوان ابزاری آموزشی برای آموزش شکنجه‌گران استفاده می‌کنند که صدمه و توهین دوگانه جسمی و روحی برای زندانیان محسوب می‌شود.
در بازداشتگاه مخفی «زندان سیاه» سیا در افغانستان، از یک زندانی به عنوان «ابزار آموزشی» برای یادگیری مهارت‌های شکنجه استفاده می‌کرده است.
طبق این گزارش، زندانی به نام «عمار البلوچی» با اتهام دست داشتن در طراحی حملات 11 سپتامبر در سال 2003 دستگیر و در یک بازداشتگاه سیا در پاکستان نگهداری شده و سپس به یک «زندان مخفی» در کابل افغانستان منتقل شد. بازجویان سیا در افغانستان از انواع روش‌های شکنجه برای آزار دادن البلوچی از جمله ندادن غذا، ریختن آب سرد به بدنش، مجبور کردن او برای ایستادن بیش از 80 ساعت متوالی و محرومیت از خواب تا سه روز، استفاده کردند.
غیرقابل تصورتر این است که بازجویان سیا از البلوچی به عنوان یک «ابزار آموزشی» برای آموزش روش شکنجه «ضربه به دیوار» استفاده کردند؛ در این روش، بازجویان سیا حوله را دور گردن زندانی برهنه پیچیده و سپس حوله را می گیرند و مکرراً سر زندانی را به دیوار می‌کوبند.
در این گزارش نوشته شده: روش شکنجه «ضربه به دیوار» محدودیت زمانی ندارد و به همین خاطر، مدت زمان شکنجه البلوچی هر بار بیش از دو ساعت به طول می‌انجامید.
یکی از کارآموزان پیشین این روش شکنجه افشا کرد: «همه کارآموزان در مقابل دیواری که البلوچی با آن شکنجه می‌شد، صف می‌کشیدند و توانایی خود در استفاده از این تکنیک بازجویی را به مربی نشان می‌دادند.»
البلوچی بر اثر این شکنجه‌ها دچار جراحات شدید شده و آسیب مغزی جدی به او وارد شده است به گونه‌ای که تأثیرات ماندگاری بر حافظه و رفتار او خواهد گذاشت.
این زندانهای مخفی آمریکا در خارج از کشور چون خارج از نظارت قانون قرار دارند، به بهشت بازجویان سیا تبدیل شده‌اند. آمریکا خود را به عنوان چراغ روشن حقوق بشر معرفی می‌کند در حالی که زوایای این زندانهای مخفی هیچ وقت روشن نشده و در واقع به قبر حقوق بشر تبدیل شده‌اند.
این جهان دارای نظم استواری است.هرکسی به همان اندازه رنج خواهدکشید که مستوجب کیفرعمل خود است.وهرکسی به همان اندازه لذت میبرد که مستحق پاداش عمل خود است.
مثل زندانهای خودمونه و شاید هم بهتر.چندنفر در زندانهای آمریکا مردند چند نفر در زندانهای اسلامی مردند.