قمار بزرگ مقتدی صدر در عراق همچنان شکستخورده مینماید
مردم عراق روز چهارشنبه باز هم یکی از بنبستهای سیاسی خود را تجربه کردند.
در شرایطی که بسیاری از نمایندگان باز هم به جای حضور در صحن مجلس به خانه هادی العامری، یکی از رهبران چارچوب هماهنگی، آمده بودند تلاشهای طرفداران مقتدی صدر برای مجبور کردن شماری از نمایندگان جهت باقی ماندن در مجلس نیز بیثمر ماند تا تصاویر خالی بودن کرسیهای پارلمان عراق بیشتر از حضور نمایندگان مخابره شود.
در این میان برخی خبرنگاران نیز به جای حضور در ساختمان مجلس عراق، ترجیح دادند در اطراف منزل هادی العامری حضور پیدا کنند.
حتی حضور مجدد نمایندگان کفنپوش طرفدار مقتدی صدر هم نتوانست تمرکز رسانهای را از اقدام بیش از یکسوم نمایندگان مجلس عراق در تحریم جلسه انتخاب رئیسجمهور منحرف کند تا بار دیگر مقتدی صدر و صد البته مهمترین متحد این روزهایش مسعود بارزانی بزرگترین بازندگان سیاسی روز چهارشنبه لقب بگیرند.
شاید همین امر باعث شد تا مقتدی صدر در واکنش به اعلام نوری المالکی، رهبر چارچوب هماهنگی، در فضای مجازی در مورد وجود یک ابتکار عمل توافقی از محال بودن آن سخن بگوید.
این رهبر عراقی که همچنان خود را برنده بلامنازع انتخابات میداند در توییتر خود نوشت: «من با شما توافق نمیکنم، توافق با شما یعنی پایان کشور، هیچ نوع توافقی با شما نخواهم داشت.»
او که مشخص بود از این شکست به شدت خشمگین است و تمام رشتههای خود را پنبه شده یافته، افزود: «آنچه شما آن را بنبست سیاسی مینامید از توافق با شما بهتر است. من این کیک را با شما تقسیم نخواهم کرد، هیچ نفعی در تشکیل کابینه توافقی وجود ندارد.»
همین امر باعث شد تا برخی کارشناسان تاکید کنند: شماری از رهبران عراقی که در حال حاضر سرگرم نواختن ساز ناکوکی در صحنه سیاسی عراقی هستند، کسانی هستند که تلاش می کنند تا به ضرب قدرت رسانهای و پولهایی که در این رابطه صرف میکنند، حقایقی را به شکل دیگری جلوه دهند.
هوشیار عبدالله، نماینده سابق پارلمان عراق، هم در این رابطه در توییتر خود خطاب به مقتدی صدر نوشت: «میدانی چرا فراکسیون تو در پارلمان موفق به تشکیل اکثریت جهت تشکیل کابینه نشد؟ چون تو با متحد شدن با بارزانی دقیقاً مشکلات سیاسی عراق را شخصی کردهای و خود را به سطح [پایین] جنگ بارزانی با برهم صالح بر سر کسب کرسی ریاستجمهوری تنزل بخشیدهای. مطمئن باش اگر بارزانی با ریاستجمهوری نامزد اتحادیه میهنی موافقت میکرد، دیگر اتحادیه میهنی بهانهای برای همسویی با چارچوب هماهنگی پیدا نمیکرد.»
به اعتقاد کارشناسان، عراق چه بخواهد و چه نخواهد در بنبست و به تعبیری واضحتر در باتلاق گروکشی سیاسی فرو رفته و برخی طرفها با افزایش تندروی خود، همواره گرایش طرف مقابل برای جذب و همراهی را با دفع و تضاد پاسخ میدهند.
امروز مردم عراق به رخدادهای صحنه سیاسی کشورشان با نگاهی ناامیدانه و تا حدود زیادی بدبینانه مینگرند، در حالی که مجریان طرح بر هم زدن ثبات در عراق کار خود را میکنند و دلسوزان صحنه هم بر اساس ضربالمثل از این ستون به آن ستون فرج است، تلاشهای خود را برای نزدیک کردن دیدگاه و یافتن روزنهای جهت پایان دادن به بحران ادامه میدهند.