هدف غرب از سیاسی سازی رویدادهای ورزشی بزرگ جهان چیست؟
بازیهای دور دوم مرحله گروهی جام جهانی قطر نزدیک به پایان بوده و هواداران تیمهای فوتبال حالا سرگرم تجزیه و تحلیل شرایط صعود هستند و از این کار لذت میبرند.
اما تلاش رسانههای غربی برای سیاسی کردن جام جهانی هنوز ادامه دارد. بنگاه خبرپراکنی بریتانیا یا «بیبیسی» قبل از بازی ایران مقابل ولز از «کارلوس کیروش» درباره دیدگاههایش نسبت به مسائل غیر مرتبط با بازی پرسید و همین پرسش باعث عصبانیت سرمربی پرتقالی تیم ملی ایران شد. در بازی اول گروهی ایران نیز شبکه تلویزیون اسکای نیز کار مشابهی انجام داده بود.
جالب اینجاست که همین بی بی سی بود که به بهانه وجود مساله حقوق بشری در قطر، از پخش زنده جام جهانی خودداری کرد.
در واقع، روند سیاسی کردن جام جهانی از کسب میزبانی این رویداد پرشکوه ورزشی توسط قطر آغاز شده است. از آن زمان رسانههای غربی مدام به تهیه گزارشهای منفی درباره قطر پرداخته و از وضعیت حقوق بشری کارگران مهاجر در قطر یا دیدگاه آن کشور در قبال گروههای همجنسگرا، انتقاد کردهاند.
این نوع سیاسی سازی، در موارد دیگری که در آن، کشور میزبان رویداد ورزشی جزو کشورهای غربی نبوده، نیز مشاهده شده است. مثلا در مورد بازیهای المپیک زمستانی پکن، کشورهای غربی به رهبری آمریکا به بهانه مساله شین جیانگ، به تحریم این رویداد ورزشی متعهد شده بودند، اما نهایتا موفق نشدند.
البته موقعی که میزبان رویداد ورزشی یکی از کشورهای غربی باشد، هیچ وقت مسالهای مثل قتل غیرنظامیان افغانستان توسط ارتشهای آمریکا، انگلیس و استرالیا، مطرح نمیشود. مثلا در مسابقات معروف تنیس «ویمبلدون» در انگلیس که هر سال برگزار میشود، هیچ وقت این مساله مطرح نشده است. و حتی در مورد جام جهانی قطر، بی بی سی به سراغ مربیان یا بازیکنان تیمهای آمریکا، انگلیس و استرالیا نرفت تا نظرشان درباره این مساله را جویا شود.
سیاستمداران و رسانههای غربی سعی دارند با این روش نوعی برتری اخلاقی واهی خود را حفظ کنند البته پشت این کار، این طرز فکر آنها نیز نهفته است که نمیتوانند فراتر رفتن یک کشور غیر غربی از آنها در هر زمینهای که باشد را تحمل کنند.
آنها همچنین نمیتوانند دستاوردهای چین در زمینههای اقتصاد، توسعه و فناوری یا برگزاری جام جهانی در خاورمیانه که به نظر آنها فقط میتواند به عنوان عرصه حیلههای ژئوپولیتیک غرب باقی بماند، تحمل کنند.