روایت نماینده مجلس از اکبر پونزی های دهه 60 برای مبارزه با بدحجابی!

علی خضریان گفت: مسایل و معضلات کنونی درباره حجاب، معلول متغیرهای اجتماعی متعددی است و نمی‌توان شیوع بی‌حجابی در بخشی از جامعه را تنها به یک یا دو عامل خاص نسبت داد و برخوردی سطحی و عوامانه با این فرایند پیچیده اجتماعی کرد. در شرایط اکنون نیز لازم است ریشه‌ها و سرچشمه‌های شکل‌گیری این پدیده اجتماعی را یافت و درباره هر یک و رابطه آن با دیگر عوامل و نقش و وزن آنها تأمل دقیقی برای سیاست‌گذاری‌ها صورت پذیرد.

مهمترین بخش های این گفت و گو را در ادامه می خوانید:

• متأسفانه از همان سال‌های آغازین انقلاب، شاهد رفتارهایی برای دفاع از حجاب و مقابله با بدحجابی در جامعه بوده‌ایم که با جهت‌گیریِ اجتماعی گفتمان انقلاب اسلامی، فاصله بسیار زیادی داشت و جریانی که امروز نیز به غلط پرچمدار وادادگی در همه شئون سیاسی و فرهنگی است، آن زمان نیز با اقدامات افراطی برآمده از هیجانات و بر خلاف عقلانیت انقلابی، روش‌های سخت و گزنده‌ای را در مواجهه با این پدیده در پیش گرفتند و صورت ناروایی از نهی‌ از منکر و حجاب را ساخته‌ و پرداخته کردند.
• اقداماتی که امثال اکبر پونزی‌ها با رفتارهای ناموجه و غیراخلاقی خود در دهه ۶۰ رقم زدند، موجب هراس‌افکنی در جامعه و احساس بیگانگی با آرمان‌های فرهنگی انقلاب در بخشی از جامعه شد. پس از آن نیز همین جریان در دهه ۷۰ از سوی دیگر بوم افتاد و با ایده تساهل و تسامح، رها شدگی فرهنگی و ابتذال را تئوریزه و اجرا کردند و در حقیقت منطق فرهنگیِ ناصواب دیگری را در مقابل گفتمان انقلاب اسلامی در پیش گرفتند و به بدنه اجتماعی معتقد به گفتمان انقلاب و خط فرهنگی اصیل آن، ضربه زدند.
• ممکن است برخی نسبت به آنچه بیان شد، از باب اینکه این مسایل مربوط به تاریخ است، خرده بگیرند. اما این مطالب تنها یک روایت تاریخی که پشت سر نهاده‌ شده نیست، بلکه تاریخی است که در متن امروز جامعه آثارش جاری و ساری است. لذا نمی‌توان شرایط اکنون را بدون تحلیل درست از گذشته شناخت. البته باید تصریح شود ضمن اینکه بی‌حجابی عده‌ای در محیط اجتماعی معلول علت‌های متعدد و دارای ریشه‌های مختلفی است و لازم است به‌جای معلول‌ها با علّت‌ها برخورد شود و به اصلاح‌های اساسی روآورد. اما این موضوع به معنای آن نیست که اقدام حاکمیت در مواجهه با خود پدیده بی‌حجابی را با این استدلال و با هدف رفع متغیرهای متعدد متوقف کنیم و به این ترتیب، محیط اجتماعی را عملاً با بی‌برنامگی دچار تعلیق کنیم.
• اگر بخواهیم موضوع مواجهه با بی‌حجابی عده‌ای در جامعه را به موضوعاتی چون رفع مسایل اقتصادی و فرهنگی همچون ازدواج و اشتغال و تربیت جنسی مشروط کنیم و این‌طور استدلال شود که با سامان‌یافتن این امور، وضع حجاب نیز به خودی خود اصلاح خواهد شد، در حقیقت یک مسأله را به مسأله‌های متعددی مرتبط کردیم. در حالیکه باید هم به مسأله بی‌حجابی در جای خودش پرداخته شود و هم رفع دیگر مسایل در دست برنامه‌ریزی و اقدام قرار گیرد. چرا که چنین تعلیقی، معنایی جز توقف نخواهد داشت و وضعیت اجتماعی را بدتر و پیچیده‌تر خواهد کرد.
• بنده از همان هفته اولی که برخی به بهانه درگذشت قابل تأسف یکی از بانوان تلاش کردند با هوچی‌گری رسانه‌ای زمینه‌سازی عقب نشینی حاکمیت از اجرای حکم الهی را تئوریزه کنند، در یک برنامه تلویزیونی و مناظره با یکی از چهره‌های سیاسی تاکید کردم که بر فرض اینکه بخشی از جامعه در موضوع حجاب قائل به اجرای شرع نیستند، حاکمیت نمی‌تواند از شرع عقب‌نشینی کند و چون بخشی از مردم این ارزش دینی جامعه را نمی‌پذیرند و یا آن را نمی‌پسندند، پس باید از آن چشم پوشید و حکم الهی را نادیده انگاشت. خدای متعال که ارزش‌های دینی را تشریع کرده، چنین اجازه‌ای و امکانی به حاکمیت اسلامی نداده است.
• از این رو، دست کشیدن از احکام و ارزش‌های الهی با این توجیه که مردم با آن همراه نیستند، یک سیاست مشروع نیست. بلکه باید تلاش شود ضمن اجرای احکام الهی، آن بخش از جامعه را با ابزار تبلیغات و انجام کار فرهنگی با آن ارزش‌ الهی، تا آنجا که امکان دارد همراه و موافق کرد