عارف رو در رو با رادیکال‌ها؛ او سرمایه اجتماعی اصلاح طلبان را به تحرک وا می‌دارد؟

برخلاف پیش‌بینی‌ها عارف بر اساس سخنان علیرضا خامسیان، مدیربرنامه‌هایش، نامزد انتخابات مجلس دوازدهم نشد. در ماه‌های اخیر اخبار پراکنده‌ای مبنی بر تمایل او به حضور در انتخابات وجود داشت اما به نظر می‌رسد همان نیروهایی که باعث کناره‌گیری بهزاد نبوی از ریاست جبهه اصلاحات شدند، عارف را هم تحت فشار قرار دادند تا او از ترس هجمه‌های احتمالی هم‌جناحی‌هایش وارد انتخابات نشود اما در عین حال می‌گویند عارف بنا دارد که از مجموع نفرات هم‌فکر خود حمایت کند اما یک پرسش مهم وجود دارد؛ آنکه او می‌تواند در انتخابات پیش رو به صورت غیرمستقیم تأثیرگذار باشد؟

محمدرضا عارف مخالف سرسختی در جبهه اصلاحات دارد؛ مخالفانی که در سال‌های اخیر تندترین نقدها را علیه‌اش انجام داده‌اند. او به نوعی پایگاه قوی‌ای در جبهه اصلاحات ندارد و اگر پیش از مجلس دهم اصلاح‌طلبان به دلیل معاون اول بودنش در دوره ریاست‌جمهوری خاتمی به او احترام ویژه‌ای می‌گذاشتند اما بعد از ورودش به مجلس دهم به تدریج جایگاه خود را در میان سیاسیون اصلاح‌طلب و نیز سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان از دست داد.

عارف محدودیتی در حوزه اجتماعی هم دارد. جامعه هم با مشاهده عملکردش در مجلس دهم و هم بعد از آنکه پسر او گفت ژن ما خوب است، مورد انتقادهای شدید از سوی مردم قرار گرفت. عارف در شرایط کنونی بیش از آنکه بتواند سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان را متراکم کند یا بتواند باعث ورود برخی نیروها به مجلس شود شاید بتواند نقش کاتالیزور را جبهه اصلاحات ایفا کند؛ به این معنی که با ارائه سیاست‌های منطقی جلوی تندروی‌های درون این جبهه را بگیرد. عارف تا حدی شبیه به خاتمی فکر می‌کند؛ از جمله اینکه هر دوی اینها هیچ وقت موضعی مبنی بر عبور از انتخابات یا تهدید به تحریم را مطرح نکرده‌اند؛ برخلاف طیف اتحاد ملت و نزدیکات حجاریان و تاجزاده که چندسالی است در مسیر حرکت می‌کنند.