پیشنهاد تحلیلگر ترکیه‌ای برای اعمال فشار بر رژیم صهیونیستی

رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه و رهبر حزب عدالت و توسعه، در آخرین موضع گیری خود در قبال جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، دو اقدام انجام داد: اول این که سفیر خود را از سرزمین های اشغالی فراخوانده و به او دستور داد به آنکارا بازگردد. دوم این که در گفتگو با خبرنگاران اعلام کرد که قصد ارتباط با بنیامین نتانیاهو را ندارد و او را دور می اندازد.

درباره این موضع اردوغان در قبال اسراییل، انتقاداتی مطرح شده است. از جمله این که، منتقدان می گویند، لازم بود قبل از آن که سفیر و کنسول رژیم صهیونیستی، خاک آنکارا و استانبول را ترک کنند، ترکیه پیشدستی می کرد و پس از اخراج آنان، سریعاً سفیر خود را نیز به آنکارا می خواند.

در مورد اقدام دوم اردوغان نیز گفته شده، اردوغان از حالا می داند که پس از پایان جنگ، بنیامین نتانیاهو به خاطر شکست و ضعف امنیتی محاکمه خواهد شد و جایی در ساختار رژیم نخواهد داشت و به همین دلیل می گوید، او را دور انداختیم. اما حاضر نیست در مورد خود رژیم صهیونیستی چنین چیزی بر زبان بیاورد.

این رفتار عملگرایانه و مصلحت اندیشانه اردوغان در حالی است که بسیاری از روزنامه نگاران و کارشناسان سیاسی و رهبران چند حزب مخالف دولت، به طور شفاف خواهان موضع گیری در برابر اسراییل هستند.

در اقدام نمایشی دیگری که در برخی از روزنامه های ترکیه با تیتر «پارلمان ترکیه و تحریم کالاهای اسراییلی» منتشر شده، این تصور در افکار عمومی به وجود آورده شد که گویی بر اساس تصمیم پارلمان ترکیه، تجارت با رژیم صهیونیستی متوقف شده و کالاهای تولیدی رژیم تحریم می شود.

اما بعداً مشخص شد که کل این موضوع، عبارت است از حذف کوکاکولا و نسکافه از لیست منوی رستوران و کافه های پارلمان!

اما نخبگان و روزنامه نگاران ترکیه برای اعمال فشار بر رژیم صهیونیستی، دیدگاه های جالبی را مطرح کرده اند. یکی از این افراد، «صالح جناب بایار» است. با هم، پیشنهادهای او برای فشار بر رژیم اسراییل را مرور می کنیم:

ایده هایی برای اعمال فشار بر اسراییل

اسرائیل با قتل‌ عام ‌های وحشتناکی که در فلسطین انجام داده، وحشیگری و بی ‌قانونی را به اوج رسانده و وجدان «مردم» را در سراسر جهان جریحه ‌دار کرده است. اما متاسفانه، دولت آمریکا که دیگر نیازی به اخلاق مداری در دنیای تک قطبی ندارد، نه تنها جنایات جنگی اسرائیل را نادیده می گیرد که گویی می خواهد آن را با افتخار در معرض دید جهانیان قرار دهد و علاوه بر این، با ارسال پول و اسلحه از این ظلم حمایت می کند.

دولت ‌های کشورهای ثروتمند پیشرو و توسعه یافته جهان نیز ترجیح می‌ دهند در برابر این ظلم شیطانی، سکوت کنند و پاسخی ندهند. اما خوشبختانه، این سکه روی دیگری نیز دارد که اتفاقاً سفید و امیدبخش است.

منظورم این است که میلیون ها انسان با وجدان و دارای شفقت، درک و انصاف که در کشورهای مختلف جهانم به خیابان‌ آمده‌ اند، می‌ خواهند با تظاهراتی عظیم، رهبران خود را از خواب غفلت بیدار کنند.

پیش از هر چیزی، لازم است که ما ذهن بیماری را که مرتکب این ظلم عظیم شده، در برابر افکار عمومی جهان محکوم کنیم. می دانیم که صهیونیست های بنیادگرا برای ادامه جنون خود به نیروی انسانی نیاز دارند.

هفت میلیون یهودی در اسرائیل زندگی می کنند. آنها سعی می کنند یهودیان ساکن در نقاط مختلف جهان را به اسرائیل جذب کنند، زیرا نرخ باروری بسیار پایین است. با این حال، بر خلاف میل آنها، برخی از یهودیانی که در اسرائیل مستقر شده اند، اخیراً شروع به فرار و مهاجرت کرده اند.

این جنبش مهاجرت و ترک اسرائیل، حتی یک نام مهم دارد: «یریدا». اگر بپرسید: یهودیان چرا می روند: پاسخ چنین است: ناکامی ارتش اسرائیل در جلوگیری از حوادث اخیر، تلقی «ایمن بودن» را که به هر حال چندان بالا نبود، از بین برده است.

اقتصاد اسرائیل نیز وضعیت خوبی ندارد. هزینه های بالای زندگی این سرزمین را غیر قابل سکونت می کند. همه اینها باعث شده که اسرائیل، حتی برای یهودیان هم جذابیتی نداشته باشد.

برخی از یهودیان متعهد و مخالف شکنجه و آزار، در این مدت، تظاهرات کرده و با شعار بی بی قاتل، علیه نتانیاهو شعار دادند.  

همچنین اعتراضات بلندی از سوی یهودیان ساکن در سراسر جهان علیه ارتش اسرائیل شنیده می شود و آنان نیز آشکارا می گویند، ارتش در غزه در حال قتل و جنایت علیه بشریت است. در مواجهه با این تابلو، به منظور اعمال فشار بر اسراییل، این موارد را  پیشنهاد می کنم:

بیایید یک تریبون بین المللی ایجاد کنیم. در این تریبون، خطاب به همه یهودیانی که قبلاً کشورهای دیگر را ترک کرده و به اسرائیل مهاجرت کرده اند، اما از پذیرش ظلم و ستم بر فلسطینی ها امتناع می ورزند، دعوت کنیم هر چه زودتر آنجا را ترک کنند و به همان کشوری بازگردند که قبلاً در آنجا می زیستند.

همچنان که به خاطر داریم، یهودیان بسیاری از استانبول، ازمیر و آنکارا به اسرائیل مهاجرت کرده اند. اما بخش مهمی از آنان، نمی توانند اقدامات رژیم هیولایی خود را تحمل کنند.

لازم است ترکیه از آنها دعوت کند تا از اسراییل بیرون بیایند، به ترکیه بازگردند و البته باید امنیت آنها را تضمین کنیم. همانطور که ما در سال 1492 از یهودیان فراری از آزار و شکنجه اسپانیا استقبال کردیم، بیایید امروز نیز کسانی را که از آزار و اذیت رژیم اسراییل فرار می کنند، در آغوش بگیریم.

بیایید از آمریکایی ‌ها، کانادایی‌ ها، آلمانی ها، فرانسوی‌ ها، بریتانیایی‌ ها، ایتالیایی‌ ها، استرالیایی‌ ها، سوئیسی ‌ها، هلندی‌ ها، لهستانی‌ ها، روس‌ ها و لبنانی‌ ها بخواهیم همین کار را انجام دهند.

بیایید هزینه های جابجایی آنها را تقبل کنیم و حتی به آنها پاداش دهیم. بیایید به تمام دنیا نشان دهیم که واکنش ما در برابر یهودیان نیست، بلکه در برابر ظلم رژیم اسراییل است.

بیایید یک کمپین ارتباطی محکم بر اساس مصاحبه با یهودیان وظیفه شناس که اسرائیل را یک دولت تروریستی می دانند، به راه بیندازیم. بیایید تروریسم اسرائیل را به زبان خود مردم آنها محکوم کنیم. بیایید این مصاحبه ها را در تلویزیون دولتی و کانال های محبوب یوتیوب پخش کنیم.

بیایید از سلبریتی ها و کارگردانان هالیوود که موضع اخلاقی و وظیفه شناسانه ای اتخاذ می کنند و فیلم های مستندی تهیه می کنند که به جهانیان می گویند، بنیادگرایی یهودی چه آفتی است، حمایت کنیم.

بیایید دانشگاهیان محترم یهودی که ضد رژیم آپارتاید اسرائیل هستند را به دانشگاه های خود دعوت کنیم. باور کنیم، ما می توانیم بدون توپ یا تفنگ بجنگیم، اما نتیجه اقدام ما، موثرتر از توپ و تفنگ باشد.