غلاف الکترواپتیکال ناشناخته در عکس های جدید جنگنده اف-22 رپتور چیست؟

جنگنده مشهور  لاکهید مارتین اف-22 رپتور  آمریکا به عنوان بستری آزمایشی برای فناوری هایی عمل می کند که بعدا می توانند در برنامه نوآورانه سلطه هوایی نسل بعد (Next Generation Air Dominance) یا به اختصار ان جی ای دی (NGAD) قرار بگیرند.

هدف این برنامه توسعه یک جت جنگنده نسل ششم است. این ممکن است توضیح دهد که چرا یک غلاف الکترواپتیکال ناشناخته در عکس هایی که به تازگی از یک فروند اف-22 رپتور منتشر شد، دیده می شود. 

نصب غلافی جدید زیر بال جنگنده اف-22 رپتور

عکس هایی از این جنگنده با چیزی که بر اساس رنگ و موقعیت آن به نظر می رسد یک غلاف آزمایشی است، در اینترنت منتشر شد، اگرچه تاریخ دقیق ثبت این عکس ها مشخص نیست.

رنگ زرد روشن این غلاف آن را در برابر رنگ جنگنده اف-22 متمایز می سازد.

اگرچه برنامه ان جی ای دی به ساخت یک  جت جنگنده نسل ششم  محدود نمی شود، اما این جزء اصلی آن محسوب می شود. انتظار می رود که این جنگنده تا حدی جایگزین جنگنده نسل پنجم اف-22 رپتور شود که در حال حاضر در  ارتش آمریکا  خدمت می کند. در پایگاه نیروی هوایی ادواردز در کالیفرنیا، یک مرکز ویژه مسئول آزمایش های پروازی یک جنگنده جدید نوآورانه است. افزون بر این، فناوری های جدیدی در این مرکز برای ادغام احتمالی آینده در اف-22 در حال توسعه هستند.

به طور همزمان، روند معکوس نیز در حال انجام است: آزمایش فناوری ها و دستگاه های رپتور که قرار است بعدا در برنامه ان جی ای دی گنجانده شوند. پیش از این، سه نوع مختلف پوشش آزمایشی برای اهداف آزمایشی روی بدنه اف-22 اعمال شدند. افزون بر این، غلاف های مختلف با عملکردهای مختلف زیر بال های این  جنگنده  دیده شده اند.

فرضیه ها درباره غلاف جدید جنگنده اف-22 رپتور

از مارس 2024، عکس های مختلفی از  جنگنده اف-22  مجهز به دستگاه های زرد رنگ در مکان های مختلف مشاهده شده است. همچنین می دانیم که فناوری جستجو و ردیابی فروسرخ (Infrared Search and Track) یا به اختصار آی آر اس تی (IRST) در حال بازگشت به نیروی هوایی آمریکا است که می تواند استفاده از این غلاف جدید را توضیح دهد. سامانه آی آر اس تی بیشتر در بخش های نظامی و دفاعی برای شناسایی و ردیابی اهداف بر اساس نشانه های حرارتی (فروسرخ) آنها بدون انتشار سیگنال های فعال مانند رادار استفاده می کند.

افزون بر این، دکترین نظامی حکم می کند که ماموریت های هوایی به طور معمول شامل دو هواپیما باشد. زمانی که صحبت از بمباران زمینی به میان می آید، بمب های با دقت بالا توسط لیزر هدایت می شوند، از این رو، این غلاف جدید می تواند در این زمینه توسعه قرار گیرد.

فرضیه دیگر برای این غلاف، با توجه به دستگاه اپتیکال قابل مشاهده در جلوی آن، بیان می کند که این می تواند یک غلاف شناسایی اپتیکال باشد. چنین غلاف هایی می توانند هواپیماها را برای ماموریت هایی که ممکن است برای ماهواره های رصدی یا پهپادها امکانپذیر نباشد، آماده کنند. به عنوان نمونه، یک هواپیمای رادارگریز می تواند بی خطر در فضایی که در برابر تهدیدات هوایی ایمن شده است، عملیات شناسایی خود را انجام دهد. این در شرایطی است که یک پهپاد شناسایی شاید قادر به انجام چنین کاری نباشد.

جنگ در اوکراین و سرنگونی پهپاد ام کیو-9 آمریکا بر فراز دریای سیاه، آسیب پذیری پهپادها را در برابر تهدیدات هوایی برجسته کرده است. در شرایطی که منتظر توسعه  لویال وینگمن  بوئینگ هستیم که رادارگریزی را با قابلیت های پروازی مشابه هواگردهای سرنشین دار ترکیب می کند، استفاده از غلاف های شناسایی همچنان منطقی و مرتبط است. با توجه به این که یک هواپیما می تواند طی عملیاتی طولانی مدت چندین عبور از روی یک هدف را برنامه ریزی کند، کاری که ماهواره ها با توجه به محدودیت مسیر مداری خود نمی توانند انجام دهند، این فرضیه محتمل به نظر می رسد.