توصیف جنجالی از بازگشت ترامپ و پروژه وفاق ملی

از وفاق تعابیر مختلف می‌شود، اما مهم‌ترین و برترین و قله وفاق همان است که به ولایت شناخته می‌شود؛ یعنی محبت و اتصال بین مردم و بین مردم با حکومت. این تعبیر از وفاق همواره مورد تأکید رهبران انقلاب بوده است و این روز‌ها ضرورتش بیشتر احساس می‌شود. از زبان رئیس‌جمهور نیز بار‌ها به‌درستی بیان شده است.

اما مهم‌ترین مانع وفاق چیست؟ نفاق دشمن. تزویر و دورویی باعث می‌شود دشمن پنهان و تقابل با او به کشمکش داخلی تبدیل شود. اما ترامپ، نفاق‌شکن است و صورت عیان و بدون روتوش از اهریمن زمینی است. این شیطان بی‌نقاب، همه را علیه او یک‌خط و یک‌رنگ و همدل می‌کند.

اگرچه سگ زرد برادر شغال است و فرقی بین هریس و ترامپ نیست، اما آمدن هریس، ممکن بود این خطای شناختی را برای برخی ایجاد کند که با بی‌اعتنایی به دست چدنی، به دستکش مخملی دل ببندند. تزویر و ظاهرسازی دمکرات‌ها ممکن است برخی را دچار توهم سیاسی و بازگشت به عقب کند. حال آنکه اگر ترامپ قاتل حاج‌قاسم است، بایدن نیز قاتل سیدحسن است و هردو جریان در دشمنی با مردم ایران هیچ تفاوتی ندارند.

خلاصه اینکه آمدن ترامپ کمک به شعار صادقانه آقای پزشکیان است؛ حتی یک فرصت بین‌المللی است. ترامپ قمارباز چنان قبیح و مشمئز‌کننده است که می‌تواند با نقش‌آفرینی دیپلماتیک ایران، فرصتی برای ائتلاف منطقه‌ای و جهانی علیه ظلم آمریکایی‌ها باشد.

تنها یک نگرانی می‌ماند؛ آن‌هم نقش عده‌ای غربزده است که از سر ترس باز هم شعار ارتجاع دهند. شهید مطهری تعبیری دارد به نام استسباع؛ می‌گویند برخی حیوانات وقتی مقابل یک حیوان درنده قرار می‌گیرند، مستسبع می‌شوند یعنی اراده و همه چیز خود را از دست می‌دهند و از ترس بلعیده‌شدن، بدتر به سمت حیوان وحشی حرکت می‌کنند. روشن است که چقدر این بیماری ضدوفاق است.

مردم ما از ترامپ خاطرات بسیار تلخی دارند. همه نیز آماده یک انتقام قهری‌اند. از این بغض مقدس باید وفاق ساخت و انرژی آزادشده آن‌را خرج قوی‌تر ساختن ایران عزیزمان کرد.