شهرک سازی، پایه ریزی برای تاسیس کشور جعلی یهود

سه شنبه هفته گذشته رژیم صهیونیستی از احداث 650 واحد مسکونی جدید در «رام الله» در کرانه باختری رود اردن خبر داد. این مجتمع های مسکونی در شهرک صهیونیستی «بیت ایل» ساخته خواهد شد.
دو هفته پیش نیز صهیونیست ها از احداث 20 هزار واحد مسکونی دیگر در قدس اشغالی خبر داده بودند.
«نیر برکات» شهردار قدس اشغالی که به حزب «لیکود» یعنی حزب حاکم رژیم صهیونیستی وابسته است، اعلام کرد که بالغ بر 1 میلیارد و 400 میلیون «شیکل» اسرائیلی (یعنی حدود 380 میلیون دلار آمریکا)، با هدف توسعه زیرساخت ها، ساخت هتل، مراکز تجاری و مناطق صنعتی در اطراف این شهر هزینه خواهد شد.
وی چنین قراردادی را تاریخی و مهم نه تنها برای قدس، بلکه برای اسرائیل توصیف کرد؛ چرا که ساخت 20 هزار واحد مسکونی به قول او یعنی پذیرش 20 هزار خانواده یهودی دیگر.
از آنجا که بر اساس قوانین بین المللی، سازمان ملل متحد، شهرک سازی در مناطق اشغالی فلسطین پس از جنگ سال 1967 را غیرقانونی می داند، می توان حدس زد که اقدام جدید رژیم صهیونیستی در توسعه شهرک سازی ها، مثل همیشه انتقاد مجامع بین المللی را در پی داشته باشد.
در تازه ترین مورد، جمعه گذشته، اتحادیه اروپا مخالفت شدید خود با سیاست شهرک سازی رژیم صهیونیستی را اعلام کرد و آن را مغایر با قوانین بین المللی دانست.
اتحادیه اروپا با بیان اینکه «گسترش شهرک سازی ها مانع رسیدن به صلح است»، عنوان کرد که امکان برپایی کشور مستقل فلسطین و زندگی و سکونت در آن به صورت جدی با خطر مواجه است.

** شهرک سازی ها و حمایت انگلیس و آمریکا
تاریخچه شهرک سازی یهودیان در سرزمین های فلسطینی به اواخر قرن نوزدهم میلادی بر می گردد. در سال 1878 حدود نیم میلیون نفر در فلسطین زندگی می کردند. 97 درصد از این جمعیت را اعراب و 3 درصد از آنها را یهودیان تشکیل می دادند.
با ظهور طرح صهیونیسم، مهاجران یهودی از سراسر جهان به فلسطین سرازیر شدند. در زمانی که انگلیسی ها پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی مناطق آن را با فرانسه تقسیم و فلسطین را تحت قیمومیت خود درآوردند، صهیونیست ها زیر چتر حمایتی بریتانیا با ارعاب و جنگ های پیاپی تا سال 1948 میلادی (1327 خورشیدی) چیزی حدود 9 درصد از مناطق فلسطینیان را به چنگ آوردند و تا هنگام تاسیس رژیم اسرائیل 277 شهرک صهیونیستی ساختند.
طی جنگ سال 1948 و شکست اعراب که به «نکبت» در فلسطین معروف شد، اسرائیلی ها 77 درصد از مناطق فلسطینیان را اشغال کردند. صهیونیست ها با قوانین یک جانبه حدود 40 درصد از خانه های فلسطینیان را به بهانه اینکه صاحبان آنها حضور ندارند، مصادره کردند؛ صاحبانی که خود صهیونیست ها، با راه اندازی جنگ و کشتارهایی مانند «دیر یاسین» باعث آواره شدنشان بودند.
اما بعد از جنگ 1967 میلادی (1346) که با شکست ارتش های عربی از اسرائیل و اشغال مناطق وسیعی از فلسطین از جمله قدس به پایان رسید، روند شهرک سازی ها در کرانه باختری و شرق قدس اشغالی سرعت گرفت؛ مناطقی که بر اساس قوانین مصوب سازمان ملل جزئی از مناطق فلسطینیان به شمار می رود.
صهیونیست ها، یا خانه فلسطینیان را تصرف کرده، صاحبان آنها را آواره می کردند و یا زمین های کشاورزی را پس از اشغال و چپاول، تغییر کاربری داده و شهرک های خود را بر آنها بنا می کردند.
در سال 1993 م (1372) یعنی سالی که «پیمان اسلو» امضا شد، جمعیت ساکنان یهودی در کرانه باختری به 120 هزار نفر افزایش یافت و تا سال 1995 که فضای سازش همچنان هموار بود، این جمعیت به 146 هزار نفر رسید.
در دوران نخست وزیری «بنیامین نتانیاهو» توسعه شهرک‌ سازی‌ها و تصرف اراضی فلسطینیان افزایش زیادی پیدا کرد تا اینکه اختاپوس یهودی سازی فلسطین، امروز بیش از 196 شهرک صهیونیستی فقط در کرانه باختری ساخته است که چیزی حدود 700 هزار یهودی مهاجر در آنها زندگی می کنند.
بارها و بارها قطعنامه هایی در شورای امنیت سازمان ملل علیه شهرک سازی های رژیم صهیونیستی صادر شده، ولی اسرائیل تاکنون تن به اجرای هیچ کدام از آنها و قوانین بین المللی منع تجاوز و تصرف اراضی نداده است.
قطعنامه 465 در سال 1980 (زمستان سال 1358) توقف و برچیدن شهرک های یهودی نشین در سرزمین های اشغالی را خواستار شد. قطعنامه های 446 ، 452 ، 252 و چندین قطعنامه مشابه دیگر همگی چنین مفادی داشتند. اما قطعنامه های زیادی نیز بوده که توسط آمریکا وتو شد چرا که به زعم کاخ سفید با منافع اسرائیل همخوانی نداشته است.

** شهرک سازی برای تاسیس کشور یهود
«گلدا مایر» نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی معتقد بود که «اسرائیل، مرزهای مشخصی ندارد و مرز اسرائیل تا آن جاست که یهودیان در آن اقامت دارند». بنابراین با نگاهی گذرا به تاریخچه شهرک سازی های رژیم صهیونیستی قبل و بعد از تاسیس آن، می توان به روشنی دریافت که سیاست یهودی سازی و توسعه اراضی اشغالی همواره در دستور کار مقام های این رژیم بوده است.
شهرک سازی ها را می توان یکی از راهبردهای اصلی دانست که صهیونیست ها با چند هدف به کار گرفته اند. نخست اینکه شهرک های صهیونیستی نوعی پدافند به حساب می آیند و از بروز بحران های اجتماعی و امنیتی توسط ساکنان عرب مناطق اشغالی جلوگیری می کند. دوم ساخت شهرک ها و تصرف سرزمین های فلسطینی، جلوی تشکیل کشور فلسطینی در آینده را می گیرد، چرا که تشکیل یک کشور نیاز به سرزمینی یکپارچه دارد، حال آنکه سرزمین های فلسطینیان اکنون تکه تکه و دور افتاده از هم است.
در همین ماه های اخیر می توان نتیجه به کار بستن این راهبرد را توسط صهیونیست ها دید؛ زمانی که طرح موسوم به «معامله قرن» مطرح شد، طرحی آمریکایی که طبق آن «دونالد ترامپ» در آذر ماه سال 96 قدس را پایتخت رژیم صهیونیستی معرفی کرد و دستور داد تا سفارت کشورش از تل آویو به قدس منتقل شود.
پرده آخر از نمایش نامه صهیونیست ها، تیرماه امسال به اجرا درآمد که پارلمان رژیم صهیونیستی (کنست) قانونی با عنوان «دولت ملی خلق یهود» را تصویب کرد که به صراحت دولت جعلی اسرائیل را کشوری ویژه یهودیان تلقی می کند و اعتراف می کند که غیر یهودی ها در آن جایی ندارند.
حال می توان دریافت که چرا شهرک سازی ها با وجود مخالفت ها، همواره جزء اصلی و جدانشدنی برنامه های رژیم صهیونیستی بوده است.

منبع: ایرنا

1261