رونمایی از چهره واقعی بابانوئل توسط محققان پس از ۱,۷۰۰ سال

پس از ۱,۷۰۰ سال، برای نخستین از چهره واقعی مردی که الهام‌بخش شخصیت «بابانوئل» بوده، بار با بازسازی جمجمه‌اش رونمایی شد.

شخصیت افسانه‌ای بابانوئل ترکیبی از «سینترکلاس» هلندی و «پدر کریسمس» انگلیسی است. «پدر کریسمس» بیشتر با جشن و بازی‌ها مرتبط بود تا هدیه دادن، اما این دو شخصیت در نهایت به بابانوئل امروزی تبدیل شدند که کودکان او را دوست دارند.

آقای موراِس، سرپرست این پژوهش، چهره بازسازی‌شده نیکلاس را ترکیبی از قدرت و مهربانی توصیف کرده است.

او همچنین اشاره کرده که ویژگی‌های این چهره، از جمله پهنای زیاد صورت، به‌طور شگفت‌انگیزی با توصیف موجود در شعر معروف سال ۱۸۲۳ به نام «شب پیش از کریسمس» مطابقت دارد.

طبق گفته موراِس، جمجمه نیکلاس ابعادی بزرگ‌تر از حد معمول در محور افقی دارد که باعث پهن و قدرتمند شدن صورت او شده است.

او افزود که ریش پرپشت نیکلاس نیز به تصویری که امروزه از بابانوئل در ذهن داریم، بسیار نزدیک است.

خوزه لوئیس لیرا، همکار موراِس در این پژوهش و متخصص زندگی قدیسان، بر اهمیت شخصیت واقعی نیکلاس قدیس تأکید کرده است.

نیکلاس، اسقفی بود که در دوران اولیه مسیحیت، با شجاعت از تعالیم عیسی مسیح پیروی می‌کرد، حتی اگر جانش در خطر بود.

او همچنین علیه مقامات، از جمله امپراتور روم، ایستادگی کرد و با کمک به نیازمندان، به نمادی از مهربانی و بخشش در کریسمس تبدیل شد.

به گفته لیرا، یاد و خاطره نیکلاس نه‌ تنها در میان مسیحیان، بلکه در سراسر جهان همچنان زنده است.

موراِس در ادامه توضیح داد که چگونه این قدیس به بابانوئل افسانه‌ای امروزی تبدیل شده است.

او اشاره کرد که اصلاحات پروتستان به رهبری مارتین لوتر، باعث کاهش توجه به نیکلاس در بسیاری از کشورها شد.

بااین‌حال، افسانه او در هلند باقی ماند و شخصیت «سینترکلاس» در مستعمرات هلندی، از جمله نیویورک (نیو آمستردام سابق)، همچنان محبوب بود.

این افسانه در نیویورک با نام «بابانوئل» به فرهنگ انگلیسی وارد شد و او به‌عنوان پیرمردی شناخته می‌شد که کودکان بدرفتار را تنبیه و کودکان خوب را با دادن هدیه پاداش می‌داد.

تصویری که امروزه از بابانوئل داریم، تا حد زیادی برگرفته از طراحی توماس نَست برای مجله Harper’s Weekly در سال ۱۸۶۳ است.

توماس در این تصویر از توصیفات شعر معروف «شب پیش از کریسمس» الهام گرفته که ویژگی‌هایی مثل گونه‌های سرخ، سورتمه، گوزن و کیسه اسباب‌بازی‌ها را نشان می دهد.

تیم موراِس برای بازسازی چهره نیکلاس از داده‌هایی استفاده کردند که در دهه ۱۹۵۰ توسط لوئیجی مارتینو جمع‌آوری شده بودند.

آن‌ها در ابتدا جمجمه را به‌صورت سه‌بعدی بازسازی کرده و سپس با استفاده از پیش‌بینی‌های آماری، خطوط کلی چهره را ترسیم کردند.

سپس از تکنیک تغییر شکل آناتومیکی استفاده کردند تا ساختار جمجمه نیکلاس با سر یک فرد زنده هماهنگ شود.

چهره نهایی ترکیبی از داده‌های آناتومیکی و آماری بود که به بهترین شکل ویژگی‌های واقعی نیکلاس را بازتاب می‌داد.

نتیجه نهایی دو تصویر بود: یکی سیاه‌وسفید و دقیق و دیگری هنری‌تر که جزئیاتی مانند ریش و لباس، الهام‌گرفته از نمادهای نیکلاس قدیس به آن اضافه شده بود.

همچنین، بقایای این قدیس اطلاعات دیگری درباره وضعیت سلامت او فاش کرد.

طبق بررسی‌ها، نیکلاس از آرتروز شدید ستون فقرات و لگن رنج می‌برده و جمجمه‌اش ضخامت غیرطبیعی داشته که باعث سردردهای مکرر می شود.

رژیم غذایی او نیز عمدتاً گیاهی بوده است.

نیکلاس در دوران حیاتش اسقف میرای بود، منطقه‌ای که اکنون در ترکیه قرار دارد.

از جمله اعمال نیکوکارانه او می‌توان به نجات سه دختر از روسپی‌گری و فراهم کردن جهیزیه برای ازدواج آن‌ها اشاره کرد.

همچنین، گفته می‌شود که نیکلاس سه کودکی را که توسط یک قصاب کشته شده و قرار بود به‌عنوان گوشت خوک فروخته شوند، زنده کرد.

استخوان‌های نیکلاس ابتدا در میرا دفن شده بودند، اما بعدها به شهر باری در ایتالیا منتقل شدند.

این پژوهش توسط آقای موراِس، دکتر لیرا و همکارشان تیاگو بیانی در مجله OrtogOnLineMag منتشر شده است.