آب سرد در طب سنتی و دلایل مضر بودن آن

آب حاصل از آب شدن برف و یخ مضر است و بهتر است که برای سرد کردن آب، یخ داخل آب ریخته نشود و یخ آب شود که آبی که حاصل آب شدن یخ باشد برای بدن بسیار مضر است و بهتر است که یخ درون ظرفی باشد و ظرف آب در تماس با یخ قرا گیرد تا یخ با آب مخلوط نشود.

آب گرم هم کلاً برای هضم مضر است و آب گرم برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌شود. مصرف بیش از حد آب گرم موجب زردی رنگ چهره، ضعف و لاغری شده، چربی بدن را کم می‌کند. ورم کبد، طحال و کم اشتهایی به وجود می آورد و فرد را مستعد بیماری می‌کند.

آب گرم عطش را هم تسکین نمی‌دهد. استعمال آب ولرم و گرم فقط در صورتی است که بخواهیم درمان کنیم در غیر این صورت خوردن آب گرم و ولرم توصیه نمی‌شود.

مصرف آب داغ برای مبتلایان به صرع مناسب است

آب ولرم برای ایجاد قی یا استفراغ مفید است. وقتی داروی قی آور نباشد از آب ولرم استفاده می‌کنند. البته باید اشاره کرد آب گرم برای پاکسازی معده مفید است همچنین عطش کاذب را برطرف می‌کند و برای درمان سرفه نیز مفید است.

کلاً مصرف آب گرم مناسب نیست و بهتر است، آب سرد استفاده شود که عطش را کاهش می‌دهد. آب داغ هم برای درمان بعضی بیماری مانند صرع، سرماخوردگی‌ها و رفع ورم گلو، برخی از سردردها، رفع درد چشم مناسب است.

دلایل ضرر داشتن مصرف آب سرد از نظر طب سنتی

سلول‌های بدن برای سالم ماندن نیاز دارند که فضای اطراف آنها عاری از سموم باشد، این فضا همان مایع میان‌بافتی است. این مایع میان‌بافتی و غذایی که به سلول‌ها می‌رسد در طب سنتی «رطوبات ثانویه» نامیده می‌شود؛ اگر فضای اطراف سلول‌ها تمیز نباشد یعنی سموم و فضولات غذایی به خوبی دفع نشود، سلول‌ها نمی‌توانند به درستی کار کنند و غذای آنها هم آلوده و سمی می‌شود.

هضم، نوعی تغییر و استحاله است بنابراین وقتی که در طب سنتی چهار هضم در نظر می‌گیرند منظور تغییراتی است که در خوراکی‌ها رخ می‌دهد.

هضم اول در معده و دستگاه گوارش رخ می‌دهد تا غذا را برای جذب توسط کبد آماده کند هضم دوم به بعد که در کبد، عروق و اعضاء رخ می‌دهد امروزه تحت عنوان متابولیسم شناخته می‌شود یعنی تغییراتی بیوشیمیایی در حد مولکول‌ها است مثلاً نشاسته به قندهای ساده شکسته می‌شود.

آب سرد سبب تسکین عطش صادق می‌شود و آن را برطرف می‌کند. از خصوصیات آب سرد می‌توان تقویت معده، افزایش اشتها، زیبا شدن رنگ چهره، دفع بخارات و رطوبت بخشی بدن است؛ ولی مصرف زیاد آب سرد هم مشکل ایجاد می‌کند که مصرف بیش از حد آب سرد سوءمزاج سرد را بروز می‌دهد، اعصاب دچار اختلال می‌شود

حکمای قدیم با اینکه میکروسکوپ نداشته و تغییرات شیمیایی در این حد را نمی‌دانستند اما به مراحل مختلف تغییرات مواد غذایی آشنا بوده‌اند. در صورت نقصان عملکرد سلول‌های هر عضو عملکرد آن عضو دچار اختلال می‌شود چون سلول واحد ساختمانی هر عضو است. در این صورت مثلاً تیروئید از ترشح کافی هورمون سر باز می‌زند یا ترشح اسید و آنزیم‌های معده دچار اختلال می‌شود این اختلال یعنی همان بروز بیماری است.

خوردن مداوم آب سرد، مزاج معده و اعضاء مجاور مثل کبد را به سمت سردی می‌برد و باعث بروز بیماری می‌شود؛ بیماری نوعی خروج از اعتدال است.

یکی از علل مهم بروز بیماری‌ها، تجمع سموم در اطراف سلول‌هاست که علاوه بر برهم زدن تعادل عضوی می‌تواند مانع تغذیه مناسب سلول‌ها شده و از عملکرد صحیح عضو جلوگیری کند.

مصرف آب همراه با یخ به اعصاب بدن ضرر می‌رساند

بهترین روش سرد کردن آب این است که یخ را در ظرفی قرار دهید و آن ظرف را در آب قرار داده شود و از انداختن یخ درون آب برای خنک شدن آب باید پرهیز شود.

یخ انداختن در داخل آب برای سرد کردن آب، در اصل جمع میان دو آب مختلف است و به گفته متخصصان طب سنتی آب گداخته یخ، برف و تگرگ مضر اعصاب، اعضای تنفس و سیستم گوارش است، زیرا مکث آنها در اعضا نسبت به آب بیشتر است.

هنگام افطار و شدت سرفه یکی دو فنجان آب گرم مُسکن عطش و شدت سرفه است همچنین آب را به یک نفس و سرعت تمام نباید نوشید و حداقل به سه نفس باید مصرف کرد.

بخار نفس نباید به آب برسد و به طرف آب نباید فُوت کرد و در حالت خوابیده به هر نحوی که باشد و در حالت خمیده و انحراف گردن آب نوشیده نشود. همچنین، خوابیدن سریع بعد از آشامیدن مضر است.

از آشامیدن آب از ظرف سَرتنگ پرهیز شود، تا آنچه در آن است مشخص شود و آب را از راه دور در دهان ریختن مضر است زیرا خطر وارد شدن به ریه و امراض آن وجود دارد. همچنین، نباید دهان را در ظرف آب کرد و نوشید، بلکه باید لب را بر ظرف گذاشت.

بهترین ظرف برای مصرف آب ظرف چینی و سفال است. آشامیدن آب در ظرف قلعی به سرعت سبب تسکین عطش می‌شود و بعد از آن ظرف روئین است، همچنین آشامیدن آب در ظرف طلا و نقره هر چند مقوی قلب است، اما باعث خفقان (گرفتگی و تپش) (مصرف آب در ظرف طلا و نقره حرام است) است و آشامیدن آب در ظرف مس قلعی نشده موجب بروز جذام می‌شود.