جشنواره سینماحقیقت، دیر متولد شد، ولی در ۱۴ سال عمرش، خوب نقش‌آفرینی کرده
محمد حدادی، فیلمبردار سینما، معتقد است با این‌که جشنواره سینماحقیقت، دیر متولد شده، ولی در ۱۴ سالی که از عمرش می‌گذرد، توانسته به خوبی نقش ایفا کند و فیلم‌های سطح بالای داخلی و خارجی را به نمایش درآورد.
جشنواره سینماحقیقت، ۱۷ روز دیگر، ۱۵ ساله می‌شود. این رویداد هنری که هر سال، مستندسازان بسیاری را دور هم گرد می‌آورد، اینک از کشف استعدادهای جوان تا برگزاری کارگاه‌های استادان بزرگ، به جایگاهی درخور رسیده است.
محمد حدادی، فیلمبردار سینما در همین ارتباط گفت: «سینما حقیقت در پاسخ به یک نیاز مهم جامعه سینمای مستند شکل گرفته و آن امکان نمایش فیلم‌ها و انتقال تجربه‌ها و ایده‌های فیلمسازان به صورت سالانه است.»
او ادامه داد: «در مقایسه با سابقه و میزان موفقیت‌های سینمای مستند ایران در فضای بین‌المللی، باید گفت که جشنواره سینما حقیقت دیر متولد شده است، ولی در چهارده سالی که از عمرش می‌گذرد، توانسته به خوبی نقش ایفا کند. شاهد این گزاره، حضور و نمایش فیلم‌های سطح بالای داخلی و خارجی در بخش‌های مختلف جشنواره است.»
مدیر تصویربرداری مستند «رویاهای خالکوبی شده» درباره معرفی استعدادهای تازه در جشنواره سینماحقیقت گفت: «شاید کشف استعدادهای تازه از مسئولیت‌ها و وظایف اصلی و اولیه جشنواره‌ها نباشد اما طبیعی است که نفس برگزاری هر ساله و با کیفیت یک جشنواره تخصصی (فارغ از برگزارهای کارگاه‌های تخصصی در کنار جشنواره) می‌تواند فضایی را برای بروز استعدادهای جدید فراهم کند.»
این فیلمبردار سینمای ایران درباره برگزاری آنلاین یا حضوری این دوره از جشنواره سینما حقیقت گفت: «فکر می‌کنم شکل ایده‌آل برگزاری یک جشنواره (همان‌طور که از نامش پیداست) به صورت حضوری و فیزیکی است. قرار است فیلم‌ها و فیلمسازان در سالن‌ها و راهروها و راه‌پله‌ها و بالکن‌ها به ملاقات هم بروند، فیلم‌ها دلیل گفت‌وگوی اهالی سینما بشوند و به پایان رساندن و نمایش فیلم‌های‌مان را با حضور همکاران‌مان و فیلمسازان دیگر جشن بگیریم.»
حدادی در ادامه گفت: «شرایط استثناییِ این یکی دو سال ما را به برگزاریِ صرفاً آنلاین جشنواره قانع کرده. اما فکر می‌کنم که اگر در کنار برگزاری فیزیکی جشنواره، امکانی هم برای نمایش آنلاین بعضی فیلم‌ها وجود داشته باشد، می‌تواند باعث گسترده‌تر شدن جغرافیای جشنواره در سطحی بزرگ‌تر بشود.»
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره تفاوت فیلمبرداری فیلم مستند با سینمای داستانی توضیح داد: «حقیقت این است که برای یک فیلمبردار نباید فرق چندانی میان فیلمبرداری در فیلم مستند و داستانی وجود داشته باشد، همان‌طور که در بعضی از رویکردها و انواع فیلم مستند می‌شود که طرح و فیلمنامه مشخص داشت و بر اساس آن و طراحی‌های زمان پیش‌تولید، فیلمبرداری کرد.»
حدادی ادامه داد: «شاید مهم‌ترین تفاوت فیلمبرداری در سینمای مستند و داستانی را باید در تصمیم‌گیری آنی در بعضی صحنه‌های فیلم مستند دانست. در عین حال نباید تصور کنیم که در فیلم مستند _به دلیل شرایط تولید و محیط‌هایی که کم‌تر تحت کنترل هستند_ قرار است با تصاویری با کیفیت پایین‌تر (نسبت به فیلم داستانی) مواجه باشیم.»
او در پایان تاکید کرد: «در واقع اگر طراحی‌های پیش از تولید فیلم مستند و هماهنگی کارگردان و فیلمبردار به شکل درست و استانداردی اتفاق بیفتد و البته فیلمبردار هم توانایی فنی و هنری کافی داشته باشد، می‌شود (و باید) از فیلم مستند انتظار کیفیت بصری، هم‌عرض سینمای داستانی داشت.»
