«ونزدی» سریالی که دل نوجوانان جهان را دزدید/ والدین بخوانند

اگر در خانواده و نزدیکانتان حتی با یک نوجوان هم مراوده داشته باشید، ‌ متوجه علاقه‌اش به یک شخصیت نوظهور به نام «ونزدی آدامز» ستاره سریال تازه «ونزدی» شده‌اید. لباس‌های سیاه و سفید و موهای مشکی بافته‌شده بارزترین ویژگی ظاهری «ونزدی» است که حالا تبدیل به الگوی پوششی بسیاری از دختران نوجوان شده است؛ اما ونزدی آدامز چگونه قلب همه نوجوانان جهان را تسخیر کرد؟

تیم برتون؛ خالق جهان سرد و تاریک

«ونزدی» را تیم برتون ساخته است؛ کارگردانی که به دلیل دیدگاه متفاوت، سبک ویژه و منحصربه‌فرد در فیلم‌سازی و طراحی شخصیت‌هایی عجیب و متفاوت معروف شده‌است. وجود آثاری مثل «ادوارد دست قیچی»، «کابوس قبل از کریسمس»، «عروس مرده» و «آلیس در سرزمین عجایب» در کارنامه تیم برتون نشان می‌دهد که او خالق فانتزی‌هایی خاص در جهانی سرد و تاریک است و حالا «ونزدی» یک رکورد جدید برای او محسوب می‌شود. «ونزدی» توانست رکورد فصل چهارم «چیزهای عجیب» را در هفته اول اکران بزند و به ۵۰۰ میلیون ساعت بازدید برسد. «ونزدی» در مدت دو هفته پس از انتشار، به سومین مجموعه انگلیسی‌زبان نتفلیکس با بیشترین میزان بازدید تبدیل شد.

کودک چهارشنبه سرشار از پریشانی است

ونزدی آدامز، دانش‌آموز دبیرستانی، برادرش را در کمد مدرسه می‌یابد که توسط قلدرهای مدرسه زندانی شده‌است. او چشم‌اندازی روانی از قلدرهای مدرسه می‌بیند و سپس برای انتقام سعی می‌کند که آن‌ها را بکشد اما اخراج می‌شود. پدر و مادرش، مورتیشیا و گومز، تصمیم می‌گیرند او را در آکادمی نورمور (مدرسه‌ای برای طردشدگان) ثبت نام کنند.

او نمی‌تواند حضور در «نورمور» را طاقت بیاورد چرا که در زیر سایه موفقیت‌های گذشته مادرش، قرار گرفته و دائما با او مقایسه می‌شود. ونزدی تصمیم می‌گیرد تا از آن‌جا فرار کند، اما در شب فرار، با حقیقتی تکان‌دهنده مواجه می‌شود. یکی از دانش‌آموزهای مدرسه که قصد کشتن ونزدی را دارد، جلوی چشم او، توسط هیولایی کشته می‌شود.

«ونزدی» و احیای گوتیک

شاید وقتی عنوان «گوتیک» به میان می‌آید، کلیساهای قرون وسطی در اروپای شرقی، قبایل وحشی و جنگجو، ‌ جوانانی با استایل‌های عجیب و غریب و لب‌های سیاه در ذهتان تداعی شود اما باید این طور گفت که جنبش گوتیک در دهۀ ۱۹۸۰ آغاز شد و می‌توان آن را خرده‌ فرهنگی جوان و در عین حال، قدرتمند دانست.
فرهنگ گوتیک، مثل بسیاری از جنبش‌ها، سعی بر به چالش کشیدن هنجارهای اجتماعی داشت و از پوشش ظاهری متفاوتی هم تبعیت می‌کرد.

مد گوتیک از تاریکی و ساختارشکنی تبعیت می‌کند. لباس و موی سیاه شاخصه اصلی این پوشش است و رنگ‌پریدگی شدید، لباس‌هایی به سبک سال‌های ۱۷۹۵ تا ۱۸۲۰، کلاه سیلندری، پوشاک چرمی، گردنبند قلاده‌ای، جواهرات جادویی یا ترسناک در میان علاقمندان این پوشش زیاد به چشم می‌خورد.

و حالا ونزدی آدامز یک احیاگر مد گوتیک است و اگر این روزها زیاد دختران سیاه‌پوش با نگاه‌های سرد و بدون لبخند می‌بینید، دلیلش پیروی از این شخصیت است.

پینترست گزارش داده است که جستجو عبارت «لباس ونزدی آدامز» ۵۰ برابر از سال پیش بیشتر شده است. پیراهن‌های سفید، جوراب‌های بلند تا زانو و لاک‌های مشکی همگی روی بورس آمده‌اند. آمار اپلیکیشن فروش لباس‌های کارکرده، Depop  هم می‌گوید که جستجوی لباس‌های الهام گرفته از سبک شخصیت ونزدی، ۱۰۰۰ درصد از آغاز ماه افزایش یافته است.

کالین اتود (طراح لباس ونزدی) درباره این طراحی پر سر و صدا می‌گوید: «من احساس می‌کردم که لازم است او به بخشی از دنیای امروز تبدیل شود. می‌خواستم ظاهری شیک و امروزی داشته باشد که مخاطب با آن ارتباط برقرار کند. نمی‌خواستم او فقط همان آدم عجیب و غریبی باشد که همیشه سیاه می‌پوشد.»

چالش «ونزدی» و آنچه والدین باید بدانند

چه ما خوشمان بیاید چه نیاید، «ونزدی» حالا مورد علاقه بسیاری از کودکان و نوجوانان است، تا جایی که «چالش ونزدی» که اجرای یک رقص خشن و عجیب به سبک این دختر خاص است، در فضای مجازی باب شده است.

درست که این سریال در ژانر فانتزی کمدی و برای گروه سنی بالای ۱۵ سال اکران شده است اما بد نیست که والدین اشرافی کلی بر محتوای این سریال داشته باشند.

ونزدی یک نوجوان مستقل است که حرف کسی به گوشش نمی‌رود؛ ‌ نصیحت‌پذیر نیست و هرکاری دلش بخواهد انجام می‌دهد، ‌ او می‌خواهد خودش باشد. او در سرتاسر سریال به هیچ‌وجه نمی‌خندد و علایق متفاوتی دارد.

شاید بهتر باشد والدین با تماشای این سریال در کنار فرزندانشان، رفتار «ونزدی» با پدر و مادر و معلمانش را به زبان ساده تحلیل کنند و احساس فرزندانشان را در این باره بپرسند.

یکی از دوستان نزدیک «ونزدی» در این سریال «یوجین» نام دارد که والدینش دو زن هستند؛ هر چند که در نسخه اکران‌شده در پلتفرم‌های داخلی یکی از زن‌ها، خاله «یوجین» معرفی می‌شود اما آنها در واقع با یکدیگر هم‌خانه هستند.

والدین در صورت تمایل و با توجه به شرایط فرهنگی و خانوادگی می‌توانند در این باره به فرزندشان آگاهی بدهند.