انتقاد تند روزنامه جمهوری اسلامی از قرائتی:
برای نماز خوان کردن مردم از بیت المال ،بودجه می خواهید؟/ زمان طاغوت مگر چنین بودجه ای وجود داشت؟
جمهوری اسلامی نوشت: رئیس ستاد اقامه نماز در نامهای به رئیس جمهور خواستار بازنگری در آئیننامه ترویج و توسعه فرهنگ نماز، ایجاد ساختار سازمانی برای ترویج و توسعه فرهنگ نماز در دستگاههای اجرائی توسط سازمان اداری و استخدامی کشور و در نظر گرفتن طرح و بودجه برای کارهای فرهنگی در تمامی وزارتخانهها شد.
وی در همین نامه همچنین خواستار توجه ویژه سازمان برنامه و بودجه و شورای عالی انقلاب فرهنگی به ترویج و توسعه فرهنگ اقامه نماز و ارتقاء جایگاه مساجد در اسناد بالادستی مانند برنامه هفتم توسعه اجتماعی شده است.
خبرگزاری مهر که این خبر را مخابره کرده، این نکته از نامه را هم آورده که رئیس ستاد اقامه نماز خواستار برگزاری شورای عالی اقامه نماز در نهاد ریاست جمهوری با مسئولیت معاون اول حداقل سالی یکبار و پیگیری مفاد آئیننامه ترویج و توسعه فرهنگ اقامه نماز مصوبه هیئت وزیران شد. بر اساس همین خبر، رئیس دفتر رئیسجمهور در نامهای خطاب به معاون اول و وزرا، موافقت رئیس جمهور با نامه ارسالی حجتالاسلام قرائتی را ابلاغ کرد.
ممکن است افرادی با دیدن این خبر خوشحال شوند و بگویند که بحمدالله مسئولان سطح بالای کشورمان در فکر ترویج نماز و فرهنگ دینی هستند و حتی برای آن بودجه در نظر میگیرند و در عالیترین سطوح جلسه برگزار میکنند.
نگاه دیگر اینست که چرا کار جمهوری اسلامی به جائی رسیده که باید با بودجه دولتی، مردم را به خواندن نماز و انجام عبادات ترغیب و تشویق کند؟
علت پیدایش این سؤال اینست که فلسفه وجودی نظام جمهوری اسلامی ایجاب میکند مردم را با عمل خود به سوی دینداری که خواندن نماز و انجام سایر عبادات از اقتضائات آنست ببرد و نیازی به اختصاص بودجه و تبلیغات دولتی برای پایبند شدن مردم به عبادت خدا وجود نداشته باشد.
اینکه بعد از گذشت 44 سال از استقرار نظام جمهوری اسلامی و آنهمه تبلیغات دینی که در این چهار دهه و نیم توسط رسانه ملی صورت گرفته و آنهمه برنامه که دستگاههای متعدد و مختلف فرهنگی با بودجههای کلان اجرا کردهاند و آنهمه نیرو که برای این کار استخدام شدهاند، هنوز به بازنگری در آئیننامه ترویج و توسعه فرهنگ نماز و ایجاد ساختار سازمانی برای ترویج و توسعه فرهنگ نماز در دستگاههای اجرائی نیاز داریم، نشانه بینتیجه بودن آنهمه فعالیت و بیهودگی هزینه کردن آنهمه بودجه برای ترویج نماز و توسعه فرهنگی است. به همین دلیل، نهتنها کسی نمیتواند با شنیدن این خبر خوشحال شود بلکه همگی باید به خاطر ناکامی بزرگی که در بخش فرهنگی داریم نگران باشیم.
نگرانی از ناکامی فرهنگی هنگامی نمایانتر میشود که امروز را با دوران قبل از انقلاب مقایسه کنیم که در آن زمان بدون آنکه حتی یک ریال بودجه دولتی به ترویج نماز اختصاص یابد، مردم با شوق فراوان و با بودجه شخصی خود به ساختن مساجد، ایجاد نمازخانه در ادارات و پرداخت هزینههای تبلیغات دینی اقدام میکردند و روز به روز بر تعداد نمازخوانها و افراد متدین اضافه میشد. در آن دوران، نهتنها دولت برای ترویج نماز بودجهای نمیداد بلکه به شکلهای مختلف علیه ترویج نماز و عبادات و ترویج دین کارشکنی میکرد و حتی کسانی را که از بودجه شخصی خود برای کمک به ترویج نماز و دینداری هزینه میکردند تحت تعقیب قرار میداد.
بنابراین، اگر قرار است جلسه شورای عالی تشکیل شود باید برای یافتن پاسخ این سؤال باشد که چرا با اینهمه صرف بودجه، بکار گرفتن نیرو، اختصاص دادن اینهمه ساختمان و تجهیزات، ایجاد آنهمه سازمان و تشکیلات و انجام آنهمه تبلیغات دینی، امروز کار جمهوری اسلامی به جائی رسیده که نیازمند بازنگری در آئیننامه ترویج و توسعه فرهنگ نماز است؟
نمیخواهیم بگوئیم این ناکامی به این یا آن دولت یا این دستگاه و آن دستگاه و یا این شخص و آن شخص مربوط است. واقعیت اینست که این ناکامی فراتر از دولتها و ناشی از نوع نگاه به حکمرانی است. در نظام جمهوری اسلامی، باید این تفکر حاکم باشد که «دوصد گفته چون نیم کردار نیست»، همان حدیث عرشی که میفرماید «کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم» مردم را نه با زبان بلکه با عمل به خدا و درستکاری دعوت کنید. این اصل اسلامی، اکنون چند دهه است که به فراموشی سپرده شده و عدم انطباق گفتار و کردار جای آن را گرفته است.
وقتی حکمرانی، «حرف محور» باشد نه «عمل محور»، مردم به همه چیز بیاعتماد میشوند و تبلیغات دینی هم هر قدر پرهزینه و پرزرق و برق باشد بینتیجه خواهد بود. برای ترویج نماز و رشد دینداری در جامعه، نیازی به بودجه ستاد اقامه نماز و برگزاری شورای عالی اقامه نماز و سازمانهای عریض و طویل تبلیغات و تحقیقات و تشریفات نیست، حکمرانی در جمهوری اسلامی اگر «عمل محور» باشد و عطر و بوی صداقت داشته باشد، نماز خواندن و دینداری خود به خود فراگیر خواهد شد.
زمان طاغوت پولها حلال بود
متأسفانه بعضا ، مسئولان با عمل و کردار فریبکارانه و ریاکارانه و فساد و اختلاس و آقازاده های طماع که هر از گاهی عکس های اونور آبشون هم لو می ره که کاملا با رهنمودهای والدینشون برای مردم فرق داره ، از دین گریزان شده و حتی با این اعمالشون باعث شدند مسائل 1400قبل هم زیر سؤال ببرند و مردم دیگه به دین هم اعتماد نداشته باشند !
این واقعیت جامعه ست که قابل انکار نیست !
این اقا یه مدت مسئول نهضت سواد اموزی بود، گویا متوجه شده مردم با سواد دنبال اینها راه نمی افتند، تغییر کاربری داده به ستاد اقامه نماز.
از دین برای خودتان اب گرمی درست کردید وچه حالی میکنید
در آن دوران، نهتنها دولت برای ترویج نماز بودجهای نمیداد بلکه به شکلهای مختلف علیه ترویج نماز و عبادات و ترویج دین کارشکنی میکرد و حتی کسانی را که از بودجه شخصی خود برای کمک به ترویج نماز و دینداری هزینه میکردند تحت تعقیب قرار میداد.اولا که دروغ می گویی .ثانیا بعد 44 سال معلوم نشده که چرا با بقول تو نماز ونماز خوان مخالفت میکرده ؟وضعیت امروزمون نتیجه اعمال شما نماز خونهاست یا بی نماز ها ؟
کی آن زمان با نماز خواندن مخالفت می کردند؟ چرت و پرت نگید. هر کسی آزاد بود نمازش را بخواند و یا سیگارش را بکشد یا ....ش را بنوشد. مرحوم پدر من همیشه توی محل کارش نمازش را می خواند کسی هم مزاحمش نمیشد. وضعیت آزادی بیان سیاسی و مخالفت با نظام شاهنشاهی کاملا با آزادی های فرهنگی و مذهبی فرق میکند
البته کیفیت مهم است نه کمیت دراین جامعه پر از دین گریز هرکس نماز بخواند ایمانش کاملتراست، نه ،زمان شاه که اینگونه نبود و همه از روی عادت اعمال دینی انجام می دادند نماز باکیفیت یک نفر الان به نماز هزارنفری بی کیفیت می ارزد
چرت نگو بابا اون موقع نبودی
تورو خدا برو بخواب،اجازه بده باد بیاد
خب کور که نیست دارد میبیند هر جا سینه برا دین واسلام چاک میدن پشتش هزاران میلیارد بودجه نهفته است .میدوند که پول وپله نباشد کسی طرف اسلامشون نمیاد .4صباح بودجه این سازمانهای عریض وظویل اسلامیتونا قطع کنید ببینید کسی پیدا میشه از اسلام دفاع کند . مداحی کند .سخنرانی کند .مدافع شود .
ایکاش کسانیکه ادعای این را دارند که هر رکعت نماز جماعت ثواب هزاررکعت نماز فرادا را دارد برچه پایه واصولی وباکدام موازین شرعی اقدام به انتخاب یکنفر پیش نماز( که حتماهم بایدروحانی باشد!!!)جهت سازمانها وادارتی نموده اند که ساعات تعطیلی آنها بعداز اقامه نماز بوده ودرپایان ماه آن سازمان باید حق الزحمه نمازخواندن ایشان را درهزینههای خود جای دهد بااین تفاوت که درمراکزاستانها مبالغ بیشتری نسبت به شهرستانها پرداخت میگردد. بنده بارهااززبان کارکنان سازمانی بااین سبک ادای فریضه، شنیده ام که فلان امام جماعت به کرات فرزندش رابراي اقامه نماز روانه میکند.علاوه براین آن سازمان بایدترتیبات ایاب وذهاب این زحمتکشان ستمديده بینوا( امام جمعه )راپرداخت نماید....بنظرشما دراین مملکت تعداد این آدمهای مومن چندنفر میتواند باشد......
البته باتلاش این بزرگوار عده ای پیرزن وپیر مرد بیسواد که کلاسهای نهضت رو میچرخوندند درآموزش وپرورش استخدام شدند وهزاران نخبه ولیسانس وفوق لیسانس بیکارشدند واین چیزی نیست جز خیانت درحق این افراد
کسی که حرفی میزند باید نرخ وهزینه حرفش راهم بدهد البته ازجیب خود، نه ازجیب وپول بیت المال.حالا کسی که میگوید نماز خوب است ونماز بخوان ایاحاضر است یک میلیارد تومان به من متفاوت بدهد تا 2رکعت نماز بخوانم؟ ایانمیدانید دنیا محل آزمایش و امتحانات الهی است؟بالاخره بوسیله یکی. چراحرفی راکه میزنید بدان عمل نمیکنید و حاضر به پرداخت هزینه حرف خود نیستید؟ پس معلوم است که شما دراین امتحانات رفوزه میشوید.ای مؤمنین والمومنات بدانید صفر هم برایتان زیاد است. بنابراین همان بهتر که بگویید به من چه میخواهید نمازبخوانید میخواهید نخوانید.