«چارپایه» شبکه سه؛ ملغمه‌ای از «سرگیجه» و «جوکر» بدون فوت کوزه‌گری!
«چارپایه» مجموعه طنزی آیتمی است که این روزها از تلویزیون پخش می‌شود و با وجود تلاش برای بهره‌گیری از مجموع رئالیتی‌شوهای پربیننده در شبکه نمایش خانگی مانند «جوکر» و «سرگیجه» که البته آنها هم این روزها با نقد جدی مواجه هستند، با استقبال قابل توجه مخاطبان تلویزیون روبه‌رو نبوده است.
برنامه طنز «چارپایه» کار جدید گروه اجتماعی شبکه سه سیما از ۱۵ مهرماه به مدت پنج روز در هفته از این شبکه پخش می‌شود. این برنامه به تهیه‌کنندگی «حامد خانی» در ۶۰ قسمت ۴۰ دقیقه‌ای تهیه شده و با حضور بازیگران کمدی همچون علی صادقی، اشکان اشتیاق، قدرت‌الله ایزدی و کاظم نوربخش در یک محفل خانگی سعی می‌کند اتفاقات غیرمنتظره و مفرحی را به تصویر بکشد.
شکل و شمایل «چارپایه» اینگونه است که در هر قسمت یک نفر رئیس می‌شود. او چالش‌ها و مسابقاتی را برای دیگران تعیین می‌کند و در نهایت کسی که ناموفق است، لایق دریافت هویج و مجازات هم می‌شود.
مولفه‌های طنز: شاید بتوان مهم‌ترین ایراد «چارپایه» را فقدان مولفه‌های یک طنز استاندارد تلویزیونی دانست. اگرچه تهیه‌کننده این برنامه، پیش‌تر با دو مسابقه نسبتا موفق «زوجی نو» و «خودمونی» تجربه آنتن را دارد اما به نظر می‌رسد این تجربه‌ها نتوانسته کارکرد مناسبی برای «چارپایه» داشته باشد.
شاید بخش عمده‌ای از این مشکل را مانند بسیاری از مجموعه‌های دهه‌های اخیر تلویزیون خصوصا در حوزه کمدی، بتوان در «متن» جست‌وجو کرد. «چارپایه» در بهترین حالت، متن خوبی ندارد؛ چنان‌که حامد خانی ـ تهیه‌کننده برنامه ـ در مصاحبه‌ای گفته است که برای آغاز تولید این برنامه، فقط ۴۰ درصد فیلم‌نامه آماده شده بود و ۶۰ درصد را هم به بداهه‌گویی بازیگران موکول کرده است.
به نظر می‌رسد بداهه‌گویی حداقلی که زمانی در برنامه‌ها یا سریال‌های ۹۰ شبی تلویزیون توانسته بود نجات‌بخش باشد، این‌بار به دلیل حداکثر بودن آن، کل برنامه را تحت شعاع قرار داده است. آنچه مشخص است، به نظر می‌رسد بداهه‌گویی در «چارپایه» آن اندازه زیاد است که کل متن ۴۰ درصدی برنامه نیز به چشم نمی‌آید.
نکته دیگر درباره «چارپایه» این است که متن حداقلی و بداهه‌گویی بدون چهارچوب در این برنامه باعث شده است که سازندگان آن نتوانند از حضور قابل توجه بازیگر معروف کمدی استفاده خاصی کنند. با وجود بازیگران خوب در این مجموعه، شاهد اتفاقات خنده‌داری از سوی آنها نیستیم و به نظر می‌رسد بدون چهارچوب و رها بودن مسیرِ برنامه، روی کار بازیگران هم تاثیر جدی گذاشته است و به همین دلیل هم کمتر داستان، بازی یا موقعیت خنده‌آوری در این برنامه به چشم می‌خورد.
