خواننده‌هایی که در تلویزیون مثل قورباغه می‌خوانند!
بیژن کامکار گفت: مجری‌ها برخی خواننده‌ها که مثل قورباغه می‌خوانند را به تلویزیون می‌آورند و مردم هم خواننده‌ها را به اعتبار مجری‌ها قبول می‌کنند.
خواننده و نوازنده گروه کامکارها صحبت‌هایی را در مورد مقوله کنسرت‌های خیابانی و رویکرد تلویزیون نسبت به موسیقی بیان کرد. بیژن کامکار در پاسخ به این سوال که اخیرا پیشنهاداتی در مورد اجرای کنسرت خیابانی مطرح شده که با توجه به حواشی پیش آمده، عملی شدن یا نشدنش جای بحث دارد، آیا شما در کنار این طرح که با هدف شاد کردن مردم مطرح شده، پیشنهاد دیگری دارید؟ به خبرگزاری موج گفت: من همیشه گفته‌ام که تلویزیون، ابر رسانه است که می تواند ارتباط من هنرمند را با ٨٠ میلیون نفر مخاطب برقرار کند، اما در حالی که تهران فقط ١٦ میلیون جمعیت دارد و کنسرت خیابانی در بهترین شرایط تنها با چند هزار نفر به اندازه گنجایش استادیوم آزادی، ظرفیت دارد. امکانی که می تواند ارتباط ما را با ٨٠ میلیون نفر ایرانی و حتی خارج از ایران برقرار کند، تلویزیون است؛ ولی متاسفانه تلویزیون هم در عرصه موسیقی مصرفی فعالیت می‌کند.
وی افزود: ای کاش من را وادار به این جواب نمی‌کردید، زیرا من دوست ندارم حتی یک مورچه از من برنجند ولی واقعیت امر این است که دوستان عزیز من که در تلویزیون فعالیت می‌کنند، گاهی اوقات یک خواننده ای را با عناوین و اصطلاحات فوق العاده زیبا و خوب به تلویزیون می آورند که مانند قورباغه می خواند! خب مردم هم آن را قبول می کنند، زیرا آن مجری را دوست دارند و به آنها اعتماد دارند. دختر من در کار سینما است و روزی با او در این مورد صحبت می‌کردم او به من گفت آن مجری می‌گوید وقتی که کامکارها را دعوت می‌کنیم و در برنامه حاضر نمی‌شوند، ما مجبوریم از این اشخاص استفاده کنیم ! اما من می‌پرسم خسارتی که از این شیوه وارد می‌شود را چگونه جبران می‌کنید؟
این هنرمند موسیقیدان در پاسخ به این سوال که شما چرا در تلویزیون حضور پیدا نمی‌کنید؟ گفت: من با معیارها و مقیاس های تلویزیون مخالفم و همچنین با معیارها و مقیاس های تلویزیون هم یکی نیستم. چرا که ما نمی توانیم بدون ساز، فقط لب خوانی نشان دهیم ضمن آن که اصولا به لب خوانی اعتقادی ندارم.
بیژن کامکار تصریح کرد: روزی با یک دوست فرهیخته نشسته بودیم و سازی زمین بود، من از آن آقا خواستم که به آن ساز بگوید بنوازد! گفت نمی شود، منظورت چیست؟ من گفتم خُب معلوم است که نمی شود، زیرا این منم که باید با انگشتانم و احساسم چیزی را که یاد گرفتم بنوازم، آن وقت آن شی بی گناه را نشان نمی دهید و منی که گناه کارم را نشان می دهید؟
وی تاکید کرد: ما خواسته عجیب و غریبی نداریم ولی نمی توانم بدون ساز با برادرم اردوان، قشنگ، پشنگ، ارژنگ، ارسلان، اردشیر و سایر اعضای گروه کامکارها، به تلویزیون بروم و لب خوانی کنم. من آرزوی این را دارم که به تلویزیون کشورم که ابررسانه است و موجب ارتباط من و 80 میلیون ایرانی می شود، بروم اما به شرطی که درست و کامل بروم.
728
