نقد و بررسی فیلم سینمایی «بمب؛ یک عاشقانه» عاشقانه‌ای در دل جنگ
نقد و بررسی فیلم «بمب؛ یک عاشقانه» که داستان آن در دهه ۶۰ روی می‌دهد را می بینیم.
سیدعبدالجواد موسوی در قسمت جدید برنامه «بیرون از کادر» فیلم تازه پیمان معادی را بررسی می‌کند.
«بمب؛ یک عاشقانه» دومین فیلم بلند سینمایی پیمان معادی پس از «برف روی کاج‌ها» است. داستان «بمب یک عاشقانه» در دهه ۶۰ می‌گذرد. موسوی در این باره می‌گوید: «نوستالژی دهه ۶۰ در این سال‌ها برای خیلی‌ها جذاب بوده، از ناشرانی که دفترچه‌هایی مثل دفترچه‌های دهه ۶۰ منتشر کردند تا مجلاتی که سعی کردند ویژه‌نامه‌هایی برای دهه ۶۰ تدارک ببینند تا فیلم‌هایی که سعی کردند این مقطع زمانی را بار دیگر برای ما به تصویر بکشند و از جذابیتش استفاده کنند.»
حسن بزرگ فیلم عاشقانه بودن آن است. در این باره می‌شنویم: «در فضای بمب و جنگ هم داستان به عشق ختم می‌شود هم عشق جریان دارد. فیلم به نوعی می‌خواهد بگوید عشق چیزی نیست که با جنگ و بمباران و موشک‌باران فراموش شود از این حیث فیلم قابل احترام و دوست‌داشتنی است. اما کار زمانی خراب می‌شود که به شعار روی می‌آورد. فیلمی که قرار است خودش شعار دادن را زیر سوال ببرد، زمانی که می‌خواهد حرف عاشقانه بزند شعار می‌دهد.»
موسوی درباره موسیقی فیلم که ساخته النی کاریندرو آهنگساز سرشناس سینما است، می‌گوید: «النی کاریندرو موسیقی خوبی ساخته است منتهی اشکال موسیقی فیلم این است که یک دو تم تکراری در کل فیلم تکرار می‌شود و در القای فضای دهه شصتی به ما ناتوان است گذشته از این که هیچ نشانی از ایرانی بودن هم در این موسیقی وجود ندارد.»
منبع: خبر آنلاین
1981
