سال ۹۶ شروعی دوباره برای سینمای ایران!

هنوز روزهای بسیاری از سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر نگذشته است؛ جشنواره‌ای که علاقه‌مندان بسیاری داشت، اما تعداد مخالفان آن چندین برابر موافقانش بود، موافقانی که شاید برایشان مهم نباشد که جشنواره‌ای به اهمیت جشنواره فیلم فجر در 35 سالِ برگزاری‌اش به چه‌اندازه گامهایش را جلو گذاشته و پیشرفت کرده است. آیا به این فکر کرده‌ایم که چرا جشنواره فیلم فجر در این سالها پیشرفت چشمگیری نداشته‌است؟ جشنواره‌هایی مانند جشنواره کن یا مراسم اسکار هر ساله سعی می‌کنند با سر و صدا و کیفیت بهتری برگزار شود؛ جشن‌ها یا مراسم‌هایی که بزرگ نیستند، بلکه بزرگ برگزار می‌شوند. صحبت کردن در این باره خود گزارشی دیگر را می‌طلبد و از حوصله این گزارش خارج است.

سال 1395 نفسهای آخر خود را دم می‌دهد و باز دم می‌گیرید؛ نفسهایی که در حال دمیده‌شدن به سمت سال 1396 هستند. سال جدیدی که در عرصه سینما با سال گذشته خود مقایسه می‌شود، سال گذشته‌ای که سینماهایش در نوروز سر و صدای بسیاری به پا کرد و فروش چشمگیری داشت. فروش چشمگیری که اگر چه بسیاری از سینما دوستان را در ابتدا مسرور از فروش قابل توجه فیلمهای سینمایی کرده‌ بود که سالها استقبال آن چنانی از آن نمی‌شد؛ اما این شیرینی زمان زیادی به طول نینجامید و اولین حاشیه سال 95 رقم خورد. حاشیه‌ای که ناشی از عدم دقت مدیران سینمایی کشور بود و آن نمایش فیلم «50 کیلو آلبالو» برای وزیر سابق ارشاد بود، نمایشی که در روزهای پایانی اکران این فیلم صورت گرفت و جنتی پس از مشاهده آن به صراحت اعلام کرد که «فیلم پنجاه کیلو آلبالو مناسب سینمای ایران نیست». صحبتی که سوالی مشترک را در ذهن بسیاری به وجود آورد که آیا وزارت ارشاد نظارتی بر فیلمهایی که در سینماهای کشور به نمایش در می‌آید، دارد؟ این موضوع باعث نگرانی بسیاری از خانواده‌های شد، خانواده‌هایی که سینما را برای جوان و نوجوانشان تفریحی سالمی قلمداد می‌کردند اما با این صحبت وزیر اندکی نگران شدند؛ نگرانی که تاثیراتش را بر فضای سینمای کشور گذاشت و باری دیگر آن را کم فروغ کرد.

سال گذشته فضای سینمایی کشور فیلمهای خوب و بد بسیاری را به خود دید؛ فیلمهایی که برخی از آنها باعث رونق سینمای ایران شد، برخی دیگرشان ادبیات سینمای کشورمان را تغییر داده و چندین مرتبه آن را بالا برد و برخی دیگر از آنها چنان ضربه مهلکی به پیکره این سینما وارد کرد که هنور تاثیرات آن را می‌توان احساس کرد. یکی از فیلمهایی که شگفتی سینمای 95 کشورمان به حساب می‌آید فیلم «سیانور» است، فیلمی که چنان پخته‌ است که ذهن همگان را به سمت کارگردانی کهنه‌کار می‌برد؛ اما در پایان اسم بهروز شعیبی را در امضای این فیلم مشاهده می‌کنند، کارگردانی که اگر چه سالهاست که در کنار کارگردان مختلف دستیاری کرده است؛ اما در مسیر فیلمسازی جوان به حساب آمده و می‌توان از آن به عنوان یکی از سرمایه‌های سینمای ایران نام برد. سال 95 فیلم مطرح دیگری هم داشت، فیلمی که این سال را در تاریخ سینمای معاصر ثبت خواهد کرد، «بادیگارد» فیلمی که حاصل تفکر مردی است که سالهای سال است به سینمای ایران آبرو بخشیده است، «ابراهیم حاتمی‌کیا». شخصی که فیلمهای کمی می‌سازد؛ اما وقتی دست به ساخت فیلمی می‌زند آن فیلم حتماً یکی از خاطره‌انگیزترین فیلمهای آن سال خواهد بود.

سال 95 فیلمهای نامناسب بسیاری نیز داشت که همه آنها را می‌شناسند و نیازی به اشاره به آنها نیست. فیلمهایی که فضای تبلیغاتی آن‌ها مرزهای کشور را درنوردید و به سمت شبکه‌های معاند رفت. شبکه‌هایی که نقشه‌های بسیار دقیقی برای سینمای ایران کشیده‌ بودند و تا آن را از بین برده و به قهقرا ببرند. نقشه‌ای که آنقدر دقیق طراحی شده بود که برخی از فیلمسازان خود پازل بازی آنها شدند و این شبکه‌های چه کارهایی که با این پازل‌ها نکردند. فضای سینمای کشورمان در سال 95 شاهد حضور برخی افراد بود که آمده بودند در سینما چون شنیده‌ بودند که سینما، فضایی است که می‌توان در آن پولهای کلان به جیب زد و دیگر کاری نداشتند که فیلمی که تولید می‌کند چه آثاری سوء‌ای بر جسم بی‌جان سینمای ایران وارد می‌کند.

سینمای سال 95 هر چه بود و هرچه شد رو به پایان است و باید غصه سینمای سال جدیدمان را بخوریم. سال جدیدی که پیش بینی می‌شود وضعیت خوبی برای سینمای ایران نداشته باشد؛ چرا که چشم اندازان آن که در جشنواره فیلم فجر معرفی شدند، جز برخی، اکثرشان چنگی به دل نمی‌زند و نوید روزهای خوبی را برای پرده نقره سالنهای سینمایی نمی‌دهند. از طرفی دیگر سال پیش رو، سال سرنوشت سازی است، از این جهت که دولت یازدهم رخت از فضای سیاسی کشور می‌بنند و دولت دوازدهم به روی کار می‌آید، دولت دوازدهمی که نمی‌توان پیش بینی کرد که چه سیاست و برنامه‌ای برای فضای سینمایی کشور دارد.

با این وجود اکران‌های سال 96 در نوروز این سال آغاز خواهد شد؛ آغازی که چندین سوال را به ذهن متبادر می‌کند. آیا فروش نوروز 96 سینماهای کشور مانند سال گذشته‌ آن خواهد بود؟ آیا فیلمهای حضور یافته در سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر اقبالی در سینما گیشه خواهند داشت؟ فضای سینمای کشور با آغاز دولت دوازدهم چه تغییراتی خواهد کرد؟

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

10