یک تحلیلگر مسائل سیاسی:
بسیاری از مردم معتقدند فرقی نمی‌کند چه کسی رئیس جمهور شود
یکی از علل مهم عدم مشارکت مردم در انتخابات همین وعده‌های غیرشفاف و فراتر از امکانات و توانایی‌های قانونی رییس‌جمهور است که در عمل نیز اجرایی نمی‌شود. به همین علت است که بسیاری از مردم معتقدند، فرق نمی‌کند که چه کسی رییس‌جمهور شود؛ چون اصلاح روند‌های جاری در کشور فراتر از اختیارات رییس‌جمهور است.
عباس عبدی تحلیلگر مسائل سیاسی در روزنامه اعتماد نوشت: یک گزاره تکراری در هنگام اعلام نامزدی «ابراز نگرانی نسبت به سرنوشت ایران و کشور» بود. البته طبیعی بود که برخی از نامزدهای شاخص اصولگرایان و حامیان وضع موجود از اظهار این گزاره اجتناب کنند، ولی در مجموع این رویکرد نزد اغلب نامزدهای اصلی رایج بود.
شاید متولیان رسمی امور، چنین رفتاری را توجیه کنند که این‌ها حرف‌های انتخاباتی است و با هدف جلب رأی گفته میشود و واقعیت ایران را نمی‌گوید. فرض کنیم چنین باشد. چرا باید نظر مردم را از طریق این شعار به دست آورد؟
اگر مردم، همراه با این شعار و معتقد به آن نباشند، طبیعی است که کسی به آن توجه نخواهد کرد. مثل تبلیغ برای فروش یخ در قطب شمال است که کسی آن را نمی‌خرد، چون نیازی ندارد؛ بنابراین همین که چنین شعاری خریدار دارد، به معنای جدی بودن مفهوم و مصداق آن نزد مردم است.
شواهد عینی برای درستی چنین گزاره‌ای فراوان است، هم در حوزه سیاست داخلی این شواهد وجود دارد، هم در اقتصاد، سیاست خارجی، اجتماعیات و فرهنگ و حتی امنیت است، بیان تکرار شواهد آن ملال‌انگیز است، ولی ذکر یک نکته مهم است. چرا رغبت به انتخابات در ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲ خیلی کمتر از انتظار رسمی بود؟
اگر این شعار و گفتار نزد مردم مقبولیت دارد، به نحوی که نامزدهای انتخاباتی می‌کوشند با بیان آن، نظر موافق مردم را جلب کنند، پس چرا مردم نمی‌کوشند که با مشارکت انتخاباتی و انتخاب نامزد مورد نظرشان، این خطر را برطرف کنند؟
ترکیب این دو گزاره نشان می‌دهد که یا به شعار‌دهندگان اعتمادی ندارند یا امکان انتخاب آنان را برای خود منتفی می‌دانند و یا اختیارات آنان را برای رفع خطر کافی نمی‌دانند والا هیچ دلیل دیگری برای عدم حضور مردم در پای صندوق‌های رأی وجود ندارد.
چون مردم بیش از همه و به‌ویژه بیش از مدیران رسمی نگران آینده کشور و فرزندان خود هستند؛ بنابراین فارغ از اینکه نگرانی مزبور تا چه اندازه واقعیت داشته باشد وظیفه حکومت است که به این نگرانی که بازتابی از نگرانی مردم است، توجه کند و در مقام رفع آن برآید، زیرا مردم بر اساس همین نگاه خود عمل می‌کنند، حتی اگر این نگاه درست نباشد - که البته به نظر من نیز درست است -، زیرا به جز شواهد عینی، بخش‌های گسترده‌ای از جامعه با این گزاره همسو و هم‌نظر هستند؛ بنابراین برای روشن شدن ماجرا همه نامزدهای انتخاباتی باید به این پرسش پاسخ بدهند که آیا با ادامه وضع موجود، نگران ایران و آینده آن هستند یا خیر؟ اگر پاسخ خیر است، یعنی با ادامه سیاست‌های کنونی هیچ نگرانی ویژه‌ای از آینده کشور ندارند؟ این را مردم باید متوجه شوند که نسبت هر نامزدی با سیاست‌های جاری در سه سال گذشته چیست؟
ولی اگر برای آینده ایران نگران هستند، آنگاه باید توضیح بدهند که چه چیز آنان را نگران کرده است؟ چرا این مساله نگران‌کننده است؟ سیاست‌ها و برنامه‌های او برای رفع این نگرانی چیست؟ همچنین در میان انواع مسائل و موضوعات نگران‌کننده، اولویت را به کدام‌ها می‌دهد؟ باید در این باره فراتر از وعده دادن، برنامه روشن دهد و مشخص کند که آیا این وعده در چارچوب اختیارات و امکانات ریاست‌جمهوری هست یا خیر؟ با کدام نیروی سیاسی و اجتماعی می‌خواهد این مسائل را حل کند؟
یکی از علل مهم عدم مشارکت مردم در انتخابات همین وعده‌های غیرشفاف و فراتر از امکانات و توانایی‌های قانونی رییس‌جمهور است که در عمل نیز اجرایی نمی‌شود. به همین علت است که بسیاری از مردم معتقدند، فرق نمی‌کند که چه کسی رییس‌جمهور شود؛ چون اصلاح روند‌های جاری در کشور فراتر از اختیارات رییس‌جمهور است. امیدواریم که این انتخابات شرایطی را فراهم کند که حداقل بخشی از نگرانی‌های مردم نسبت به آینده ایران برطرف شود.
چه عجب یه نفر حرف راست زد
من که الان این کامنت را می نویسم می گویم «روز است» ولی شما که این کامنت رانی خوانید امکان دارد شب باشد و به این کامنت منفی بدهید پس اشکال نه از من نیست مشکل بر سر ندیدن ساعت درج کامنت است تبلیغات انتخاباتی درایران هم اینگونه است اگرمردم به سابقه، تحصیلات ،ومبانی علمی را در تبلیغات مدنظر قرار دهند هیچ کاندیدایی جرأت هرگونه اظهار نظر را نخواهد داشت
هرکه اقتصاد وبازار بورس رونق بندازه عزیز هست نه وعده بده وکاری هم نکنه
رئیس جمهور باید کسی باشه که سکان دار مملکت باشه مثل شهید رئیسی حامی و جان گذشته نظام باشه مگر میشود هر کس باشد فرقی نداره
مگر مرحوم رییس هم که مجلس و... تمام قد پشتش بودند توانست کاری انجام دهد که امیدمان به بعدی باشد ؟
او هر کاری که به او از بالا دستور داده می شد تمام و کمال انجام می داد و تمام قوای مملکتی و نیروهای مسلح با او هماهنگ بودند و مسیر پیشروی را برای او تسهیل و هموار می کردند و اگر در رسالتش در حق مردم موفق نبود به این دلیل بود که اولاً این کاره نبود و ثانیاً مطیع بی چون و چرای حاکمیت بود!
مردم اگرچه امروز از تغییر اساسی وضع بحرانی موجود کشور به وسیله روشهای مسالمت آمیز همچون رفراندوم ناامید شده اند ولی این بدان معنا نیست برایشان فرقی نکند چه کسی رئیس جمهور کشور باشد! حتی اکثریت مردمی که در انتخابات مشارکت نمی جویند!
مردم از کاندیداهای تکراری وبی کفایت که بارها ازموده شده اند نا امیدند واین کار تکراری برایشان کسل کننده ورنج اور است
مگر در 5 سال گذشته فرقی هم داشته؟
یکبار 76 و یکبار هم اواسط دور دوم 88 و تا حد کمرنگی 92 و 96 امد که فرق داشته باشه که هر روز یک گرفتاری برای دولت پیش میامد
رئیس جمهوری که نه قدرت نظامی را در اختیار دارد ونه سیاست خارجی را به چه دردی می خوره؟ فقط تدارکاتچیه
اختیار نیروهای مسلح نبایستی هم در اختیار دولت باشد بلکه در اغلب کشورهای جهان نیروهای مسلح در اختیار عالیترین مقام سیاسی کشور است. یعنی اگر کشوری هم رئیس جمهور دارد و هم نخست وزیر اختیار نیروهای مسلح در اختیار رئیس جمهور است!
نظارت استصوابی دوری برای حلقه قدرت درست کرده است.
درکشور ایران چهل وپنج سال است که مسولین برای رسیدن به پست مقام موقع انتخابات فقط دروعچغ سرهم می‌کنند و تحویل مردم می دهند وقول پوچ می دهند شما نگاه کنید از زمان احمدی نژاد تا رییسی کدام یک از این رییس جمهورها کشور تا حالا به وعده انتخاباتی خود عمل کردن هیچکدام برای همین است که مردم تمایلی به شرکت درانتخابات ندارند چرا که وضع معیشتی و اقتصادی مردم وتورم بیکاری جوانان فساد نجومی آقایان زندگی شاهانه خانواده آقایان دراروپا با پل این ملت بدبخت مردم را ازار می دهد و اعتمادی دیگر وجود ندارد
فقط نخبه‌ها و دانشمندان هستند که به علم روز و نقشه‌های استعمارگرانی چون روس و انگلیس باخبرند و می‌توانند در بهبود اقتصاد با داشتن این‌همه منابع اثری در زمان اندک حتی از خود نشان دهند
نهادهای انتصابی قوه قضاییه، شورای نگهبان مجمع تشخیص و ...... به راحتی می توانند دولت و مجلسی که همراستاشان نباشند فلج کنند. البته چندین دوره است که کار به آنجاها نمی کشد ودر همان نظارت استصوابی اجازه کاندید شدن به کوچکترین موردی را نمی دهند. وقتی مردم می بینند اوضاع این است و اگر بین بد و بدتر رای هم بدهند، رای آنها در بوق و کرنا به عنوان رفراندوم و رای به ساز و کار حاکم تلقی می شود ترجیح می دهند اصلا رای ندهند.
رییس دولت برای مردم فرقی نمی کند کی باشه اما رییس جمهور فرق میکند کی باشه!!!
حتی افرادبیسوای چون من که خوندن ونوشتن روبسختی میتونم انجام بدم میدونم که بابا رئیس جمهور ووووواینا هیچکارن وبله قربان گو هستند شما ببینید الان مثلامن بیسواد رواگه بالایی بخاد میتونه رییس جمهور کنه چراچونکه من وامثال من مترسکی بیش نیستیم فقط میخان بدنیا بگن ساز وکار ماقانونی ومردمی در کل دموکراسی بر ایران حاکم است
فرق می کند هرکس آمد بدتر از قبلی بود