نتیجه یک تحقیق بر روی موشها
تعداد وعده‌های غذایی کمتر، بیش از میزان کالری لاغر می‌کند
بر اساس تحقیقاتی که نتیجه آن روز دوشنبه منتشر شد، کم کردن تعداد وعده‌های غذا در روز، نقش موثرتری در حفظ سلامت بدن و طول عمر جوندگان داشته است.
پژوهشگران در دانشگاه ویسکانسین ایالات متحده با بررسی رژیم‌های غذایی مختلف موشها دریافتند گروهی که کالری کمتری در یک وعده غذایی روزانه دریافت کرده‌اند، در مقایسه با موش‌هایی که همان میزان کالری را در وعده‌های بیشتری در طول روز مصرف می‌کردند، عمر بیشتری داشته‌اند.
این تحقیق که گزارش آن در نشریه Nature Metabolism منتشر شد، نشان داد وضعیت متابولیسم (سوخت و ساز بدن) در موش‌هایی که فقط یک بار در روز غذا می‌خوردند نیز بهبود یافته است.
دادلی لامینگ، عضو تیم پژوهش و نویسنده این گزارش به خبرگزاری فرانسه می‌گوید که اگرچه دانشمندان حدود یک قرن است می‌دانند کم کردن کالری غذاها باعث افزایش طول عمر جوندگان می‌شود، اما مطالعات قبلی در موضوع کم کردن کالری‌ها روی موش‌هایی انجام می‌شد که ناخواسته ناشتا بودند؛ یعنی موش‌هایی که معمولاً فقط یک بار در روز تغذیه می‌شدند.
در این تحقیق جدید، تیم لامینگ تصمیم گرفتند دریابند که آیا «زمان بندی» تغذیه موشها هم می‌تواند نقشی در بهبود سلامت آنها داشته باشد یا خیر؟
آنها درنهایت کشف کردند که مقدار غذا به تنهایی مهم نیست و «کاهش میزان کالری در غذای موش‌هایی که بیشتر روز چیزی نخورده بودند (به عبارتی روزه بودند) باعث بهتر شدن وضعیت سلامت آنها شده است». به عبارت دیگر این «روزه داری تحمیلی» یک عامل مهم در کنار «کاستن از کالری» برای داشتن طول عمر و سلامت در زندگی است.
چهار رژیم غذایی برای چهار گروه مختلف
تیم پژوهش دادلی لامینگ تعدادی از موشها را تحت چهار برنامه غذایی مختلف قرار دادند:
۱- گروه اول گروه «کنترل» بود که موشها دسترسی نامحدود به غذای معمولی خود داشتند.
۲- در گروه‌های دوم و سوم، سهم کالری روزانه موشها تا ۳۰ درصد کم شد. با این تفاوت که موش‌های یکی از این دو گروه می‌توانستند در طول روز هر زمان که مایل بودند این غذای کم کالری را بخورند و به موش‌های گروه دیگر همین مقدار کالری را تنها در یک وعده غذایی آنهم پس از ۲۱ ساعت ناشتایی می‌دادند.
مطالعات نشان داد موش‌هایی که غذای کم کالری خود را هر ۲۱ ساعت یک بار دریافت می‌کردند، حدود شش ماه بیشتر از موش‌های گروه دیگر عمر کردند.
همچنین مشخص شد موش‌هایی که رژیم غذایی کم کالری اما در دسترس در تمام روز داشتند، در مقایسه با موش‌های گروه «کنترل» نیز عمر کوتاه‌تری داشتند؛ هر چند کالری کمتری مصرف می‌کردند.
بر این اساس تیم لامینگ «ایجاد یک دوره ناشتایی تحمیلی» را یک موضوع ضروری برای به نتیجه رسیدن رژیم‌های غذایی کم کالری دانست.
۳- اما برای موش‌های گروه چهارم، غذایی مشابه غذای گروه «کنترل» داده شد؛ با این تفاوت که این موشها آموزش دیدند تا غذایشان را در یک دوره سه ساعته آنهم پس از یک دوره طولانی گرسنگی بخورند.
موش‌های این گروه نیز (که کالری غذایشان کم نشده بود) به اندازه گروهی که غذایی با کالری کمتر مصرف می‌کردند و «دوره ناشتایی تحمیلی» داشتند، از خود علائم سلامتی و بهبودی نشان دادند. به این ترتیب که قندخون در بدن موشها در هر دوی این گروه‌ها بهتر تنظیم شد و علائم دریافتی نیز حاکی از متابولیسم بهتر بدن آنها بود.
نکته دیگر اینکه موش‌هایی که رژیم غذایی کم کالری داشتند اما در طول روز می‌توانستند غذا بخورند، فوایدی مانند کنترل بهتر قند خون، افزایش نیرو در سنین بالا و عمر طولانی‌تر را نشان ندادند.
رژیمی برای انسان‌ها؟
دادلی لامینگ معتقد است که تایید چنین شیوه‌ای از تغذیه برای انسان‌ها منوط به انجام تحقیقات بیشتر است. چراکه بطور مثال «هنوز نمی‌دانیم چه زمان‌هایی از روز بهترین ساعات برای داشتن یک روزه تحمیلی است و ممکن است افراد مختلف به روزه داری در زمان‌های مختلف، پاسخ‌های متفاوتی بدهند.»
او تاکید می‌کند که «چنانچه یافته‌های آزمایشگاهی ما در مورد انسان‌ها نیز صدق کند، آنگاه رژیم‌هایی که می‌گویند باید غذاهای کم کالری را طی روز در چند وعده خورد، احتمالا مزیت‌هایشان را از دست خواهند داد.»
منبع: یورونیوز
66
