بیان فلسفه‌ی غیبت امام زمان از نظر سید مرتضی(ره) / غیبت امام زمان هم لطف است

سید مرتضی(رضی الله عنه) درباره فلسفه غیبت امام زمان(عج) می‌گوید: اینکه مخالفان از ما می پرسند: چرا امام زمان برای دوستانش آشکار نمی شود، سوال بی موردی است. زیرا اگر مقصود آنها این است که در حال غیبت لطفی برای دوستان امام حاصل نیست و بنابراین تکلیفی نخواهد داشت ، ما در پاسخ می گوییم این اشکال بر ما وارد نیست چرا که برای دوستان امام، در حال غیبت هم لطفی حاصل است. زیرا هنگامی که دوستان امام دانستند که هر لحظه منتظر ظهور امام غائب خود می باشند و انتظار آمدن و بسط ید و امامت او را می کشند، قهرا از امر و نهی وی می ترسند و بدین ملاحظه از ارتکاب زشتیها بر کنار می مانند و واجبات را به جا می آورند.
پس غائب بودن امام در نظر دوستانش مثل این است که وی در شهری و دوستانش در شهری دیگر باشند. بلکه ملاحظه ی دوستان از شخص امام زمان در حال غیبتش است، زیرا در حال غیبت ، دوستان احتمال می دهند امام در شهر و نزدیک به آنها و در همسایگی آنها باشد و آنها را ببیند ولی آنها امام را نشناسند و از اخبار او آگاهی نیابند. اما اگر مثلا در شهری باشد احتمال می دهندخبر وی به امام نرسد و کارهایشان از نظر امام مخفی بماند.
و نا گفته معلوم است که در صورت نخست دوری دوستان از ارتکاب قبایح بیشتر از صورت دوم است.
اما ممکن است برخی مخالفین حصول لطف را برای دوستان امام اعتراف کنند اما بگویند چرا امام برای آنها ظاهر نمی گردد؟
می گوییم: به عقیده ی ما در همه حال واجب نیست امام میان دوستانش آشکار باشد از اینرو سوال آنها بی مورد است. به علاوه لطف وجود امام زمان از راه دیگری هم به واسطه آن حضرت برای دوستانش حاصل است. به این بیان که دوستان امام به واسطه ی وی نسبت به تمام احکام دین اعتماد و وثوق دارند و اگر امام نبود چنین اعتماد و وثوقی برای آنها پیدا نمی شد. و احتمال می دادند که بسیاری از احکام دین پوشیده بماند.
از این رو موقعی که یقین به وجود اقدسش نمودند، از اینگونه اشکالات و احتمالات ایمن خواهند بود. بنابراین، به واسطه وجود امام زمان، از این لحاظ حاصل است.

38