جایگاه راهبردی آموزش و پرورش

درخواست معرفی هرچه سریع تر گزینه وزارت آموزش و پرورش به مجلس، یکی از مهمترین دغدغه ها و یک پای تذکرات این روزهای نمایندگان مجلس شورای اسلامی است؛ انتظاری که در بین جامعه بزرگ فرهنگیان نیز به نوعی مشهود است. این دغدغه ها با توجه به شرایط کنونی و فضای حاکم بر حوزه آموزش و پرورش کشور منطقی به نظر می رسد. مجموعه آموزش و پرورش که قطعا کلیدی ترین وزارت خانه است، اکنون با موضوعات اضطراری همچون ضرورت برگزاری حضوری کلاس ها، جبران نارسایی های آموزشی دانش آموزان، مدیریت مدارس در شرایط کرونایی و توجه به مسائل و مشکلات معلمان که به دلیل شرایط کشور حادتر شده است دست و پنجه نرم می کند و در عین حال بصورت طبیعی دچار خلاء مدیریت و بلاتکلیفی است. با این حال در مورد معرفی وزیر جدید آموزش و پرورش به ذکر چند نکته می پردازم.

1. توجه ویژه به وزارت آموزش و پرورش،‌ در همه بخش های نظام یک امر مبارک است؛ اتفاقا در زمان بررسی کابینه دولت در مجلس، بوضوح حساسیت نمایندگان مجلس مشهود بود؛ بنحوی که فارغ از مواضع جناحی در مورد گزینه پیشنهادی دولت، اظهار نظر کردند. به نظر می رسد همین حساسیت در مجموعه دولت و برای شخص رئیس جمهور نیز وجود دارد؛ زیرا دولت است که باید پاسخگوی افکارعمومی از جمله جامعه فرهنگیان و مطالبات حوزه آموزش و پرورش باشد؛ اینکه دولت برغم وجود این ضرورتها و حساسیت ها همچنان نسبت به معرفی گزینه جدید وزارت آموزش و پرورش تامل دارد و افراد مختلفی را سبک و سنگین می کند، نه از سر بی تفاوتی است بلکه به دلیل حساسیت این امر و نقش کلیدی آموزش و پرورش در کل مجموعه کشور است. وزارت خانه ای که هر چه بکارد در سالهای آینده همه بخش های کشور باید درو کنند و این یعنی جایگاه این وزارت خانه بسیار راهبردی است؛ لذا نمی توان این مسئولین مهم و حساس را به دست هر شخصی سپرد.

2. جایگاه استراتژیک آموزش و پرورش حکم می کند سکان این وزارت خانه به فردی قوی با تفکر و مدیریت کلان و استراتژیک سپرده شود تا با استفاده از ظرفیت علمی و نخبگی خود و بهره مندی از ظرفیت عظیم جامعه فرهنگیان کشور فارغ از نگاه های تنگ نظرانه، برای آینده طرحی درست و متناسب با فردای ایران دراندازد و در عین حال در حوزه برنامه ریزی، برای گذر از مشکلات حاد مجموعه تعلیم و تربیت کشور، برنامه مشخص و عملیاتی داشته باشد. اینکه این فرد از مجموعه خانواده آموزش و پرورش باشد یا از مجموعه دیگری مثل آموزش عالی، به نظر می رسد در رتبه بعدی اولویت قرار می گیرد؛ چه بسا که حضور فردی توانمند، کاردان و دارای سطح نخبگی و با درجه عالی علمی در رأس این وزرات خانه، موتور محرکی برای پایه گذاری رشد علمی کشور باشد و بدور از پیشینه ذهنی سیاسی و حتی جناحی، به مجموعه آموزش و پرورش به دیده عدالت محور که شعار دولت جدیدی است، بنگرد و خدمات بزرگی به این وزارت­خانه کلیدی بنماید؛ بماند اینکه اصولا تفکیک چندانی بین آموزش و پرورش و آموزش عالی نیست؛ حتی می توان گفت در آموزش عالی به دلیل اینکه خروجی های آموزش و پرورش است، بهتر می توان با نقاط قوت و ضعف حوزه تعلیم تربیت آشنا شده و چاره جویی کرد.

3. نکته دیگر اینکه، دقت کنیم حساسیت ها و دغدغه­ها منجر به تعجیل و خدای نکرده حضور گزینه ای ضعیف در این وزارت خانه نگردد؛ دوره کنونی به دلیل قرار گرفتن در آغاز قرن و گام دوم انقلاب، نقش مهمی در ریل گذاری هوشمندانه برای ایمن سازی علمی و فرهنگی کشور دارد؛ عدم توجه به این مقوله حساس، ضررهای بسیاری متوجه نسل های آینده می کند و دودش به چشم همه خواهد رفت.

در هرحال به نظر می رسد با توجه به رویکرد قانونگرایی آقای دکتر رئیسی، دولت قبل از پایان مهلت قانونی گزینه جدیدی به مجلس معرفی نماید و پس رای نمایندگان، امور وزارت خانه مهم آموزش و پرورش بیش از پیش سامان بگیرد.

منبع: خبر فوری

70