«نگاه ابزاری» طالبان به حقوق زنان
یک فعال حقوق زن افغانستان: طالبان از زنان به عنوان کارت بازی استفاده می‌کند
گروه طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های زیادی بر زنان وضع کردند. منع کار، تحصیل و مشارکت در ساختار حکومتی از جمله محدودیت‌های عمده این گروه بر زنان افغانستان محسوب می‌شود.
در این مدت، برخورد طالبان با زنان، هرازگاهی واکنش‌های گسترده داخلی و بین‌المللی را نیز برانگیخته است. از سازمان‌های حقوق بشری گرفته تا کشورهای منطقه و جهان، سیاست‌های طالبان در خصوص زنان را مورد انتقاد قرار داده‌اند.
از سوی دیگر گروه طالبان می‌گویند که حقوق زنان در افغانستان را براساس «شریعت اسلامی» تامین خواهند کرد.
در همین حال، برخی فعالان حقوق زن اما معتقدند دیدگاه طالبان در تضاد با زنان است و این گروه باور به مشارکت زنان در امور سیاسی-اجتماعی افغانستان ندارد.
«نگاه ابزاری» طالبان به زنان
مونسه مبارز، فعال حقوق زن و آگاه مسایل سیاسی با بیان این که طالبان از نظر فکری با زنان مخالف است، گفت: «نگرش طالبان به زنان یک نگرش سیاسی است و نه اسلامی و دینی. آنها با روایت دینی خودشان زنان را به عنوان یک ابزار می‌شناسند که از طریق این قشر بتوانند منافع سیاسی‌شان را تامین کنند. برای طالب زن از خانه تا اجتماع ابزاری بیش نیست.»
مونسه مبارز، فعال حقوق زن
مبارز همچنین با تاکید بر این که هیچ امیدی برای مشارکت زنان در حکومت فعلی طالبان وجود ندارد اظهار داشت: «با وجود طالبان نه تنها زنان از ساختارهای سیاسی-اجتماعی حذف می‌شوند بلکه حتی شأن و جایگاه انسانی آنها نیز از بین می‌رود. من فکر می‌کنم محال است که طالبان با زنان سر آشتی در پیش بگیرند.»
وی همچنین افزود: «زنان از همان اول از سوی این گروه به گروگان گرفته شده و هنوز هم از آدرس این قشر در تعاملات سیاسی به عنوان کارت بازی استفاده می‌شود. اینها به حقوق زن، ارزشهای انسانی و برابری حقوق زن و مرد باور ندارند. گذشته از این، طالبان فاقد چنین ظرفیتی هم هستند که بتوانند مشکلات اجتماعی و اقتصادی جامعه افغانستان را حل کنند.»
بحران و تاریکی بیشتر
این فعال حقوق زنان با اشاره به مشکلات موجود کشور اظهار داشت: «وقتی که در یک کشور حکومت قانونی و مشروع وجود نداشته باشد و نصف جامعه افغانستان از همه حقوق‌شان محروم باشند و به همین ترتیب امنیت، کار و توسعه هم وجود نداشته باشد… طبیعی است که ما به سمت غرق شدن در بحران بیشتر در حرکتیم و تاریکی بیشتر در پیش خواهد بود.»
خانم مبارز تاکید می‌کند که «مردم افغانستان باید سرنوشت خود را به دست خودشان تغییر بدهند و منتظر دست‌های بیرونی از غرب و شرق نباشند.»
وی افزود: «اگر این تغییر از درون و متن جامعه افغانستان صورت نگیرد، به اساس نسخه‌های بیرونی ما همین قدر تغییرات موقتی را شاهد خواهد بودیم که دیدیم که پس از رفتن امریکا و ناتو همه چیز از هم پاشید و نابود شد. بنابراین برای داشتن یک تحول و تغییر بنیادین، جز مقاومت و ایستادگی ملی، در شرایط موجود راهکار دیگری وجود ندارد.
