جلیلی برای روسیه مطلوب تر است یا پزشکیان؟ / آیا مسکو از به قدرت رسیدن اصلاح‌طلبان بیم دارد؟
آیا روسیه از به قدرت رسیدن اصلاح‌طلبان بیم دارد یا اینکه هرچه اصطکاک یک رئیس‌جمهور با غرب و مشخصا آمریکا بیشتر باشد، گزینه مطلوب‌تری برای گسترش همکاری‌های ایران و روسیه در نگاه کرملین است.
پاسخ خیلی ساده است؛ روسیه هنگامی در کنار دیگر اعضای شورای امنیت سازمان ملل ایستاد و به قطع‌نامه‌ها علیه ایران رأی مثبت داد که جریان تندرویی در ایران به رهبری احمدی‌نژاد ترمزها را کنده بود و فکر میکرد اگر بر دشمنی با آمریکا تکیه کند، از این امکان بهره‌مند می‌شود که خلاف جهت آب در نظم امنیت منطقه‌ای حرکت کند و روسیه نیز چشم خود را به روی بلندپروازی‌هایی که موازنه تهدید منطقه را برهم می‌زند، می‌بندد.
در سوی مقابل، ملاحظه می‌کنیم توافق‌نامه 20ساله «مبانی روابط اصول و همکاری جمهوری اسلامی و فدراسیون روسیه» در سال ۲۰۰۱ هنگامی میان ولادیمیر پوتین و محمد خاتمی امضا می‌شود که رئیس‌جمهور وقت ایران، سیاست موازنه مثبت در سیاست خارجی را پیش گرفته بود و هم‌زمان با نگاه به شرق، همکاری با غرب را نیز دنبال میکرد.
همین موضوع را در دوران حسن روحانی نیز می‌توانیم درک کنیم. همانگونه که حسن روحانی گزینه بهتری برای روسیه بود،امروز در رابطه با پزشکیان نیز می توان گفت که: جمهوری اسلامی هنگامی از ظرفیت گسترش همکاری با فدراسیون روسیه برخوردار می‌شود که در بن‌بست به مسکو نرسد. نمی‌شود با هزارویک تحریم روبه‌رو بود و انتظار داشت فرصت شکوفایی اقتصادی در روابط حاصل شود.
گزاف نیست اگر بگوییم این روابط اقتصادی میان کشورهاست که امکان گسترش همکاری‌ها در طیف استراتژیک را فراهم می‌کند.
دو مثال آشکار از این ادعا در همسایگی ما قرار دارند: ترکیه کشوری که عضو ناتو است، در بحران اوکراین حتی به کی‌یف پهپاد هم می‌فروشد یا در بحران سوریه در مقاطعی تفاوت دیدگاه کاملا مخالفی با کرملین داشت، اما روابط گسترده اقتصادی میان مسکو و آنکارا سبب شده است دو کشور روابط استراتژیک برد-بردی را در واقعیت دنبال کنند که آورده قابل ملاحظه‌ای برای منافع ملی آنها دارد.
همین موضوع را در رابطه با روسیه و امارات نیز می‌توانیم مشاهده کنیم که در سال‌های اخیر، مشخصا ولادیمیر پوتین و سرگئی لاوروف به صراحت اعلام کردند کلیدی‌ترین شریک آنها در خاورمیانه، امارات است. شاید برای شما این پرسش پیش آید که مگر امارات شریک سنتی ایالات‌متحده نیست؟ مگر پایگاه هوایی الظفره آمریکا در امارات قرار ندارد؟ پس چگونه است که آنها به این سطح از شراکت استراتژیک با روسها رسیدند؟
دلیل آن آشکار است؛ چون اماراتی‌ها از روابط خوب با غرب برای افزایش قدرت چانه‌زنی با روسیه بهره می‌برند و برعکس، چون اماراتی‌ها تحریم نیستند و با اقتصادی پویا، پنجره مناسبی برای گسترش روابط اقتصادی هستند؛ تا جایی که حجم مبادلات تجاری آنها به 10 میلیارد دلار در سال با روسیه برسد، یعنی دو برابر روابط ایران و روسیه.
بنابراین، یک سیگنال هویداست که اشتباه است اگر ما فکر کنیم با رویکرد دشمنی با غرب، می‌توانیم در بن‌بست نگاه به شرق به روابط استراتژیک برسیم. البته ممکن است بگویید مثال نقض این نگاه، دولت ابراهیم رئیسی بود که موفق شد ایران را به عضویت پیمان شانگهای درآورد.
در اینجا باید به سه ملاحظه توجه داشته باشیم: نخست اینکه، قطب‌بندی جدید نظام بین‌الملل پس از بحران اوکراین، این فرصت را پیش‌روی تهران قرار داد، چراکه روسیه و چین به دنبال تغییر موازنه قدرت مبتنی‌بر پیمان‌های منطقه‌ای هستند و ملاحظه می‌کنیم تلاش دارند بسیاری از کشورهای دیگری، از جمله عربستان را نیز به عضویت این پیمان درآورند. دوم اینکه، روند عضویت ایران از دوران روحانی آغاز شده بود و در دوران رئیسی به نتیجه رسید. مهم‌تر از دو مورد پیش‌تر اینکه، دولت رئیسی کاهش تنش با همسایگان، از جمله تاجیکستان را عملیاتی کرد که سبب شد یکی از ترمزهای اصلی پیش‌روی عضویت ایران در شانگهای کنار رود.
اکنون به نظر می‌رسد دیپلماسی کاهش تنش با غرب مبتنی‌بر کنترل برنامه هسته‌ای ایران در راستای جلب اعتماد دیگر بازیگران بین‌المللی و البته نگاه ایجابی به جایگاه همسایگان، از جمله کشورهای عربستان و امارات که شرکای کلیدی روسیه در خاورمیانه به شمار می‌آیند، گزینه مطلوب روسیه به شمار می‌آید.
طبیعی است برای روسیه نیز جذاب است با کشوری همکاری تجاری داشته باشد که عضو FATF است و به سیستم سوئیفت متصل است. بنابراین، دولتی در ایران می‌تواند روابط سازنده و استراتژیک را با روسیه دنبال کند که نگاه به شرق را از پنجره کاهش تنش با غرب و تحریم‌ها دنبال کند.
انتخاب جلیلی یعنی افتادن در دامن روسیه و چین! یعنی خصومت با غرب! یعنی ادامه راه مرحوم رئیسی در سیاست خارجی!
قطعا روسها فرزندان خودشان را ترجیح می دهند
10 روز قبل تلوزیون نشون میداد که در دولت 13 برای سد سازی رفتند سریلانکا و سد ساختند در جایی که آب زیادی بوده زمینش هم برای سد سازی مناسب نبوده کار خیلی سخت بوده و .... نشون داد که رییس جمهور سریلانکا گفته : اگر ایرانی ها نبودن نمیتونستیم این سد رو بسازیم
خب دقیق به این جمله رییس جمهور سریلانکا در حضور رییسی دقت کنین که چی گفت و منظورش چی بود !؟
یعنی سریلانکا پول ساختن سد که 500 میلیون دلاره رو نداشت
خب معلومه که ندارن
و ایران رفته با پولهایی که در بانکهای چین محبوس شده بابت خرید نفت . اون سد رو ساخته . بعدش چین برای ساختن سد پول رو میده به سریلانکا برای تجهیزات و کالاها و مواد و دستمزد ....
خب این پول ایرانه که . سریلانکا در عوضش چای میخاد به ایران بدهد
سالانه 2 میلیون دلار چای بدهد
بعد از 250 سال پول سد به ایران تهاتر میشه
خخخ خخ حالا جلیلی میخاد ازین کارها در تمام دنیا بکنه
آقا . مردم دلار میخان بیاد توی کشور نه اینکه با دلار های ما کل دنیا آباد بشه در عوض داخل ایران برای مردم جهنم بسازین که !!!!
تلوزیون همه واقعیت رو نمیگه . خودت باید دقت کنی بفهمی
مث دلارهایی که توی بانکهای چین هست و زاکانی رفت هچین باهاشون اتوبوس تاکسی برقی خریده
و بعد به این خریدش هم افتخار میکنه !!! خخ خخ خخ
تمام کشور ها ملت و کشورشان اولاست، الا ایران
باتوجه به ژئوپلتیک و شرایط 2 اصل اساسی برای پیشرفت ایران وجود دارد؛اول رابطه متوازن(نه لزوما مساوی) با قطبهای قدرت در جهان یعنی چین،روسیه و آمریکا. و دوم توسعه و کار شبانه روزی و بی سر و صدا روی توسعه سلاح های پیشرفته نظامی(حتی اگر نیاز است مثل آلمان بصورت محرمانه ساخت سلاح رو دنبال کنیم...).اگر اولی را دنبال کنیم اما دومی رو نداشته باشیم دست آخر طعمه یکی از قطبها خواهیم شد و ما را خواهند بلعید...اگر دومی را بچسبیم و اولی را رها کنیم چیزی از اقتصادمان نخواهد ماند...
هردوشون برا عمو پوتین وعمو شی جینگ ..خوبند...
نه خیر هم وطن جلیلی عشق روسیه است پزشکیان یه مرد به تمام معناست برای نجات ایران نه به جلیلی دولت سایه نه به ساندیس خور ها
هرکشوری به منافع خودش فکر می کند بغیر از ایران
مسلما جلیلی ره برای روسیه و چین و کمونیست های بی دین و حامیان احمق آن ها مناسب می باشد!!!!
تلویحا می پذیرید که مستعمره روسیه شدیم؟
اوس مسعود شک نکنید ......
کسانی که با لکنت از مذاکره دم میزنند زیر چتر پوتین هستند و روسیه هیچ آورده ای برای ایران و ایرانی نداشته و در جای خودش به ما ضربه هم زده باید با دنیا بخاطر منافع ملی و منافع ملت توازون برقرار بشه مثل ترکیه مثل مالزی متل کشورهای عرب و عربستان یه زمانی مالزی حسرت ایران شدن داشت حالا چی ؟؟؟
عوامل سازنده یک فیلم تعریف میکرد مجبور شدیم چند سکانس در روسیه بگیریم اما در هر خیابان و محله مجبور شدیم رشوه بدهیم به ماموران روسی خود بخوان داستان را
روسیه و چین عاشق جلیل فرصت هستند و باز مردم بدبخت زود باورمون گرفتار میشن