من حکم می کنم!

رضا خان، که در آن زمان به عنوان فرمانده کل قوا و در آینده به عنوان شاه ایران شناخته می‌شود، فرمانی صادر کرد که به نوعی نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران به شمار می‌رود. این فرمان به تأسیس یک حکومت مرکزی قوی و متمرکز در ایران اشاره دارد و به دنبال آن، تحولات عمده‌ای در ساختار سیاسی و اجتماعی کشور به وقوع پیوست.

فرمان 4 اسفند 1299، به نوعی آغازگر روندی بود که به تأسیس حکومت پهلوی منجر شد. این فرمان شامل موارد زیر بود:

1. . تأسیس حکومت مرکزی: رضا خان با این فرمان، تلاش کرد تا یک حکومت مرکزی قوی و متمرکز ایجاد کند که بتواند بر تمامی نقاط کشور تسلط داشته باشد.
2. نظامی‌گری و نظم عمومی: او بر اهمیت نظم و امنیت تأکید کرد و به نیروهای نظامی دستور داد تا هرگونه ناامنی و بی‌نظمی را سرکوب کنند.
3. اصلاحات اجتماعی و اقتصادی: رضا خان به دنبال ایجاد اصلاحات در زمینه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی بود تا بتواند کشور را به سمت مدرنیزاسیون هدایت کند.

این فرمان و سیاست‌های رضا خان تأثیرات عمیقی بر تاریخ ایران داشت. از یک سو، او توانست کشور را از هرج و مرج نجات دهد و به سمت توسعه و مدرنیزاسیون هدایت کند. اما از سوی دیگر، حکومت او به دلیل سرکوب مخالفان و نقض حقوق بشر، با انتقادات زیادی مواجه شد.

فرمان 4 اسفند 1299 رضا خان نه تنها نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران بود، بلکه به نوعی زمینه‌ساز تحولات عمده‌ای در ساختار سیاسی و اجتماعی کشور شد. و پیامدهای آن همچنان در تاریخ ایران مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد.