بحرانی که کوربن را به سمت حکمت ایرانی کشاند

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم بیژن عبدالکریمی در نشست هانری کوربن که در دانشکده الهیات دانشگاه تهران برگزار شد با اشاره به این که یکی از بحران‌های ما این است که نمی‌توانیم چیستی و کیستی خود را بیابیم و در هویت خود که متشکل از اسلام، شیعه و ایرانی بودن است نتوانستیم در جان و حقیقت وجودیمان از آن بهره‌مند بشویم.

وی افزود: ایران به منزله جغرافیا و یک ایدئولوژیک نیست و ایران به منزله یک سنت تاریخی است و هانری کوربن به این نکته توجه داشت، که ایران سراسر از یک موقعیت جغرافیایی و یک ایدئولوژی خاص است بلکه یک سنت تاریخی است و این دید تاریخ مفهومی بود که در وی وجود داشت. یک دید غلط نسبت به تاریخ وجود دارد و آن معنای تاریخ و تاریخ حوادث است، در صورتی که باید با نگاه سنت‌پذیری به تاریخ نگاه کرد.

عبدالکریمی با اشاره به این که بسیاری کوربن را به عنوان یک شرق شناس می‌شناسند گفت: این دید، دید صحیح نیست چون یک شرق‌شناس کارش فقط مطالعات اسلامی خاورمیانه است و پژوهش‌هایی که متناسب با آن است انجام می‌دهد اما تلاش‌های کوربن تا سطح مطالعات فلسفی ارتقاء پیدا کرده است و نشانه آن داشتن ایده فلسفه تطبیقی است که آن نشأت گرفته از دغدغه او بوده است نه صرفاً مطالعات شرق‌شناسی، به طور کلی فلسفه تطبیقی ناشی از بحث‌های آکادمیک و کنجکاوی‌های ذهنی است.

وی با اشاره به این که نسبت به فلسفه تطبیقی یک دید غلطی وجود دارد، گفت: فلسفه تطبیقی را صرف مقایسه بین دو نوع فلسفه دانستن اشتباه است، چرا که آن تلاش عمیقی است، زمانی صورت می‌گیرد که نیازهای عمیق ما را به سوی فلسفه تطبیقی می‌کشاند و این زمانی است که نسبت به جهان کنونی خرسند نیستیم و دنبال راهکاری برای پاسخ به بحران جهان کنونی که در آن زیست می‌کنیم هستیم.

عبدالکریمی با اشاره به این که بحران معنا و نهیلیست دو بحرانی بود که در زمان کوربن آن را به سمت فلسفه تطبیقی سوق داد، گفت: بشر در ابزارسازی پیشرفت کرده اما همه ابعاد تمدنی خلاصه در ابزار نمی‌شود.

وی با اشاره به اهمیت تمدن گفت: دید غلط این است که پیشرفت را خلاصه در ارتقاء ابزار ببینیم در صورتی که تمدن دارای ابعاد فرهنگی و ارز‌ش‌های متعالی‌ است و باید جهان کنونی با آن ارزیابی شود.

عبدالکریمی افزود: بشر در هیچ دوره‌ای به اندازه دوران کنونی دارای ابزار نبوده است. اما از طرف دیگر با چنان محدودیتی از لحاظ تفکر مواجه شده است که بی‌سابقه است. هایدگر در دهه 60 میلادی گفت خطری که از انفجار سلاح‌های هسته‌ای برای بشر زیانبارتر است، این است که تفکر را از یاد برده است.

وی در پایان با اشاره به وجود چنین بحران‌هایی در فلسفه غرب گفت: کوربن یگانه مسیر رهایی غرب را در حکمت ایرانی یافت و آن را زیباترین حکمتی دانست که می‌تواند پادزهری برای انسانی که خواهان انسانیت است در غرب باشد و به این سمت سوق پیدا کرد.

منبع: تسنیم

10