هموگلوبین A1c چیست و چه اهمیتی برای سلامت قلب دارد؟
اندازه‌گیری میزان هموگلوبین A1c می‌تواند نوسان‌های میزان قند خون را در ماه‌های پیش مشخص کند و یک شاخص مهم برای ارزیابی سلامت قلب و عروق هم هست.
میزان بالای قند خون به همان اندازه کلسترول بالا اگر نه بیشتر برای قلب بد است و بیماری دیابت یک عامل خطرساز بسیار مهمتر برای بیماری‌های قلبی است. حدود ۳۰ درصد افراد دچار بیماری قلبی دیابت دارند.
قند به پروتئین هموگلوبین موجود درون سلول‌های قرمز خون متصل می‌شود و میزان هموگلوبین A1c در واقع متناسب با این قند متصل‌شده است. انداره‌گیری هموگلوبین A1c میزان میانگین قند خون در سه ماه گذشته را نشان می‌دهد.
قند خون بالا در طول زمان باعث سخت شدن دیواره رگ‌های خونی و انسداد آنها می‌شود، یعنی همان بیماری تصلب شرایین.
دیابت یک عامل مهم خطرساز برای حمله قلبی، سکته مغزی و نارسایی قلبی است. بیماری‌های قلبی و عروقی علت شایع مرگ افراد دچار دیابت هستند.
هر فرد بزرگسال بالای ۴۵ سالی یا هر فرد زیر ۴۵ سال دارای عوامل خطرساز باید هر سه سال یکبار میزان هموگلوبین A1c خونش را اندازه بگیرد، حتی اگر نتایج قبلی این آزمایش طبیعی باشد.
عوامل خطرساز افزایش هموگلوبین A1c داشتن اضافه‌وزن، فعال بودن از لحاظ جسمی در حد کمتر از سه بار در هفته، پیش‌دیابت، دیابت بارداری یا داشتن والد، برادر یا خواهر مبتلا به دیابت نوع ۲ است.
میزان هموگلوبین A1c کمتر از ۵.۷ درصد طبیعی شمرده می‌شود. میزان ۵.۷ تا ۶.۴ درصد نشانه پیش‌دیابت محسوب می‌شود. افرادی که هموگلوبین A1c آنها ۶.۵ درصد یا بالاتر است، دچار دیابت هستند.
در افراد دیابتی هدف این است که میزان هموگلوبین A1c پایین‌تر از ۷ درصد نگاه داشته شود.
با رعایت کردن رژیم غذایی سالم، پرهیز از مصرف قندها و کربوهیدرات‌ها ساده، کاهش وزن و ورزش می‌تواندن میزان هموگلوبین A1c را در حد طبیعی نگهدارید.
