چند میلیون نفر در جهان از ابتدای کرونا فقیر شدند؟

افزایش تعداد افراد فقیر در جهان آن هم ظرف سه سال گذشته نگران‌کننده است. حد فاصل سال‌های 2020 تا 2023 حدود 165 میلیون نفر در جهان به فقر مبتلا شدند، چراکه خدمات بدهی باعث از بین رفتن خدمات اجتماعی، سلامتی و هزینه‌های آموزش شد.

به نقل از برنامه پیشرفت و توسعه ملل متحد (UNDP)، این سازمان برای مقابله با فقر ناشی از بدهی به منظور کاهش فقر تا زمانی که سازوکارهای چندجانبه برای زدودن ساختارهای بدهی مالی با سرعت و در مقیاس کلان چاره‌اندیشی کنند، اعلان جهانی داد. در سه سال اخیر نرخ فقر در کشورهای فقیر جهان به شدت افزایش یافته، به طوری‌که در سال جاری میلادی تعداد افراد فقیر که درآمد روزانه آنها کمتر از 3.65 دلار است به 165 میلیون نفر رسیده است.

تمامی این جمعیت فقیر در اقتصادهای کم‌درآمد و با درآمد متوسط زندگی می‌کنند، کشورهایی که در جمع 20 درصد پایین درآمدی در جهان قرار داشته و بیشترین آسیب را در بخش درآمدی دیده‌اند، به طوری‌که همچنان درآمد آن‌ها به میزان پیش از شیوع پاندمی بازنگشته است. برای غلبه بر این بحران، سازمان برنامه پیشرفت سازمان ملل متحد، برنامه حفاظت اجتماعی و توقف فقر ناشی از بدهی را برای هدایت بازپرداخت بدهی‌ها به سمت مخارج ناشی از بحران اجتماعی در دستور کار قرار داده است.

هشدار درباره افزایش فقر بالا گرفت

Achim Steiner، مدیر برنامه عمرانی ملل، در مورد افزایش افراد فقیر در جهان گفت: از ابتدای کرونا تا کنون کشورهایی که در شبکه‌های ایمن و قابل اعتماد سرمایه‌گذاری کرده‌اند، از فقیر شدن تعداد قابل توجهی از افراد جلوگیری به عمل آورده‌اند. در کشورهای مورد بحث در حوزه فقر، ارتباط خاصی بین سطح بالای بدهی‌ها، هزینه‌ ناکافی برای اجتماع و همچنین هشدار افزایش نرخ فقر وجود دارد. امروزه در 46 کشور جهان بیش از 10 درصد از درآمدهای عمومی دولت در شبکه نرخ بهره مصرف می‌شود. ایجاد سیستم بهره حمایت دولت از شهروندان را به شکل فزاینده‌ای مشکل خواهد کرد، چرا که سرمایه‌گذاری در بخش سلامت، آموزش و حفاظت اجتماعی تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

در طول یک دهه گذشته، پرداخت‌ دیون به طور یکنواخت بخش بزرگی از درآمدها و مخارج عمومی کشورهای در حال توسعه را به خود اختصاص داده است. به طور مثال، آخرین بررسی‌ها نشان داده است که در قیاس با کشورهای پردرآمد، رقمی بین دو تا سه برابر در کشورهای کم‌درآمد بابت پرداخت خدمات بهره خرج می‌شود. به طور میانگین کشورهای کم‌درآمد بیش از دو برابر کمک‌های مالی را به خدمات پرداخت سود خالص و مددکاری اجتماعی اختصاص داده و 1.4 برابر به مراقبت سلامتی توجه دارند. در این کشورها 60 درصد از خدمات وام‌های با بهره بالا به مخارج بخش آموزش تعلق دارد.