بزرگترین منبع درآمد خانوارها چیست؟
بیش از نیمی از درآمد خانوارهای شهری از درآمدهای غیرشغلی به دست می‌آید.
منبع درآمد خانوارها می‌تواند شغلی یا غیرشغلی باشد. درآمدهای شغلی هم به طور کلی از مشاغل حقوق‌بگیری یا مشاغل آزاد به دست می‌آیند. اما سهم منابع درآمدی مختلف برای خانوارهای ایرانی چقدر است؟
نتایج آمارگیری هزینه و درآمد خانوار سال ۱۴۰۱ که اخیراً مرکز آمار جزئیات بیشتری از آن را به تفکیک شهری و روستایی ارائه داد، اطلاعات جالبی از منابع درآمدی خانوارها ارائه می‌کند. نمودار بالا نشان می‌دهد به طور متوسط کمتر از نصف درآمد خانوارهای شهری از سمت درآمدهای شغلی می‌آید. ۳۲٫۸ درصد از درآمدها را درآمدهای حاصل از دریافت حقوق و دستمزد تشکیل می‌دهند و ۱۶ درصد از درآمدهای اظهارشده از شغل آزاد حاصل شده‌اند. اما باقی درآمدها که به عنوان درآمدهای غیرشغلی محسوب شده‌اند، شامل چه منابع درآمدی می‌شوند؟
درآمدهای غیرشغلی خانوارهای ایرانی
طبق پرسشنامه این آمارگیری، درآمدهای غیرشغلی در این دسته‌ها جا می‌گیرند: حقوق بازنشستگی و مانند آن، درآمد حاصل از اجاره، درآمد حاصل از حساب پس‌انداز و سهام و مانند آن‌ها، انواع کمک‌های دریافتی از سازمان‌های خیریه، درآمد حاصل از فروش مصنوعات ساخته‌شده در خانه، دریافتی‌های انتقالی از سایر خانوارها و نهایتاً، یارانه نقدی؛ بنابراین بخش قابل توجهی از درآمد خانوارها از شاغلان به دست نمی‌آید. نمودار زیر نشان می‌دهد بُعد خانوارهای شهری ۳٫۲۳ نفر است. یعنی طی سال گذشته تعداد افراد هر خانوار به طور متوسط ۳٫۲۳ نفر بوده است. در این میان، به طور متوسط ۱٫۹۷ نفر در هر خانوار دارای درآمد محسوب شده است. با این حال، ۰٫۸۹ نفر در هر خانوار شاغل است. یعنی کمتر از یک نفر از هر خانوار ایرانی به طور متوسط شاغل محسوب می‌شود.
تعداد شاغلان در خانوارهای دهک‌های مختلف
حدود ۳۰ درصد از خانوارهای ایرانی هیچ فرد شاغلی ندارند. البته بخشی از این خانوارها شامل بازنشستگان هستند که طبیعتاً در حال حاضر دیگر شاغل نیستند. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که بخش قابل توجهی از سرپرستان خانوار در سن کار هم شاغل نیستند. این موضوع یکی از ریشه‌های ایجاد فقر است. همان‌طور که نمودار زیر نشان می‌دهد، بیش از پنجاه درصد خانوارهای دهک اول هزینه‌ای، یعنی ده درصد جمعیت ایران با کمترین سطح رفاه، فرد شاغلی ندارند.
البته این موضوع می‌تواند خبر از علّیتی دوطرفه بدهد. به طوری که هم پیدانکردن شغل و ظرفیت پایین اقتصاد در جذب نیروی کار منجر به گسترش فقر و ضعف رفاه خانوارها می‌شود و هم این که خانوارهای فقیر به واسطه این که نمی‌توانند سرمایه انسانی کافی جهت جذب در بازار کار انباشت کنند، سخت‌تر می‌توانند شغلی پیدا کنند.
نکته دیگر به توانایی خانوارها در محافظت خود در مقابل تورم برمی‌گردد. برای خانوارهای دهک‌های با درآمد بالاتر، سهم درآمد ناشی از دارایی‌ها (مثل اجاره) بیشتر است؛ بنابراین آن‌ها امکان بیشتری برای افزایش درآمد همگام با تورم دارند. اما در دهک‌های پایین‌تر درآمدها بیشتر از نوع درآمد ثابت (مانند دستمزد و حقوق بازنشستگی) هستند و با تورم، ارزش واقعی‌شان کاهش می‌یابد.
۸۰درصد خانوارهای ایرانی درآمد میلیاردی دارند ۲۰درصد خانوارها حقوق بگیران هستند مث نمایندگان مجلس مدیران دولت وزرا نیروهای نظامی و انتظامی کارکنان اورگان های من درآوردی که درآمدی ندارند فقط با حقوق ماهیانه زندگی می‌کنند سردمداران حکومت هم که درآمدی ندارند فقط روزه گرفتن معیشت خوبی ندارند خوشبحال فلسطین سوریه عراق یمن مش حسن نصرالله که منابع انرژی کشور قدرتمند ایران متعلق ب اعراب عزیز میباشد مسولین زحمت کش ایران حتی پول خرید هندوانه 🍉🍉🍉🍉🍉🍉 ندارند فقط روزه گرفتن و زحمت می‌کشد شهردار تهران چهار شیفت کار می‌کند که اجازه مسکن ش را بدهد خوشبخت ملت فرودست ایران زمین هستند که روی نفت چرت مرغوب میزنند البته نفت نه چیزهای بد خدا کمک کند ب آخوندهای ایران که هیچ سرمایه ای و درآمدی ندارند
گدایی برای سیر کردن شکم بایارانه چندر غاری خانوارهای ایرانی درماه یک روز غذای کافی میل می‌کنند ۲۹روز شب‌ها گرسنه می‌خوابیم صبح نان خالی ظهر هیچی لعنت خداجان بر مسولین شیطان زاد
یارانه عشق خدایا چجوری خرجش کنم تموم میشه مگه لاکردار چجوری بشمارم گنج گنج لامصب
سلام
من یک زن 52 ساله هستم برای امرار معاش مجبورم شغل دوم تا ساعت ده شب کار کنم
صبح کارمند دانشگاهم وزارت علوم باید خجالت بکشه 90 درصد کارمنداش مثل من هستند حقوق خالی بدون افزایشهایی که برای سایر ادارات هست مثل 50 درصد فوق العاده و ویژه و .... همه چی مختص هیات علمی است کارمند اصلا تو دانشگاهها حساب نمیشه مگه چند تا کبوتر دور حرم
به خدا به پیر به پیغمبر ما هم ایرانی هستیم و تو این کشور زندگی می کنیم و متاثر از تورم هستیم اجاره خونه شده 8 میلیون و دریافتی من هست نه میلیون
اقساطی که بابت پول پیش خونه می پردازم هزینه های روز افزون زندگی و... و بچه ها به کنار
اکنون از ساعت شش صبح از خانه خارج می شم که دولت تعیین فرموده شش صبح ساعت ده ونیم شب وقتی بچه ها خوابند خونه بر می گردم یعنی عملا روی بچه هامو نمی بینم
این چه زندگی است ایا زندگی برخی حیوانات بهتر از مانیست
نه خورد و خوراک دارم بدو بدو تو راه نون خالی با اب نه خواب و نه ارامش بی شک به زودی همه از ناراحتی روان رنج خواهیم برد توان بدنیم از بین رفته انواع کمبودهای اهن و کلسیم و ... دارم اما حتی توان خرید دارو ندارم
دردمو به کی بگم ایا من انسان نیستم به خوراک و خواب و ارامش و استراحت احتیاج ندارم بدتر اینکه تو خراب شده محل کار دوم حتی تمام روزهای تعطیل و جمعه ها هم باید سر کار رفت کاش دولت دستور بده تعطیل عمومی خصوصا جمعه برای همه مشاغل باشه یعنی نعشم میرسه خونه با اون وضع باید کارای خونه رو انجام بدم و دوش بگیرم عملا سه ساعت استراحت ندارم
دولت محترم نباید به فکر معیشت مردم باشید به خدا کشور ما انقدر غنی است که پول کل کارمندا ده برابر هم بشه بازم محل واعتبار داره اما نمیدونم چرا اینقدر تنگ نظری هست و همیشه کارمندا در رنج و عذابن چرا تا حالا دولتی نیومده به کارمند حال بده چرا؟
بازنشسته ها که دیگه بدتر میت مرده رو تابوتن
یکی میره چهار تا میاد بهشون برسی میان میرن نرسی سال تا سال در خونه شما رو باز نمی کنن و باز تنهایی
نه فقط از لحاظ مالی بلکه از لحاظ روحی همه مثل لشکر شکست خورده ایم اگر بنیان خانواده ها سست شود همه قافیه رو باختیم لذا دولت محترم شعار نه باید عمل و اقدام عاجل نماید و الا خیلی دیر خواهد شد .
خیلیها از نمد مالی ست